Η κυριαρχία πάνω στη συνείδηση και συμπεριφορά των εργαζομένων απασχολεί έντονα την εργοδοσία. Οι κανόνες που διέπουν τις σχέσεις των υπαλλήλων είναι απαράβατοι, πάντα βέβαια στη λογική του «άμα θες, άμα δε θες όμως, δε μας κάνεις». Είναι χαρακτηριστικό, όπως σημειώνει η νεαρή εργαζόμενη, ότι στους «παλιότερους» εργαζόμενους δεν επιτρέπεται ούτε... να κάθονται δίπλα στους νεοπροσλαμβανόμενους, επειδή μπορεί να ασκήσουν αρνητική επιρροή πάνω τους!

Κρίσιμη είναι η σημασία που αποδίδεται στο... ταλέντο του εργαζόμενου να απωθεί τα προβλήματά του, να προστατεύει την «καλή του διάθεση». Η επιχείρηση ρητά διακηρύσσει ότι η «δουλιά μας είναι κατά 99% διάθεση και κατά 1% ικανότητα», ενώ οι... οδηγίες ορίζουν ότι πρέπει να «συναναστρέφεσαι με τους σωστούς ανθρώπους». «Αν δηλαδή σε δουν να μιλάς με κάποιον που είναι "ζαμανφού" κατά τη δική τους ερμηνεία, σημαίνει πως δε σε νοιάζει η εξέλιξή σου», εξηγεί η Γ.

Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, για να πετύχει ο εργαζόμενος πρέπει να διατηρεί μια «καλή» σχέση με τον προϊστάμενο, ο ραγιαδισμός εκτοπίζει την αξιοκρατία. Οποιοδήποτε παράπονο για τις άθλιες εργασιακές συνθήκες, οποιαδήποτε ανυπακοή στο σύστημα λειτουργίας της εταιρείας, ισοδυναμεί με... επαγγελματική αυτοκτονία. Σύμφωνα με τα «8 σημεία»: «Προστάτεψε τη διάθεσή σου όλη μέρα: προστατέψου από κάθε αρνητικό στοιχείο... Μην ξεχνάς, ο δρόμος για την επιτυχία είναι φτιαγμένος από αρνητικά στοιχεία». Τέτοια «αρνητικά στοιχεία» που - κατά την εργοδοσία - βλάπτει τους εργαζόμενους αν τα σκέφτονται, είναι πως, με βάση τη «σύμβαση παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών» που υπογράφουν, δε δικαιούνται επιδόματα, άδειες, δώρα κλπ. Πως μπορεί να συμπληρώνουν ακόμα και 12 ώρες ορθοστασίας, ακόμα και το Σάββατο, σε οποιεσδήποτε κλιματολογικές συνθήκες, με την πιθανότητα στο τέλος της μέρας το μεροκάματό τους να μην είναι παρά ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό...