Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο, ότι φοράμε ό,τι ελαφρύτερο και καλύτερο διαθέτουμε στις αποσκευές μας, ότι έχουμε συνέλθει από τον απογευματινό ύπνο μετά από μια εξαιρετική μέρα στη θάλασσα, και τώρα βλέπουμε τον ήλιο να χαμηλώνει το φλογερό βλέμμα του και να δύει νυσταγμένος, πυρπολημένος από την ίδια του τη ζέστη. Ας υποθέσουμε λοιπόν όλα αυτά και ας μπούμε στον πειρασμό να παραγγείλουμε ένα κοκτέιλ. Επειδή όμως, μάλλον στη βεράντα μας βρισκόμαστε, επειδή μόλις ποτίσαμε και αρχίζουμε να συνερχόμαστε από το όνειρο του μεγάλου παραθαλάσσιου ξενοδοχείου, επειδή ο ήλιος μας εξουθένωσε καθώς διασχίζαμε το πρωί την Ομόνοια και τώρα μεθυσμένος και ζαλισμένος από τη θέρμη του, γέρνει πάνω στις κεραίες και τους θερμοσυσωρευτές, ας θυμηθούμε ότι ο λύκος έχει μεγάλο λαιμό για να κάνει τις δουλιές του μόνος του... Ας ετοιμάσουμε ένα κοκτέιλ.

Πειρασμός, έτσι λέγεται αυτό που επιλέξαμε για απόψε.

Ουίσκι αμερικάνικο, μισή κουταλιά της σούπας Ντιμπονέ, Μισή κουταλιά της σούπας Περνό και μερικές σταγόνες Κουραχάο. Χτυπάμε τα υλικά στο σέικερ, τα σερβίρουμε και τα γαρνίρουμε με μια φλούδα πορτοκαλιού και λεμονιού.

Εις υγείαν και να θυμάστε πάντα ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση!