Ο πανεπιστημιακός Ηλίας Νικολόπουλος, υποψήφιος νομάρχης Αθήνας με τη ΝΑΣ, στην παρέμβασή του αναφέρθηκε ειδικά στα θέματα του Αιγαίου, στο θέμα της παραπομπής των τουρκικών διεκδικήσεων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και το Κυπριακό. Για το θέμα της Χάγης είπε χαρακτηριστικά πως η προσφυγή θα οδηγήσει σε συνολική αμφισβήτηση των σημερινών δεδομένων. Μεταξύ άλλων, σημείωσε πως είναι «γνωστές και απαράδεκτες οι αγγλοαμερικανικές προθέσεις στο Κυπριακό και αφετέρου η επιδεικνυόμενη ελληνική ανοχή έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και όχι μόνο». Είναι χαρακτηριστική - συνέχισε - «εν προκειμένω η υποχώρηση της χώρας μας από την πάγια θέση της, ότι το μόνο εκκρεμές θέμα στο Αιγαίο ήταν η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, υποχώρηση που συντελέστηκε με τη συμφωνία τουΕλσίνκι το 1999, όπου γίνεται αναφορά στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής σε "συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα"».

Ετσι, «η Ελλάδα αποδέχτηκε εκκρεμότητα και "άλλων συναφών θεμάτων", πράγμα που είχε ήδη αποδεχτεί με το κοινό ελληνοτουρκικό ανακοινωθέν της Μαδρίτη της 8 Ιουλίου 1997, όπου η χώρα μας αναγνώρισε ότι η Τουρκία έχει νόμιμα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο και παραιτήθηκε από κάθε μονομερή χωρίς τουρκική συγκατάθεση ενέργεια που αφορά στο Αιγαίο».

Ο υποψήφιος νομάρχης αναφέρθηκε στην «απαράδεκτη πρόταση να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και άλλες - πλην υφαλοκρηπίδας - "διαφορές", ουσιαστικά απαιτήσεις της Τουρκίας».Σημείωσε μάλιστα ότι αυτό είναι αναρμόδιο γιατί «σύμφωνα με το άρθρο 36 του κανονισμού του Διεθνούς Δικαστηρίου (αλλά και με την τρίτη παράγραφο του ταυτάριθμου άρθρου του καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών) το Δικαστήριο αυτό επιλαμβάνεται της επίλυσης μόνον νομικών διαφορών». Επιλαμβάνεται δηλαδή - συνέχισε ο Ηλ. Νικολόπουλος - «όταν υπάρχει αμοιβαία αμφισβήτηση νομίμου δικαιώματος, αλλά εν προκειμένω ούτε η Ελλάδα αμφισβητεί νόμιμο δικαίωμα της Τουρκίας, αφού κανένα τέτοιο δικαίωμα επί ελληνικών εδαφών προβάλλει η Τουρκία. Ούτε όμως και η Τουρκία αμφισβητεί τα υπό της Ελλάδας προβαλλόμενα νόμιμα δικαιώματά της. Απλά η Τουρκία αντιπαρέρχεται τις διεθνείς συνθήκες και αμφισβητεί ολόκληρο το υφιστάμενο νομικό καθεστώς του Αιγαίου και τονίζει ουσιαστικά τον πολιτικό χαρακτήρα της διένεξης».

Υπογράμμισε ακόμα «πως εάν η Ελλάδα δεχτεί τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για μία βραχονησίδα θα θεωρηθεί ότι αποδέχεται την αμφισβήτηση από την Τουρκία της εθνικής κυριαρχίας της σε όλο το νησιωτικό σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων». Κατέληξε δε, επισημαίνοντας πως «είναι πρόδηλο ότι η χώρα μας αν αυτοδεσμευτεί για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αποδέχεται ταυτόχρονα τον πολιτικό χαρακτήρα των θεμάτων αυτών. Αποδέχεται και τους σε βάρος της κινδύνους κατά τη σολομώντεια λύση τους από αυτό, δεδομένης της πολιτικής ετυμηγορίας του Δικαστηρίου αυτού, που συγκροτείται από 15 δικαστές χωρίς εγγυήσεις αμεροληψίας».