«Δωρεάν Δημοτική Συγκοινωνία». Τέτοιο ...ενδεχόμενο δεν υφίσταται. Η περίπτωση αυτή αποτελεί ένα καλοστημένο μύθευμα το οποίο ωστόσο έχει μια ισχυρή βάση. Ποια είναι αυτή; Μα το γεγονός ότι ο χρήστης των λεωφορείων της δημοτικής συγκοινωνίας δεν πληρώνει εισιτήριο. Αρα, εκ πρώτης όψεως, το ...εύκολο συμπέρασμα - αλλά όχι ασφαλές - που συνάγεται είναι πως η δημοτική συγκοινωνία προσφέρεται δωρεάν. Ομως, αν κανείς παρατηρήσει με ιδιαίτερη προσοχή τα χρήματα που δίνει ο δημότης μέσω των ανταποδοτικών τελών ή των άλλων δημοτικών φορομπηχτικών μορφών που υπάρχουν θα διαπιστώσει - εκτός συγκλονιστικού απροόπτου - πως κάποιο από αυτά είναι παρά φύσιν φουσκωμένο.

Για παράδειγμα, ο δήμος Αμαρουσίου (ΠΑΣΟΚ), ο οποίος διαθέτει δημοτική συγκοινωνία, εισπράττει τα ανάλογα κονδύλια για τη λειτουργία της μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας, τα έσοδα των οποίων είναι στο υπερδιπλάσιο από το εύλογο κόστος καθαριότητας. Το κόστος, δηλαδή, της δημοτικής συγκοινωνίας είναι «κρυμμένο» - για ευνόητους λόγους - κι έχει ενσωματωθεί στο συγκεκριμένο ανταποδοτικό τέλος. Με πανομοιότυπο τρόπο λειτουργούν και οι υπόλοιποι δήμοι του Λεκανοπεδίου που διαθέτουν δημοτική συγκοινωνία. Η λογική της ανταποδοτικότητας, ακόμα και μέσω της υποτιθέμενης «προσφοράς προς τους δημότες», θριαμβεύει. Το γεγονός πως η δημοτική συγκοινωνία δεν έχει εισιτήριο, δε σημαίνει, τελικά, πως είναι και δωρεάν...