Ισραηλινά τανκς, αεροπλάνα και πυροβολικό σφυροκοπούν τη Λωρίδα της Γάζας. Μια μικρή λωρίδα γης, αποκλεισμένη από παντού. Μια λωρίδα, όπου 1,3 εκατομμύρια ψυχές, μετά την πολύκροτη αποχώρηση του ισραηλινού στρατού, παλεύουν καθημερινά με την πείνα, την έλλειψη φαρμάκων, τη μιζέρια, ζώντας σε μιαν ανοιχτή φυλακή. Η νέα εγκληματική συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού, με επίκεντρο της δίνης τη Λωρίδα της Γάζας, δε θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη για κανέναν. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά, όπως όλα δείχνουν, που ο ισραηλινός στρατός ισοπεδώνει πόλεις, σκοτώνει παιδιά, καταστρέφει τις εναπομείνασες υποδομές και περιουσίες, καταδικάζει έναν ολόκληρο πληθυσμό σε αργό θάνατο.

Τώρα, η αφορμή δόθηκε από την ομηρία ενός Ισραηλινού στρατιώτη. Παλαιότερα, υπήρξαν άλλες αφορμές, και αύριο θα υπάρξουν καινούριες. Είναι ξεκάθαρο, σε όποιον δε θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, ότι οι ισραηλινές διαδοχικές ηγεσίες ακολουθούν ένα καλά μεθοδευμένο σχέδιο, που εφαρμόζεται κατά γράμμα, βήμα το βήμα, είτε υπάρχουν αφορμές, είτε χρειαστεί να δημιουργηθούν εκ του μηδενός. Ενα σχέδιο, που απώτερο στόχο έχει τη σταδιακή εξώθηση των Παλαιστινίων εκτός της πατρίδας για την οποία αγωνίζονται δεκαετίες τώρα, γιατί δε θα μπορούν πια να επιβιώσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους σ' αυτήν. Ενα σχέδιο, που θα μεταμορφώσει τη νόμιμη αντίσταση κατά της κατοχής σε «τρομοκρατία».

Η ισραηλινή στρατιωτική κλιμάκωση είχε αρχίσει εδώ και μήνες και κορυφώνεται τις τελευταίες μέρες. Είναι ένα μεθοδευμένο αιματοκύλισμα, που, προφανώς, διόλου τυχαία συνέπεσε με τις εναγώνιες προσπάθειες των παλαιστινιακών οργανώσεων να καταλήξουν, παρά τις διαφορές και τις διαφωνίες τους, παρά τις μεταξύ τους συγκρούσεις που στοίχισαν ζωές, σε ένα κοινό στρατηγικό σχέδιο άσκησης πολιτικής απέναντι στο Ισραήλ.

Δεν είναι, επίσης, τυχαίο, που οι ισραηλινές ηγεσίες, διά της ισχυρότατης στρατιωτικής τους μηχανής, καταπατούν προκλητικά εδώ και δεκαετίες αποφάσεις του ΟΗΕ, ανθρώπινα δικαιώματα. Οι ισραηλινές ηγεσίες προωθούν τους στόχους τους, εξυπηρετώντας τα γενικότερα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή. Κατ' αρχάς, των ΗΠΑ, που δεν παραλείπουν να υπερασπίζονται πάντα την «αυτοάμυνα του καλού συμμάχου», αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που, εκτός από ψελλίσματα, ισοσκελίζει ευθύνες σε θύτη και θύμα, για να «τρυπώσει» στο μοίρασμα της γεωστρατηγικής «πίτας».

Ο παλαιστινιακός λαός αγωνίζεται για τα θεμελιώδη: ελεύθερη, ανεξάρτητη, βιώσιμη πατρίδα, αξιοπρεπή ζωή. Αντιστέκεται με πενιχρά μέσα ενάντια σε υπερσύγχρονες στρατιωτικές μηχανές, σε οικονομικούς στραγγαλισμούς, στην πείνα, αρνούμενος να γονατίσει και να υποταχτεί στη λογική του «ισχυρού και του αναπόφευκτου». Εχει αποδείξει πολλάκις ότι ένας λαός μπορεί και έχει χρέος να αντιστέκεται. Ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι ο αγώνας των λαών όλου του κόσμου. Είναι και δικός μας αγώνας.