Πριν περάσουμε στη δράση του κόμματός μας και στη δράση της Κεντρικής Επιτροπής από το 8ο Συνέδριο μέχρι σήμερα, θα θέλαμε να πούμε λίγα λόγια για το ίδιο το συνέδριο, στις αποφάσεις του οποίου στηρίχτηκε όλη η δράση του κόμματός μας.

Η σύγκληση του 8ου Συνεδρίου του κόμματός μας παρουσιάζει ένα σοβαρότατο κενό. Συνήλθε χωρίς να υπάρχουν Κομματικές Οργανώσεις. Το γεγονός αυτό είχε την επίδρασή του στη σύνθεση του συνεδρίου, στις εκτιμήσεις του, καθώς και στη σύνθεση των καθοδηγητικών Οργάνων που εκλέχτηκαν απ' αυτό.

Και τώρα περνάμε, σύντροφοι, στην οικοδόμηση και δράση του κόμματος, στη δράση της Κεντρικής Επιτροπής του.

Η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του 1958 πήρε την παρακάτω απόφαση για την Οργάνωση του κόμματος: «Ολοι οι κομμουνιστές και οι συμπαθούντες πρέπει να μπουν στην ΕΔΑ για να δουλέψουν μέσα στις γραμμές της για να τη μετατρέψουν σε μαζικό κόμμα, ικανό να οργανώσει τις δυνάμεις και να καθοδηγήσει τον αγώνα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς και των άλλων εργαζομένων στρωμάτων. Δεν πρέπει να επιδιώξουμε να οργανωθούν οι κομμουνιστές ιδιαίτερα μέσα στην ΕΔΑ, γιατί αυτό θα μπορούσε να διευκολύνει τα χτυπήματα της ασφάλειας ενάντια στους κομμουνιστές και θα έβαζε σε κίνδυνο την ίδια τη νόμιμη ύπαρξη της ΕΔΑ». Και σε συνέχεια: «Για την επεξεργασία και εφαρμογή της τρέχουσας πολιτικής του κόμματος, για την εξασφάλιση της σύνδεσης, μέσω ενός περιορισμένου αριθμού δοκιμασμένων συντρόφων, με τα κομματικά στελέχη που δουλεύουν στην ΕΔΑ, με σκοπό τον ιδεολογικό και πολιτικό τους προσανατολισμό, να ιδρυθεί το συντομότερο στην Ελλάδα στενό κομματικό κέντρο, με επικεφαλής Κλιμάκιο της ΚΕ, που να διαθέτει τον απαραίτητο παράνομο τεχνικό μηχανισμό, για να μπορεί να εκπληρώσει τον καθοδηγητικό του ρόλο».

Το 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1961), υιοθετώντας την απόφαση της 8ης Ολομέλειας του 1958, τόνιζε επίσης ότι «θα ήταν μεγάλο λάθος αν δεν εκμεταλλευόμασταν, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, αυτή τη θαυμάσια δυνατότητα που δημιούργησε η λαϊκή πάλη και συνεχίζαμε να παλεύουμε για την οργάνωση των μελών του κόμματος σε παράνομες Κομματικές Οργανώσεις», και ότι η δουλιά πρέπει «να προχωρήσει στην ανάπτυξη του κομματικού κέντρου και στη δημιουργία κομματικών στηριγμάτων στους βασικούς τομείς και περιοχές με αποστολή την εξασφάλιση στον τομέα ή περιοχή τους της σωστής εφαρμογής της γραμμής του κόμματος και στον πολιτικό και στον οργανωτικό τομέα, καθώς και στη δημιουργία ενός στοιχειώδικου δικού μας (του ΚΚΕ) μηχανισμού, ώστε να μπορούν να δρουν σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση».

Τόσο η απόφαση της 8ης Ολομέλειας (1958), όσο και η απόφαση του 8ου Συνεδρίου (1961) στο κομματικό πρόβλημα αποτελούν θεμελιακό λάθος. Σήμαιναν τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων. Με τις αποφάσεις αυτές το κόμμα διαλύθηκε μέσα στην ΕΔΑ, που ήταν συνασπισμός αριστερών δυνάμεων.

Η απόφαση της 8ης Ολομέλειας του 1965, με το μέτρο που πρόβλεπε: «επέκταση των κομματικών ομάδων σε όλες τις πόλεις, στις συνοικίες των μεγάλων πόλεων, σε βασικά εργοστάσια, σ' όλους τους βασικούς τομείς και κρίκους της δουλιάς του κόμματος», δεν καταργούσε στην ουσία τις παραπάνω αποφάσεις. Καθόριζε, ουσιαστικά μια ορισμένη αριθμητική επέκταση των ομάδων στελεχών και όχι τη δημιουργία Κομματικών Οργανώσεων.

Η διάλυση και η μακρόχρονη απουσία κομματικών οργανώσεων είχε σοβαρότατες συνέπειες σ' όλους τους τομείς της δράσης, ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό, στην ανάπτυξη του εργατικού και δημοκρατικού κινήματος, στην ίδια την οικοδόμηση του κόμματος.

Χωρίς Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα, η ΚΕ δεν μπορούσε να ενημερώνεται έγκαιρα και σωστά για τις αλλαγές και τις εξελίξεις, να επεξεργάζεται σωστά την πολιτική και τακτική του κόμματος και να εξασφαλίζει με συνέπεια την εφαρμογή των αποφάσεών του.

Η απουσία Κομματικών Οργανώσεων στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα δημόσια ιδρύματα, στις ένοπλες δυνάμεις, δεν επέτρεπε στο κόμμα να δημιουργεί στενούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, να προωθεί τις θέσεις του στις μαζικές Οργανώσεις, και να πραγματοποιεί συμμαχίες με ευρύτερες δημοκρατικές δυνάμεις από ισχυρότερες θέσεις.

Η έλλειψη Κομματικών Οργανώσεων έκανε ευκολότερη τη διείσδυση και ανάπτυξη αναθεωρητικών και άλλων οπορτουνιστικών απόψεων στις γραμμές μας. Αλλοίωσε το χαρακτήρα και το ρόλο της ΕΔΑ, υπέσκαψε την πολιτική επιρροή του κόμματός μας. Στάθηκε μια από τις βασικές αιτίες, που δεν μπόρεσε να προβάλει αποτελεσματική αντίσταση στη φασιστική επίθεση.

Η μακρόχρονη απουσία κομματικών οργανώσεων και οργανωμένης κομματικής ζωής είχαν σαν αποτέλεσμα να εξασθενίσουν οι κομματικές αρετές, να μειωθεί η κομματικότητα, το πνεύμα της ευθύνης και η κομματική πειθαρχία σε μέλη και στελέχη του ΚΚΕ. Αντί να ανεβαίνουν πολιτικά-ιδεολογικά, πολλά μέλη και στελέχη του κόμματος επηρεάζονταν, ή και ορισμένα αφομοιώνονταν από ξένες προς το κόμμα ιδεολογίες.

Με την εξασθένηση της κομματικής ιδεολογικοπολιτικής δουλιάς, και το σταμάτημα της στρατολογίας νέων μελών γενικότερα, διακόπηκε η ανανέωση του κόμματος, η φυσιολογική ανάδειξη νέων στελεχών, η ανανέωση της ίδιας της καθοδήγησής του. Πολλές σοβαρές αδυναμίες στην ιδεολογικοπολιτική κατάσταση στο κόμμα έχουν την αρχική πηγή τους σ' αυτό το θεμελιακό λάθος.

Από την ανάλυση και κριτική της γραμμής και δράσης του κόμματός μας από το 8ο Συνέδριο μέχρι τη 12η Ολομέλεια, βγαίνει το συμπέρασμα ότι στη δουλιά του κόμματος στο διάστημα αυτό κυριαρχούσε βασικά δεξιά οπορτουνιστική παρέκκλιση. Αυτό έχει την αφετηρία του στα σοβαρά δεξιά λάθη της γενικής γραμμής και συγκεκριμένα στη θέση για το ειρηνικό πέρασμα, τη θέση για την εθνική αστική τάξη και τη λικβινταριστική απόφαση για τη διάλυση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων. Είναι επίσης συνδεμένο με το γεγονός ότι στην ΚΕ και στον ίδιο τον καθοδηγητικό πυρήνα είχε αναδειχτεί σημαντικός αριθμός στελεχών με ανοιχτά δεξιές οπορτουνιστικές αντιλήψεις.

Τις ευθύνες για όλα αυτά τις φέρνει η τότε ΚΕ, και επιπρόσθετες το ΠΓ.

Οι αιτίες που κυριάρχησε αυτή η παρέκκλιση είναι:

α) Η ανεπάρκεια της καθοδήγησης του κόμματος.

β) Η λειψή αφομοίωση και η μη δημιουργική εφαρμογή της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας.

γ) Οι παραβιάσεις βασικών λενινιστικών αρχών, σε πρώτη γραμμή της συλλογικότητας της δουλιάς και της κοινωνικής σύνθεσης του κόμματος.

δ) Οι σοβαρές δυσκολίες που δημιουργήθηκαν για το ΚΚΕ και το κίνημα γενικότερα ύστερα από τις δυο αλλεπάλληλες ήττες, ιδιαίτερα οι δυσκολίες για την ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων μέσα στις συνθήκες της βαριάς παρανομίας και γενικότερα η πολύπλευρη πίεση του εχθρού, σε συνδυασμό με τη μακρόχρονη απουσία από την Ελλάδα σημαντικού τμήματος στελεχών και μελών του κόμματος, καθώς και της ίδιας της καθοδήγησής του.

ε) Οι δυσκολίες του συνδυασμού της παράνομης με τη νόμιμη δουλιά, πράγμα που διευκόλυνε να δημιουργούνται αυταπάτες για τις επιτυχίες που σημείωνε η νόμιμη δουλιά...

Για την ανατροπή της δικτατορίας και την εγκαθίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, και παραπέρα για την ολοκλήρωση του δημοκρατικού μετασχηματισμού και τη σοσιαλιστική αναγέννηση της χώρας, χρειάζεται καλά οργανωμένο και ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα, ριζωμένο μέσα στην εργατική τάξη και σ' όλο τον εργαζόμενο λαό, που να στηρίζεται και να εφαρμόζει δημιουργικά τη θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού.

Καίρια προβλήματα της κομματικής οικοδόμησης στέκονται μπροστά μας και απαιτούν λύση. Η σωστή αντιμετώπιση και λύση τους θα επιτρέψει στο κόμμα μας, υπερνικώντας αρνητικές επιβιώσεις του παρελθόντος, αδυναμίες και ελλείψεις, και αποκαθιστώντας και δυναμώνοντας τις εξασθενημένες κομματικές αρχές, να δυναμώσει την εμπιστοσύνη προς αυτό των λαϊκών μαζών, να γίνει ικανό να μπει επικεφαλής του ελληνικού λαού και να τον οδηγήσει στη νίκη.

Βασική προϋπόθεση για την πραγματοποίηση στροφής σ' όλη τη δουλιά του κόμματος είναι η οικοδόμηση γερών Κομματικών Οργανώσεων, στηριγμένων στην εργατική τάξη και απλωμένων σ' όλες τις εργαζόμενες μάζες, που να μπουν επικεφαλής της πάλης τους.

Ενα σοβαρό πρόβλημα που έχει σχέση με την κομματική οικοδόμηση είναι το πρόβλημα της λειτουργίας των Κομματικών Οργανώσεων Βάσης, της δραστηριότητας τους, του περιεχομένου της δουλιάς τους. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος νέου τύπου είναι το ότι, σε διάκριση από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, στηρίζεται στις Κομματικές Οργανώσεις Βάσης, στην πρωτοβουλία και τη δραστηριότητα των οργανώσεων βάσης. Σ' αυτό τον τομέα έχουν γίνει ορισμένα βήματα, εξακολουθούν όμως να υπάρχουν σοβαρές αδυναμίες.

Χρειάζεται επίμονη πολιτική και οργανωτική δουλιά, επίμονος και καθημερινός έλεγχος, για να υπερνικήσουμε την καθυστέρηση, τις αδυναμίες, να βελτιώσουμε τη λειτουργικότητα των Κομματικών Οργανώσεων Βάσης, να εξασφαλίσουμε τη σύνδεσή τους με τις μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων, γενικότερα με τη μαζική πολιτική δουλιά. Αυτή η δουλιά μπορεί να προωθηθεί με τη βελτίωση της καθοδηγητικής δουλιάς των αχτιδικών επιτροπών, των επιτροπών πόλης. Οι συνεδριάσεις αυτών των οργάνων είναι πολύ χαμηλές. Από πλευράς μελέτης των προβλημάτων, καταμερισμού δουλιάς, ελέγχου των αποφάσεων, οι αδυναμίες σ' αυτά τα όργανα είναι ακόμα μεγαλύτερες. Χρειάζεται κι εδώ πραγματική στροφή στη δουλιά μας.

Το πρόβλημα της στρατολογίας νέων μελών στο κόμμα, της κομματικής οικοδόμησης γενικότερα, αποτελεί ένα από τα πιο ζωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το κόμμα μας.

Το σοβαρό και επείγον καθήκον της στρατολογίας νέων μελών θα εκπληρώνεται με επιτυχία στο βαθμό που οι παράνομες κομματικές οργανώσεις, συνδεόμενες με τις εργαζόμενες μάζες και πρωτοστατώντας στους μαζικούς αγώνες τους, θα ξεπερνούν τη διστακτικότητά τους στο θέμα της στρατολογίας.

Ιδιαίτερα πρέπει να συγκεντρωθεί η προσοχή μας στη στρατολογία εργατών μέσα από τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις και η δημιουργία σ' αυτά κομματικών οργανώσεων.

Το τόσο σοβαρό αυτό καθήκον πρέπει να αποτελέσει μόνιμη φροντίδα και μέλημα των οργανώσεων, των καθοδηγήσεών τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ένα σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης είναι εργάτριες. Οι Κομματικές Οργανώσεις πρέπει να θεωρούν τη δουλιά στις γυναίκες αναπόσπαστο τμήμα όλης της κομματικής δουλιάς, να επιμένουν να στρατολογούν στο κόμμα εργάτριες, αλλά και γενικότερα εργαζόμενες γυναίκες. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στη μαζική γυναικεία δουλιά (συνδικάτα, σύλλογοι, γυναικείες οργανώσεις), όπου πρέπει να αναδείχνονται μαζικά στελέχη. Η προώθηση αυτών των καθηκόντων θα μας επιτρέψει να συνδεθούμε με τις μάζες των εργαζομένων γυναικών, που ο αριθμός τους στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες έχει αυξηθεί, να προωθήσουμε τη δουλιά μας στα εργοστάσια, να αναδείξουμε στελέχη της παράνομης, καθώς και της νόμιμης δουλιάς.

Επιβάλλεται να συγκεντρωθεί η προσοχή στη στρατολογία καινούριων μελών, νέων στην ηλικία, στην πρώτη γραμμή από τα πρωτοπόρα στοιχεία της εργατικής τάξης. Είναι καιρός, για το σκοπό αυτό, και τη γενικολογία για «προσανατολισμό» στην εργατική τάξη, να περάσουμε στον καθορισμό συγκεκριμένων στόχων. Να βοηθήσουμε και καθοδηγήσουμε από κοντά τη δουλιά αυτή, να εξασφαλίσουμε επίμονο συνεχή έλεγχο, ώστε σε σύντομο διάστημα να έχουμε αποτελέσματα.

Η επίμονη μικροδουλιά για το χτίσιμο Κομματικών Οργανώσεων, η δουλιά στάλα με στάλα κυρίως στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, για τη σύνθεση αυτών των οργανώσεων με τις εργαζόμενες μάζες και τις μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων, για την ανάπτυξη της δραστηριότητας και πρωτοβουλίας αυτών των οργανώσεων, αποτελεί στο σημερινό στάδιο βασική προϋπόθεση για μια στροφή τόσο στον κομματικό - οργανωτικό τομέα, όσο και στον τομέα της ανάπτυξης μεγάλων μαζικών αγώνων.

Η όλη προσπάθεια για τη στρατολογία πρέπει να τείνει στην αύξηση του ποσοστού των εργατών μέσα στο κόμμα, ιδιαίτερα του ποσοστού των εργατών μέσα από τις μεγάλες επιχειρήσεις και εργοστάσια. Οι Κομματικές Οργανώσεις πρέπει να επεξεργαστούν συγκεκριμένο πλάνο στρατολογίας σε συγκεκριμένο χρόνο.

Η οικοδόμηση όμως Κομματικών Οργανώσεων δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Είναι το βάθρο, το θεμέλιο, όπου θα στηριχτεί η δουλιά για την ανάπτυξη των μαζικών, οικονομικών και πολιτικών αγώνων. Απ' αυτή την άποψη έχει μεγάλη σημασία ο στενός και σωστός συνδυασμός της παράνομης με τη νόμιμη δουλιά.

Για την ανάπτυξη της μαζικής δουλιάς, την ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης, όπως και των άλλων εργαζομένων, η δουλιά μας μέσα στα συνδικάτα, τους συνεταιρισμούς, τους συλλόγους αποτελεί το κύριο μέσο.

Οπως είναι γνωστό, η δικτατορία, με τη διάλυση των επαγγελματικών οργανώσεων, την εφαρμογή μιας σειράς νομοθετικών μέτρων, τους διωγμούς και το διορισμό διοικήσεων, μπόρεσε ως ένα βαθμό να παραλύσει το συνδικαλιστικό κίνημα, να απομακρύνει απ' αυτό πολλούς εργάτες. Παρ' όλα τα εμπόδια, η πείρα των τελευταίων αγώνων έδειξε ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια για την ανάπτυξη της δράσης και μέσα από τις υπάρχουσες οργανώσεις των εργαζομένων, ιδιαίτερα τις πρωτοβάθμιες, αλλά και τις δευτεροβάθμιες. Και αυτό γιατί μέσα σ' αυτές τις οργανώσεις είναι συγκεντρωμένες μάζες εργαζομένων και γιατί πολλά από τα μέλη των διοικήσεων, κυρίως των πρωτοβάθμιων, είναι εργαζόμενοι, που θέλουν και είναι έτοιμοι να παλέψουν για τα οικονομικά τους ζητήματα και τα δικαιώματά τους. Μια από τις αιτίες που δυσκολεύουν την ανάπτυξη μαζικών αγώνων μέσα από τα συνδικάτα και τις άλλες οργανώσεις των εργαζομένων είναι ότι πολλοί κομμουνιστές υποτιμούν τη σημασία τους, διατηρούν σεχταριστικές αντιλήψεις για το ρόλο τους και δεν έχουν υπερνικηθεί οι δισταγμοί και οι επιφυλάξεις πολλών εργατών για τη συμμετοχή τους στα συνδικάτα.

Πρέπει να σηκώσουμε εκστρατεία για να υπερνικήσουμε αυτές τις επιφυλάξεις και τις σεχταριστικές αντιλήψεις.

Η πάλη μπορεί να αναπτυχθεί είτε μέσα από τις υπάρχουσες επαγγελματικές οργανώσεις, εκεί που αυτό είναι δυνατόν, είτε με την ανάδειξη ενιαιομετωπικών επιτροπών πάλης, υπόλογων απέναντι στους εργαζομένους. Από τη στιγμή που οι επαγγελματικές οργανώσεις ενεργούν κατά τρόπο ανεξάρτητο, για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, η χούντα, όπως είναι γνωστό, καταφεύγει στη δίωξη των διοικήσεών τους και στο διορισμό πρακτόρων της. Στην περίπτωση αυτή, χωρίς να σταματήσει η πάλη για το δικαίωμα ελεύθερης ανάδειξης των διοικήσεων και τον εκδημοκρατισμό των συνδικάτων, η δημιουργία συνδικαλιστικών επιτροπών στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, επιτροπών που θα επιβληθούν με την πάλη τους και θα καταχτήσουν τη νομιμότητα, είναι ο ενδεδειγμένος δρόμος για την οργάνωση των αγώνων των εργαζομένων, για την οργάνωση του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος.

Το κόμμα μας πρέπει να παλεύει για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, για την ελεύθερη ανάδειξη των διοικήσεων στα συνδικάτα. Να επιδιώξει να καταχτήσει θέσεις στα συνδικάτα.

Για την ανάπτυξη της συνδικαλιστικής δουλιάς χρειάζεται οι κομμουνιστές να δουλέψουν για τη συσπείρωση όλων των αριστερών και των συνεπών δημοκρατικών δυνάμεων σε συνδικαλιστική κίνηση, όπως είναι η ΕΣΑΚ και να δημιουργηθούν πλατύτερα αντιπολιτευτικά μέτωπα, όπως είναι η ΣΕΕΑΣΟ.

Η δουλιά μέσα στα συνδικάτα, στους συνεταιρισμούς, στους συλλόγους, δεν είναι δουλιά ορισμένων «ειδικών», αλλά των Κομματικών Οργανώσεων Βάσης. Οι καθοδηγήσεις τους πρέπει να εξασφαλίζουν μια συγκεκριμένη βοήθεια στα μέλη τους για να είναι σε θέση να λύνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Τα μέλη του κόμματος όχι μόνο πρέπει να ανήκουν στις επαγγελματικές οργανώσεις τους, αλλά και να δουλεύουν δραστήρια για την εγγραφή σ' αυτές των εργαζομένων. Οι επιτροπές πόλης, οι AE, οι Κομματικές Οργανώσεις Βάσης χρειάζεται να είναι καθημερινά ενήμερες για τα ζητήματα των εργαζομένων, να διατηρούν στενή επαφή με την πάλη και τις επαγγελματικές οργανώσεις τους, να ξέρουν πού ωριμάζουν αγώνες, να πρωτοστατούν στους αγώνες αυτούς, να τους συντονίζουν για την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων προς την κατεύθυνση της ενότητας των δυνάμεων που παλεύουν κατά της δικτατορίας.

Ετσι, σε γενικές γραμμές, θα πραγματοποιηθεί ο σωστός συνδυασμός της νόμιμης με την παράνομη δουλιά, τόσο αναγκαίος σήμερα για την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, για την ανάπτυξη γενικότερα της αντιδικτατορικής πάλης.

Το πρόβλημα της σωστής επιλογής, ανάδειξης και διαπαιδαγώγησης των στελεχών είναι από τα ζωτικότερα προβλήματα που μπαίνουν μπροστά στο κόμμα μας. Μέσα στα τελευταία, τριάντα χρόνια είχαμε μεγάλη αιμορραγία, μεγάλες απώλειες σε στελέχη. Σοβαρά κενά δημιουργήθηκαν, λόγω της μακρόχρονης απουσίας Κομματικών Οργανώσεων, στην ανάδειξη νέων στελεχών. Αλλά, και στο διάστημα από το 8ο Συνέδριο του κόμματος η πολιτική στελεχών ήταν βασικά λαθεμένη. Δεν ήταν, και δεν μπορούσε να είναι, φυσιολογική. Ελειπαν οι Κομματικές Οργανώσεις, από τις γραμμές των οποίων αναδείχνονται τα στελέχη. Δεν υπήρχαν, συνεπώς, για την ανάδειξή τους, τα σωστά κριτήρια, όπως η απόδοση στη δουλιά του κόμματος, η προσήλωση στις κομματικές αρχές, η επαναστατική συνέπεια. Τη θέση τους την έπαιρναν η απόδοση στη μαζική δουλιά στην ΕΔΑ και, όχι σπάνια, οι ωραίοι λόγοι. Ολα αυτά είχαν σαν συνέπεια να αναδειχτούν, μαζί με καλά στελέχη, και στελέχη που δεν τα χαρακτήριζαν τα παραπάνω κριτήρια, ορισμένα απ' αυτά με σαφείς οπορτουνιστικές απόψεις, ή και επηρεασμένα καθαρά από την αστική ιδεολογία. Το κόμμα μας, βγάζοντας τα αναγκαία διδάγματα από τα λάθη, τις ελλείψεις και τις αδυναμίες του παρελθόντος, και παίρνοντας υπόψη την κομματικότητα και τις άλλες ικανότητες κάθε στελέχους, πρέπει να επιμένει στην ανάδειξη στελεχών νέων στην ηλικία, ιδιαίτερα εργατών. Το κόμμα μας πρέπει να επιμένει στην κομματική τους διαπαιδαγώγηση, στον ιδεολογικό τους εξοπλισμό και τη συστηματική μαρξιστική - λενινιστική κατάρτισή τους, να διαμορφώσει εκατοντάδες στελέχη ικανά να καθοδηγήσουν το κόμμα, και επίσης να πλαισιώσουν το συνδικαλιστικό, το συνεταιριστικό και το πλατύ μαζικό κίνημα. Κριτήριο για την ανάδειξή τους πρέπει να είναι η ετοιμότητα για προσφορά και θυσίες στο κίνημα, η αυστηρή προσήλωσή τους στις κομματικές αρχές, η συνεπής εφαρμογή της γραμμής του κόμματος, η επαναστατική τους συνέπεια και το υψηλό αίσθημα ευθύνης.

Σοβαρότατο και επείγον πρόβλημα που μπαίνει μπροστά, στο κόμμα μας, είναι η περιφρούρησή του από χτυπήματα του ταξικού εχθρού.

Με το παραπάνω είναι στενά δεμένο και το πρόβλημα της στερέωσης και παραπέρα ανάπτυξης γερού αποκεντρωμένου μηχανισμού, ικανού, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να στηρίξει το παράνομο καθοδηγητικό κέντρο και γενικότερα όλη την παράνομη και νόμιμη δουλιά. Παράνομος κομματικός μηχανισμός πρέπει να οικοδομείται από τη βάση ως την κορυφή στο κέντρο και στις επαρχίες.

Η ανάπτυξη και στερέωση του παράνομου τεχνικού μηχανισμού συνδέεται στενά με το δυνάμωμα της κομματικής - οργανωτικής δουλιάς, με την ανάπτυξη της μαζικής πάλης. Μόνο με την ανάπτυξη της κομματικής - οργανωτικής και της μαζικής πολιτικής δουλιάς μπορούν να καλύπτονται οι ανάγκες σε ανθρώπους και μέσα του παράνομου μηχανισμού, να ανανεώνονται τα κενά που δημιουργούνται αναπόφευκτα σ' έναν τόσο σκληρό αγώνα και μαζί με την περιφρούρηση της παράνομης κομματικής δουλιάς, να δημιουργούνται καλύτερες συνθήκες για την άνετη κίνηση των στελεχών, τη βελτίωση της λειτουργικότητας της οργάνωσης, την ανάπτυξη της εσωκομματικής ζωής, τόσο αναγκαίας και στις συνθήκες της δικτατορίας.

Η πείρα των εφτά χρόνων της δικτατορίας έδειξε πως η ασφάλεια, χρησιμοποιώντας την παλιά και τη νέα πλούσια πείρα της, έκανε και κάνει το παν για να χτυπήσει το κόμμα. Χρειάζεται, μελετώντας συστηματικά τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο εχθρός, να δυναμώσουμε την επαγρύπνησή μας και τα συνωμοτικά μέτρα, να εφαρμόσουμε σε πλατιά κλίμακα την αρχή της αποκέντρωσης, να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις προσπάθειές του για τη διαστρέβλωση της γραμμής του κόμματος, τις προκλήσεις, το μπάσιμο ανθρώπων του στις γραμμές μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όσο θα οξύνεται η πάλη, τόσο θα δυναμώνουν και οι προσπάθειες αυτές του εχθρού, τόσο πρέπει, συνεπώς, να δυναμώνουμε και τα δικά μας μέτρα επαγρύπνησης και προφύλαξης του κόμματος. Σ' αυτό τον τομέα παρουσιάζονται σοβαρές ελλείψεις και αδυναμίες. Η μακρόχρονη απουσία Κομματικών Οργανώσεων είχε σαν αποτέλεσμα να αμβλυνθεί το τόσο σοβαρό όπλο της επαγρύπνησης. Η υποτίμηση των μέτρων επαγρύπνησης στάθηκε η κύρια αιτία των χτυπημάτων του κόμματος το 1968-1971. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανεύθυνων συζητήσεων έξω απ' τα κομματικά πλαίσια, ούτε λίγες οι περιπτώσεις φλυαρίας και κουτσομπολιού, που αποτέλεσαν και αποτελούν πολύτιμη πηγή ενημέρωσης του εχθρού. Πρέπει να κάνουμε ιδεολογική πολιτική εκστρατεία να υπερνικήσει το κόμμα αυτή την αδυναμία, να κάνουμε ολόκληρο το κόμμα, τις οργανώσεις του, το κάθε μέλος του ικανά να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις προσπάθειες του ταξικού εχθρού να μας βλάψει.

Μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την άνοδο της κομματικής - οργανωτικής και της μαζικής - πολιτικής δουλιάς του κόμματος είναι, πέρα από τη βελτίωση της σύνθεσης των καθοδηγητικών οργάνων, η καλυτέρευση όλης της καθοδηγητικής δουλιάς από τα πάνω μέχρι τα κάτω. Οι Επιτροπές Πόλης, οι Νομαρχιακές Επιτροπές, οι Αχτιδικές Επιτροπές, ξεπερνώντας αδυναμίες και συνήθειες αποκτημένες στη δουλιά της ΕΔΑ, όπου επικρατούσε το στοιχείο της γενικότητας, πρέπει να ανεβάσουν πιο πάνω τις αρχές και τα κριτήρια ενός μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος, να μετατραπούν σε όργανα που θα μελετούν και θα ασχολούνται με όλα τα προβλήματα της χώρας, σε όργανα καθοδήγησης της πάλης των εργαζομένων του χώρου τους. Τα καθήκοντα που αναφέραμε: στρατολογία νέων μελών, ανάδειξη στελεχών, οργάνωση των αγώνων των εργαζομένων, ιδεολογική - θεωρητική δουλιά, πρέπει να αποτελέσουν μόνιμο συστατικό στοιχείο της καθοδηγητικής δουλιάς τους. Αυτό απαιτεί να βελτιωθούν οι συνεδριάσεις των οργάνων και οι συνεργασίες, να βελτιωθεί ο καταμερισμός δουλιάς και ο έλεγχος των αποφάσεων. Υπάρχουν δυνατότητες - δρόμοι, χωρίς να παραβιάζονται οι συνωμοτικοί κανόνες, να καλυτερεύουν οι συνεργασίες, να γίνεται συλλογικότερη η δουλιά. Η ανάπτυξη της λειτουργικότητας, της πρωτοβουλίας, της δραστηριότητας των Επιτροπών Πόλης, των Νομαρχιακών Επιτροπών, των Αχτιδικών Επιτροπών αποτελεί ένα από τα κύρια στοιχεία για μια στροφή σ' όλη τη δουλιά του κόμματος.

Η πάλη για την οικοδόμηση του κόμματος, πάνω στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, κόμματος βαθιά ριζωμένου μέσα στην εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, ικανού να συνδέει με τέχνη τη νόμιμη με την παράνομη δουλιά και έτοιμου να χρησιμοποιεί κάθε μορφή αγώνα ανάλογα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της πάλης, η διαπαιδαγώγηση των μελών και των στελεχών στο πνεύμα της αδιάλλακτης υπεράσπισης της γραμμής και των αρχών του κόμματος της κομματικής πειθαρχίας - είναι πρωταρχικό μας καθήκον, ώστε το κόμμα μας να προχωρήσει, όπως είπαμε και παραπάνω, στο δρόμο της μετατροπής του σε κόμμα πραγματικά μαρξιστικού - λενινιστικού τύπου, ικανού να εκπληρώσει την ιστορική αποστολή του.