Αντάξια της φήμης της ως «πρόθυμου συμμάχου» των ΗΠΑ στις επεμβάσεις ανά τον κόσμο, αποδείχτηκε η κυβέρνηση της ΝΔ και όσον αφορά στο ενδεχόμενο της συμμετοχής της σε πολυεθνική στρατιωτική δύναμη επέμβασης και κατοχής στο Λίβανο.

Ούτε στιγμή η κυβέρνηση Καραμανλή δεν ταλαντεύτηκε για το αν θα συμμετέχει ή όχι, ούτε λεπτό δεν πέρασε από το μυαλό των στελεχών της το εύλογο ερώτημα «τι δουλιά έχουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις» σε έναν κατακτητικό πόλεμο των ΗΠΑ και του κράτους - τρομοκράτη που έχουν δημιουργήσει στην περιοχή, του Ισραήλ, για τον «εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής». Ισα - ίσα όλη η έγνοια και η αγωνία της κυβέρνησης ήταν «μη βρεθεί έξω από το παιχνίδι» και «χάσει την ευκαιρία».

Αυτό ακριβώς το μήνυμα μετέδωσε ο Κ. Καραμανλής στη μία και μοναδική δήλωση που έχει κάνει μέχρι τώρα για τον νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή: «Η Ελλάδα είναι έτοιμη να συμβάλει ενεργά, ουσιαστικά, εποικοδομητικά σε όλες τις επιβεβλημένες ενέργειες της διεθνούς κοινότητας».

Ηταν τέτοια η ζέση και η προθυμία της κυβέρνησης για συμμετοχή στις «διεθνείς πρωτοβουλίες» στη Μέση Ανατολή, περιλαμβανομένης και της συμμετοχής σε στρατιωτική επέμβαση, ώστε κλήθηκε, έστω και την τελευταία στιγμή και μετά από δικά της παρακάλια, από τους διοργανωτές της ιμπεριαλιστικής σύναξης της Ρώμης. Η σημαντικότερη απόφαση που πάρθηκε εκεί, ως γνωστόν, ήταν η προετοιμασία για την αποστολή μιας πολυεθνικής στρατιωτικής δύναμης.

Η θέση της κυβέρνησης για άμεση κατάπαυση του πυρός αυτοαναιρείται και ακυρώνεται από το δεύτερο σκέλος της που συνδέεται με τους όρους για μια μόνιμη ειρήνη στη Μ. Ανατολή, που σχεδόν ταυτίζονται με τους όρους που θέτει και η Κ. Ράις («άμεσος αφοπλισμός των παραστρατιωτικών οργανώσεων» - διάβαζε Χεζμπολάχ - «άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των αιχμαλώτων στρατιωτών» - εννοείται των Ισραηλινών και όχι βέβαια της μισής κυβέρνησης της Χαμάς ή των 8.500 πολιτικών κρατουμένων στο Ισραήλ).

Στην πράξη η κυβέρνηση είναι «ενσωματωμένη» στην πολιτική των ΗΠΑ για μια «νέα Μέση Ανατολή», η οποία, όπως διευκρίνισε η Κ. Ράις, επιβάλλει να μη σταματήσει ο πόλεμος στο Λίβανο αν πρόκειται να επιστρέψει η περιοχή στην προηγούμενη κατάσταση.

Από την άλλη η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει ή να έρθει σε κραυγαλέα αντίθεση με τα φιλειρηνικά αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού μας. Επιχειρεί λοιπόν να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, δηλώνοντας ότι είναι «πολύ πρόωρο ακόμα» το θέμα της συμμετοχής σε πολυεθνική στρατιωτική αποστολή στο Λίβανο και πως τάχα μελετά τους όρους και τις προϋποθέσεις, καθώς και τη νομιμοποίηση που θα έχει. Στο πλαίσιο αυτό εμφανίζεται πρόθυμη να συμμετάσχει αν υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ εκφράζει την προτίμησή της σε μια αποστολή «τύπου Αφγανιστάν», να συμμετέχει δηλαδή με μη μάχιμες μονάδες, όπως υγειονομικό, μηχανικό, πολεμικό υλικό, ελικόπτερα κ.ά..

Επιπλέον θα προτιμούσε μια συμμετοχή σε δήθεν «ειρηνευτική δύναμη», αλλά δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να συμμετέχει ακόμα και αν είναι δύναμη ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση πάντως συμμετέχει με «ιδέες» και «προτάσεις» σε όλες τις διαβουλεύσεις που γίνονται μεταξύ των δυτικών κυβερνήσεων και πρώτα και κύρια με τις ΗΠΑ για την προετοιμασία της στρατιωτικής δύναμης κατοχής που σχεδιάζεται να σταλεί. Μια τέτοια «ιδέα», σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του ΥΠΕΞ Γ. Κουμουτσάκο, είναι η στρατιωτική δύναμη να είναι «υποστηρικτική της κυβέρνησης του Λιβάνου», πράγμα που αναδεικνύει ως πρώτη αποστολή της τη διάλυση των «παραστρατιωτικών οργανώσεων» (Χεζμπολάχ)...

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση προβάλλει έντονα τη δραστηριότητά της στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας. Δεν πείθει όμως ότι πρόκειται για μια ανιδιοτελή και χωρίς ανταλλάγματα προσφορά. Αντίθετα, όλες οι ενδείξεις συνηγορούν, ότι είναι ενταγμένη στη λογική της επέμβασης και επιχειρείται να εξαργυρωθεί ποικιλοτρόπως. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ντόρα Μπακογιάννη έκανε λόγο για «πολιτική ανθρωπιστικής παρουσίας»... Δεν πρέπει να διαφεύγει εξάλλου ότι η κυβέρνηση ψήφισε τον περασμένο Απρίλη υπέρ της διακοπής της ανθρωπιστικής βοήθειας της ΕΕ προς την Παλαιστίνη, που οδήγησε στα πρόθυρα λιμοκτονίας τον παλαιστινιακό λαό, προκειμένου να πιέσει την καθ' όλα δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς να αποκηρύξει την «τρομοκρατία»...

Η κυβέρνηση γνωρίζει άριστα τι σημαίνει στην πράξη το όραμα των ΗΠΑ για «νέα Μέση Ανατολή» και πώς επιχειρείται να υλοποιηθεί μέσα από τον πόλεμο του Ισραήλ στο Λίβανο και την Παλαιστίνη, σ' αυτή τη φάση. (Για την επόμενη φάση έχουν ήδη «στοχοποιηθεί» Ιράν και Συρία). Δε διστάζει όμως να εμπλέκεται σε τέτοιους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, ακριβώς γιατί έτσι πιστεύει ότι υπηρετούνται τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας για συμμετοχή της μοιρασιάς της λείας του πολέμου, συνεχίζοντας την ίδια πολιτική που εφάρμοσαν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αυτή η φιλοπόλεμη δράση της τη φέρνει απέναντι από τα φιλειρηνικά αισθήματα και συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Ας είναι σίγουροι, ότι αργά ή γρήγορα, αυτή η αντίφαση θα ξεπεραστεί...