Ο αντιρατσιστικός αγώνας δεν μπορεί να περιορίζεται στα στενά πλαίσια μιας φιλάνθρωπης στάσης, καθώς οι αιτίες του ρατσισμού δεν οφείλονται στον καλό ή κακό χαρακτήρα μιας ομάδας ανθρώπων. Οι ρίζες του βρίσκονται στην ίδια τη βάση της σημερινής οικονομικο-πολιτικής πραγματικότητας, γι' αυτό κι ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό δε μπορεί παρά να συνδέεται με τη γενικότερη πάλη του μαζικού - λαϊκού, κύρια του εργατικού κινήματος. Η έκβαση του αντιρατσιστικού αγώνα κρίνεται από τη σύνδεση με τους στόχους της εργατικής τάξης, που δεν είναι μόνο η απόλαυση κάποιων περιορισμένων δικαιωμάτων στα πλαίσια του καπιταλισμού, αλλά και η κατάκτηση μιας άλλης, πραγματικά ελεύθερης, κοινωνίας.

Η εκτίμηση αυτή προβλήθηκε από αρκετούς ομιλητές, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων οι οποίες οργανώθηκαν στα πλαίσια του 5ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, που έγινε από την Παρασκευή μέχρι την Κυριακή στο άλσος Ιλισίων.

Οι ομιλητές επισήμαναν ότι η πραγματική αντιρατσιστική στάση πρέπει να συναντιέται με το εργατικό κίνημα και να στοχεύει στην αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες ντόπιων και ξένων εργατών. Επίσης επισημάνθηκε ότι, στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στο ρατσισμό, είναι απαραίτητη η αυτοοργάνωση των μεταναστών και η ανάπτυξη από μέρους τους συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης στις χώρες υποδοχής τους, ώστε να παλέψουν από καλύτερη θέση τα ζητήματα της εκμετάλλευσης και της νομιμοποίησής τους. Εξάλλου, τονίστηκε ότι η συμμετοχή τους σε συνδικαλιστικά όργανα θα βοηθήσει στην καλύτερη προσέγγιση Ελλήνων και ξένων εργατών, ώστε να καταρριφθεί ο μύθος που προάγει την αντίληψη ότι «οι ξένοι φταίνε για την ανεργία».

Στις συζητήσεις για την παιδεία και το σεξισμό, τονίστηκε ότι πρέπει να διεκδικηθεί το αίτημα της εισόδου όλων των παιδιών στα σχολεία και η δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων, που θα συμβάλουν στην κατασκευή ενός πολυπολιτισμικού εκπαιδευτικού συστήματος. Επίσης επισημάνθηκες ότι οι γυναίκες μετανάστριες λόγω του διπλού τους ρόλου υφίστανται διπλή καταπίεση στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού - πατριαρχικού χαρακτήρα της κοινωνίας.

Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά και να συνομιλήσουν με τις διάφορες κοινότητες μεταναστών, οι οποίες είχαν στήσει τα περίπτερά τους στο χώρο. Ακόμα είχαν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με στοιχεία άλλων πολιτισμών, μέσω των εκθέσεων ζωγραφικής, των χειροτεχνημάτων, των παραδοσιακών χορών και των μουσικών ακουσμάτων από συγκροτήματα των κοινοτήτων, ακόμα και γεύσεων από την πολυεθνική κουζίνα που είχε στηθεί κοντά στην κεντρική εξέδρα.

Στο χώρο του φεστιβάλ, υπήρχαν, εκτός από τα περίπτερα των κοινοτήτων των μεταναστών και περίπτερα πολιτικών περιοδικών και εφημερίδων, αντιρατσιστικών κινήσεων και οργανισμών, που ασχολούνται με τα προβλήματα των μεταναστών. Ανάμεσά τους και ο «Ριζοσπάστης» με το δικό του περίπτερο και αυτό της δημοτικής παράταξης «Συμπαράταξη για την Αθήνα».