Σε έγγραφες διαμαρτυρίες, υπομνήματα, καταγγελίες, στον πρωθυπουργό, σε υπουργούς και στη δικαιοσύνη και όπου αλλού μπορούν, έχουν προχωρήσει ταυτόχρονα με τους δικαστικούς αγώνες οι κάτοικοι των περιοχών Μέγα Λιβάδι και Κουταλάς για να εμποδίσουν την καταπάτηση των περιουσιών τους. Το θέμα είχε φέρει και στη Βουλή το ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσε. Αντιμέτωποι με τους ντόπιους εκφραστές του μεγάλου κεφαλαίου, οι κάτοικοι έχουν αφεθεί ανυπεράσπιστοι. Τοπικοί και κυβερνητικοί παράγοντες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διευκολύνουν τον μεγαλοεπιχειρηματία ή τα όποια άλλα μεγάλα συμφέροντα βρίσκονται από πίσω και ερίζουν για τις παραλίες-φιλέτα.

Ο «Ρ» βρέθηκε και μίλησε με κατοίκους - παλιοί μεταλλωρύχοι πολλοί από αυτούς. Αγανακτισμένοι αφού είδαν να τους ξεζουμίζουν στα ορυχεία, τώρα βλέπουν να τους παίρνουν και το ένα κομμάτι γης που έχουν.

Βρήκαμε πρώτο τον μπαρμπα-Ζαννή Λιβάνιο στον Κουταλά. Μας πήγε στο φτωχικό του, απ' όπου τον πέταξαν έξω και του διαμήνυσαν να μην ξαναπατήσει, «γιατί θα τον βγάλουν με χειροπέδες». Ηταν η πρώτη φόρα που τόλμαγε μαζί μας να διαβεί τη μικρή ξύλινη πόρτα του σπιτιού του μαζί με τη γυναίκα του, την κυρα-Αννα. Κοντά στα 80, με μαγκούρα στο χέρι, αδύνατος, με πρησμένα χέρια από τα 30 και πλέον χρόνια δουλιάς μέσα στα ορυχεία. Πρόεδρος του Σωματείου Μεταλλωρύχων ο ίδιος, όπως και ο πατέρας του μπαρμπα-Πέτρος, γνωστός για τους αγώνες που έδωσε.

«Δεν τους έφταναν τα χρόνια που ξεζούμισαν την οικογένειά μου, τώρα έρχονται να μου πάρουν και το ένα κομμάτι γης που έχω και μάλιστα με χαρτιά εδώ και πάνω από έναν αιώνα». Δείχνει τις σπασμένες πόρτες και τα σκουπίδια που άφησαν στις δύο κάμαρες και τα μάτια του βουρκώνουν. Ηταν όλη του η περιουσία και την προόριζε για τα παιδιά και τα εγγόνια του. «Μέχρι και το ψωμί και το γλυκό που είχε φτιάξει η γυναίκα μου πήρανε οι κλητήρες και τα πήγανε στη Σύρο για να τα βγάλουν σε πλειστηριασμό», θα πει. Μας πάει στην πίσω μεριά και μας δείχνει μια ρίζα αμπελιού: «Είναι 40 χρονών ρίζα», λέει και τα χέρια του τρέμουν. «Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να το καταστρέψουν; Θέλουν την παραλία και δε λογαριάζουν τίποτα».

Θυμάται ότι από παλιά οι μπράβοι διαφόρων εργοδοτών των ορυχείων τους τρομοκρατούσαν μέχρι και που τους έδερναν για να συμφωνήσουν και να τους πουλήσουν τη γη τους. Οντως πολλοί εξαναγκάστηκαν και έδωσαν τη γη τους, όχι όμως όλοι και κυρίως όχι ο ίδιος. Το ίδιο θα μας πει και ο μπαρμπα-Γιώργος Λιβάνιος, κοντά 40 χρόνια μεταλλωρύχος και αυτός κάτοικος της περιοχής. «Εφυγαν βράδυ την τελευταία φορά το 1963 και μας παράτησαν απλήρωτους, θυμάται. Κάναμε έρανο για να μαζέψουμε χρήματα για να βγάλουν εισιτήρια οι εργάτες που είχαν έρθει από άλλα νησιά όπως τη Σύρο, τη Μυτιλήνη κ.α.».

Οι δύο παλιοί μεταλλωρύχοι θυμούνται και οργίζονται. «Τέτοιοι απατεώνες ήταν από παλιά στην περιοχή» θα πει ο μπαρμπα-Γιώργος. «Αφού πλούτισαν από τα ορυχεία οι παλιοί, τώρα έρχονται νέοι απατεώνες να πάρουν τις παραλίες και μαζί με αυτές τα σπίτια μας», μας είπε ο μπαρμπα-Ζαννής. Μόλις πριν λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε ότι ήδη στο κτήμα του μπαρμπα-Ζαννή έχουν μπει εργάτες και κάνουν εργασίες νέας περίφραξης και καθαρισμού. Στέλνουν μήνυμα να ξεχάσει την ιδιοκτησία του που έχει η οικογένειά του για πάνω από ενάμιση αιώνα και να παραιτηθεί...