Είναι δύσκολο να διαλέξεις τι είναι καλύτερο στα τραγούδια της κ. Βίσση: Η μουσική ή οι στίχοι; Προφανώς, εκείνο που μαγεύει είναι τελικά το καλλιτεχνικό «όλον» που προκύπτει από το πάντρεμα του στίχου με τη μουσική. Αλλά, αν θα έπρεπε να πάρουμε θέση, δε θα διστάζαμε: Είναι οι στίχοι που δίνουν αυτό το «κάτι άλλο» στην παρουσία της κ. Βίσση στα καλλιτεχνικά πράγματα του τόπου μας.

*

Η στήλη, ως ένδειξη συστράτευσης στον εθνικό αγώνα που δίνει απόψε το βράδυ η κ. Βίσση (μετά του κ. Καρβέλα), το ελάχιστο που μπορεί να κάνει είναι ένα μικρό αφιέρωμα σ' αυτούς τους στίχους. Στίχοι που κατά καιρούς έχει άδει η σημερινή (και παντοτινή) εκπρόσωπός μας στη Γιουροβίζιον και που φωτίζουν το δρόμο ενός πολιτισμού που μόλις πρόσφατα, στη Βουλή, αν και η συζήτηση είχε για θέμα τις υποκλοπές, τις απαγωγές, την οικονομία κλπ., έκλεψε και πάλι την παράσταση, καθώς έγινε αντικείμενο έντονου διαλόγου μεταξύ του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και υπουργών της κυβέρνησης της ΝΔ...

***

Στο ρεπερτόριο της κ. Βίσση βρίσκουμε στίχους με σαφές και ευθύβολο πολιτικό μήνυμα. Ορίστε:

«(...) φταίει η Αμερική, φταίνε οι Ευρωπαίοι,

φταίνε τα Βαλκάνια ο κόσμος όλος φταίει,

φταίνε οι πολιτικοί και οι παλιοί κι οι νέοι,

όλα μου φταίνε τελικά και τίποτα δε φταίει».

*

Η τραγουδίστρια δε διστάζει, εκτός από τα πολιτικά ζητήματα του καιρού μας, να καταπιάνεται και με ευαίσθητες πλευρές των ανθρωπίνων σχέσεων. Στο τραγούδι της, με τον εύγλωττο τίτλο «Ο Σαδισμός», ακούμε:

«(...) πόσες φορές θες να με σκοτώσεις ικανοποίηση για να νιώσεις/

ο σαδισμός σου πες μου πού φτάνει μια φορά πέθανα - δε σε φτάνει/

πόσες φορές θες ακόμα να πεθάνω τι άλλο θέλεις πες μου να κάνω/

για σένα...»

*

Επίσης, από τα καλλιτεχνικά της ενδιαφέροντα δε λείπει η καταγγελία της ανειλικρίνειας μεταξύ των ανθρώπων:

«(...) όλη η ζωή σου ήταν ψέματα κι από το ψέμα σου κουράστηκα/

αφού από σένα ναι γελάστηκα όπως γελάστηκες και συ κουτέ/

γιατί το ξέρω δε μ' αγάπησες ποτέ...»

*

Εκεί που η αοιδός δίνει γροθιά στο κατεστημένο είναι ο ιδιαίτερος δικός της τρόπος με τον οποίο υμνεί τη ζωή. «Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας» ο τίτλος του ομώνυμου τραγουδιού - μηνύματος:

«Αν γεννιόμουνα ακόμη μια φορά πάλι εσένα θα ερωτευόμουνα/

Αν γεννιόμουνα ακόμα μια φορά πάλι για σένα εγώ θα πέθαινα/

Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας όμως η έλλειψη επικοινωνίας μαζί σου μ' έχει τρελάνει μου 'χει κάνει κακό/

Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας όμως η έλλειψη επικοινωνίας δε μου αφήνει περιθώρια λογικά να σκεφτώ/

και θέλω να πεθάνω (σ.σ.: εδώ διακρίνουμε μια αντίφαση με τα παραπάνω, αλλά το παρακάμπτουμε)

σου το ορκίζομαι/»

*

Ο περιορισμένος χώρος της στήλης, μας υποχρεώνει να ολοκληρώσουμε εδώ, κρατώντας όμως για το τέλος ένα δείγμα της ευρείας γκάμας της καλλιτέχνιδος, η οποία τραγουδά - ναι! - και νησιώτικα. Τίτλος «η Βάρκα»:

«Η βάρκα έμπασε νερά, το κύμα πήρε τα κουπιά/

κι ούτε που φαίνεται η στεριά κι όλο βραδιάζει/ (...)

Χανόμαστε, πνιγόμαστε, όσο ο ένας απ' τον άλλονε κρατιόμαστε/

όλο πιο πολύ χανόμαστε, πνιγόμαστε/ (...)

η βάρκα έμπασε νερά (...)»

***

ΥΓ 1: Κι η βάρκα γέρνει (αυτό είναι από άλλο στίχο)...

ΥΓ 2: Χαλάλι τα 12 εκατ. ευρώ που πλήρωσε η ΕΡΤ για τη Γιουροβίζιον (στο ποσό περιλαμβάνεται και το 170.000 ευρώ φόρεμα της κ. Βίσση;)

ΥΓ 3: Η σαχλαμάρα της «αυθεντίας» που εισηγείται στους πολλούς να υφίστανται αψήφιστα τη σαχλαμάρα, βλάπτει σοβαρότερα κι από την ίδια τη σαχλαμάρα.