Ο Κολομβιανός Χόρχε Ισάαξ (1837-1895) δημοσίευσε την κλασική του νουβέλα «Μαρία» το 1867. Το έργο αποτέλεσε σταθμό στην πορεία της Νοτιοαμερικάνικης Λογοτεχνίας του 19ου αιώνα. Παρ' όλο που εντάσσεται στο ρεύμα του ρομαντισμού, τα ρεαλιστικά και ηθογραφικά του στοιχεία είναι πολύ σημαντικά.

Ο συγγραφέας ασχολείται με το θέμα της δουλείας (ενώ μαίνεται ο πόλεμος Βορείων και Νοτίων με επίκεντρο την κατάργηση της δουλείας) και καταγγέλλει τις απάνθρωπες συνθήκες της ζωής των μαύρων δούλων που είχαν εισαχθεί από την Αφρική στα χρόνια της αποικιοκρατίας.

Σε μια μικρή νουβέλα («Νάι και Σινάρ»), που έχει ενσωματώσει στο έργο του μιμούμενος τον Θερβάντες, περιγράφει τις συγκρούσεις των φυλών της Αφρικής, την πώληση των αιχμαλώτων από τους νικητές στα ξένα πειρατικά πλοία (αγγλικά - γαλλικά και ολλανδέζικα) και την απάνθρωπη μεταχείρισή τους από τους καπετάνιους - εμπόρους.

Οι καπετάνιοι των ευρωπαϊκών πλοίων μετέφεραν τους σκλάβους στην Αμερική και τους πούλαγαν στους τσιφλικάδες, καθώς και στους ιδιοκτήτες εργοστασίων στη Βόρεια Αμερική. Τα κέρδη ήταν τεράστια. Ο Μαρξ ανέλυσε αυτό το απάνθρωπο εμπόριο των Αφρικανών σκλάβων και τη συμβολή του στην πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου κατά την αρχόμενη βιομηχανική εποχή.