Το κοιμητήριο της καθημερινής ζωής το διαπερνούν φύλακες δημοσιογράφοι, που φροντίζουν να «καλοπερνά» όποιος εμφανίζεται διαφορετικός μπροστά τους. Είναι μια μερίδα δημοσιογράφων, που μεγάλωσε, όχι με την πένα της, αλλά με τη μύτη της, για να μυρίζει γρήγορα το αίμα. Είναι οι δημοσιογράφοι, που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γιατί πίστεψαν ότι σε μια εποχή που κανείς δεν τους αντιστέκεται δε θα λάβουν απάντηση από το «Ριζοσπάστη».

Μίλησαν για μαύρες λίστες, που παραβιάζουν την ελευθερία τους. Αυτό, λοιπόν, είναι το πρόβλημά τους. Οχι το πόσους συμβιβασμούς έχουν κάνει στη ζωή τους, για να φτάσουν εκεί που επιτέλους έχουν φτάσει, όχι το σε πόσες ίντριγκες έπαιξαν ή πως κάθονται σούζα μπροστά στα αφεντικά τους... Αυτοί μπορούν να κάνουν όσα άλματα θέλουν, να σε πατάνε και να σου ψιθυρίζουν ότι για χορευτική άσκηση πρόκειται, να παραμυθιάζονται ότι μπαίνουν στα εσωτερικά του Κομμουνιστικού Κόμματος, για να πουλήσουν ελευθερία - αλήθεια σε ποιους; - μέχρι να δημοσιεύσουν τη φωτογραφία της Γενικής Γραμματέως Αλέκας Παπαρήγα δίπλα σ' ένα κείμενο της «17ης Νοέμβρη». Και όταν ρωτάται ένα δημοσιογράφος απ' αυτούς προς τι ο συσχετισμός με τη «17η Νοέμβρη», να απαντά: «Και τι έγινε;».