Αλλάζουν τα χρονοδιαγράμματα ΗΠΑ, Βρετανίας και λοιπών Ευρωενωσιακών για το Κοσσυφοπέδιο. Το πρόγραμμα της «Ομάδας Επαφής» για το προτεκτοράτο αναμένεται να πάει πίσω ένα, δύο ή και περισσότερους μήνες καθώς η ισχυρή πιθανότητα πρόωρων σερβικών γενικών εκλογών (γύρω στις 24 Δεκέμβρη αναφέρουν πληροφορίες στο Βελιγράδι) τους χαλάει, για λίγο, την ημερομηνία επιβολής της «ημι-ανεξαρτησίας» (έως το τέλος του 2006)...

Αυτό τουλάχιστον διαφάνηκε μεσοβδόμαδα, όταν η ομόφωνη ψήφιση του νέου Σερβικού Συντάγματος από τη Σερβική Βουλή, η προκήρυξη δημοψηφίσματος στις 28-29 Οκτώβρη για την έγκρισή του και η αποχώρηση του κόμματος G-17 από το συνασπισμό του πρωθυπουργού Βόισλαβ Κοστούνιτσα, ανάγκασαν τον Μάρτι Αχτισαάρι (επικεφαλής του ΟΗΕ για το Κοσσυφοπέδιο) να καθυστερήσει για ένα μήνα ή και περισσότερο τη δημοσιοποίηση της (ήδη έτοιμης...) πρότασής του για το νέο καθεστώς του προτεκτοράτου.

Στο μεταξύ, συνεχίζεται η ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα Αμερικανο-βρετανών και Ρώσων για το νέο καθεστώς του προτεκτοράτου που θα τεθεί όπως όλα δείχνουν υπό την αιγίδα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, επανήλθε (για τρίτη φορά σε 10 μέρες) στο νέο καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, σημειώνοντας πως η Μόσχα δε θα συνυπογράψει την επιβολή «λύσης» στην περιοχή, εάν αυτή δε γίνει αμοιβαία αποδεκτή «και απ' τους Σέρβους και απ' τους Κοσσοβάρους Αλβανούς». Βρισκόμενος στο Στρασβούργο ενόψει της κοινοβουλευτικής συνεδρίασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα δυτικά Βαλκάνια, ο Ρώσος υπουργός ξεκαθάρισε: «Η Ρωσία δεν μπορεί να επιτρέψει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβάλει την εξουσία του για την επιβολή οιασδήποτε λύσης. Καλό και σωστό αποτέλεσμα μπορεί να έρθει μόνο εάν γίνει αποδεχτό και απ' τους Σέρβους και απ' τους Κοσσοβάρους Αλβανούς».

Ο Λαβρόφ δεν είπε τα παραπάνω ούτε τυχαία, ούτε για να υπενθυμίσει τη γνωστή απαίτηση του Ρώσου Προέδρου Πούτιν για κοινή εφαρμογή της όποιας φόρμουλας προτεκτοράτου βρεθεί για το Κοσσυφοπέδιο και σε άλλες περιοχές που ενδιαφέρουν γεωστρατηγικά τη Ρωσία (π.χ. Αμπχαζία και Νότια Οσετία...). Είχε δώσει σχετική αφορμή ο Βρετανός λόρδος Ράσελ Τζόνσον που είχε υποβάλει στην κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης σχέδιο για την «υπό όρους ανεξαρτησία» του Κοσσυφοπεδίου πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί η φάρσα των στημένων συνομιλιών του ΟΗΕ στη Βιέννη ή υποβληθεί η πρόταση του Αχτισαάρι για το «τελικό» καθεστώς της περιοχής...

Το ίδιο διάστημα και λίγο μετά την ψήφιση του νέου Σερβικού Συντάγματος που αναγορεύει το Κοσσυφοπέδιο «αναπόσπαστο τμήμα της σερβικής επικράτειας που θα προστατευτεί με όλα τα διαθέσιμα δημοκρατικά και νομικά μέσα» ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τομ Κέισι εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του δηλώνοντας: «Καμία πλευρά δεν μπορεί μονομερώς να αποφασίσει το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να λυθεί μεταξύ τους μέσω της διαπραγματευτικής διαδικασίας».

Τώρα τι είδους «μονομερής» κίνηση - εμπόδιο συνιστά η (μάλλον συμβολική) αναφορά του νέου Σερβικού Συντάγματος στο Κοσσυφοπέδιο ως «αναπόσπαστου τμήματος της σερβικής επικράτειας», αυτό μόνο τα στελέχη της κυβέρνησης του Τζ. Ου. Μπους μπορούν να εξηγήσουν... Είναι εντούτοις φανερό πως η Ουάσιγκτον δεν ανέχεται ούτε την παραμικρή, έστω και συμβολική, κίνηση της φιλοδυτικής κυβέρνησης Κοστούνιτσα για μία περιοχή που παραμένει κορυφαία για τη σερβική ιστορική και θρησκευτική κληρονομιά.

Οσο γιατί (κυρίως...) οι Αμερικανοί και Βρετανοί ενδέχεται να δώσουν τόπο στην... οργή και να δεχτούν την καθυστέρηση της πρότασης του Αχτισαάρι; Δε θα το κάνουν από διπλωματική αβρότητα, αλλά γιατί έχει ξεχειλίσει στη Σερβία το ποτήρι της οργής απ' το συνεχές ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την εξαθλίωση εργαζομένων και συνταξιούχων, την υπό κορύφωση εθνική τραγωδία στο Κοσσυφοπέδιο (μετά δε και απ' την απώλεια της ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου). Ενα σημαντικό μέρος του σερβικού λαού έχει αγανακτήσει και απ' αυτά που βίωσε την τελευταία εξαετία και απ' αυτά που μέλλει να υποστούν... Φαίνεται, δηλαδή, ότι πολλοί απ' τους Σέρβους που το 1999 υπέστησαν τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, το 2000 ανέχθηκαν την ανατροπή της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς απ' τον αμερικανοδημιούργητο «Συνασπισμό της Σερβικής Αντιπολίτευσης» (DOS), δεν μπορούν να καταπιούν έτσι απλά το χάπι της καρατόμησης του Κοσσυφοπεδίου απ' τη σερβική επικράτεια... Εστω και εάν τα τελευταία γκάλοπ στο Βελιγράδι δείχνουν ότι μόνο το 12% των Σέρβων πιστεύει ότι το Κοσσυφοπέδιο θα παραμείνει έστω και «ντε γιούρε» στη Σερβία... Πολλά γκάλοπ, εδώ και μήνες, φέρνουν πρώτο σε δημοτικότητα κόμμα (με 40%) τους Ριζοσπάστες του Βόισλαβ Σέσελι που κρατείται και δικάζεται στη Χάγη (σαν έτερος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς) για «εγκλήματα πολέμου»...

Εάν η «λύση» για το καθεστώς ημι-ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου επιβληθεί στους Σέρβους πριν τις πρόωρες γενικές εκλογές, τότε τα ποσοστά των «Ριζοσπαστών» του Σέσελι θα ξεπεράσουν κάθε πρόβλεψη με διόλου απίθανο το ενδεχόμενο να βρεθούν στην εξουσία σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία Αμερικανοί, Βρετανοί και λοιποί Ευρωενωσιακοί θα ήθελαν πιο «συζητήσιμους» συνομιλητές στον πρωθυπουργικό θώκο της Σερβίας...