Κυριακή 14 Μάη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Θέμα Παιδείας...

Ασφαλώς και θα το έχετε προσέξει πως σε κάθε συζήτηση που έχει ως θέμα τη συμπεριφορά των ανθρώπων στα διάφορα κοινωνικά πεδία, στην αγορά, ας πούμε, στο γήπεδο, στο λεωφορείο, στις εκλογές, στην εκκλησία, το τελικό συμπέρασμα είναι πάντοτε το ίδιο, και υπάρχει απόλυτη συμφωνία γι' αυτό: όλα είναι «θέμα Παιδείας». Κι αυτό σημαίνει πως μια καλή ή μια κακή πράξη, μια άπρεπη χειρονομία που δεν έπρεπε να γίνει κι όμως έγινε, ένας λόγος που δεν έπρεπε ν' ακουστεί κι όμως ακούστηκε, ένα βήμα που έγινε μ' αυτόν τον τρόπο κι όμως έπρεπε να γίνει με κάποιον άλλο έχουν τη ρίζα τους στην Παιδεία. Κι όταν λέει «παιδεία» ο μέσος Ελληνας, αυτός ο περίεργος και ανεξήγητος άνθρωπος, που καταδικάζει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης κι όμως είναι υπέρ των «μεταρρυθμίσεων», που αμφισβητεί την αξιοπιστία της Νέας Δημοκρατίας κι όμως είναι υπέρ του Καραμανλή. Αυτός ο περίεργος και ανεξήγητος άνθρωπος που είναι πυρ και μανία με την αισχροκέρδεια των τραπεζών κι όμως διαγκωνίζεται μπροστά στα ταμεία τους περιμένοντας την έγκριση του προσεχούς «εορτοδανείου». Αυτός, τέλος πάντων, ο περίεργος τύπος που καταγγέλλει την αντικειμενικότητα των διαιτητών κι όμως πανηγυρίζει έξαλλος τη νίκη της «ομαδάρας» του, όταν λέει «παιδεία», εννοεί το σχολείο. Τους δασκάλους, τους μαυροπίνακες, τον κώδωνα του επιστάτη που αναγγέλλει το πιο ενδιαφέρον μάθημα, όπως έγραφε στην έκθεσή του κι ένας ειλικρινής μαθητάκος, το διάλειμμα. Λέει «παιδεία» και εννοεί το κακογραμμένο βιβλίο της ιστορίας, τον έλεγχο του τριμήνου, το κόκκινο μολύβι του «στριμμένου» καθηγητή που υπογραμμίζει ανελέητος τις απροσεξίες του αδιάβαστου μαθητή στο διαγώνισμα της γεωμετρίας.

Κι όμως, παρ' όλο που όλοι, όταν λένε «παιδεία» έχουνε στο μυαλό τους το σχολείο, και πιστεύουν πως μέσα σ' αυτό βρίσκονται οι ρίζες της κακής συμπεριφοράς των Ελλήνων καμιά κυβέρνηση, από το 19ο αιώνα και δώθε δεν αποφάσισε να το διορθώσει. Κανένα υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν τόλμησε να στρώσει κάτω αυτόν τον μόνιμα ετοιμοθάνατο ασθενή και να χώσει βαθιά το χειρουργικό του νυστέρι στις χαίνουσες πληγές του. Πρόχειρα μπαλώματα πότε πότε και βιαστικές επιδιορθώσεις που όχι μόνο δε συνιστούν μια τολμηρή και επαναστατική θεραπεία, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να μεταμοσχεύσουν μέσα στο φιλάσθενο στέρνο του ελληνικού σχολείου μια καινούρια καρδιά που να χτυπάει με τους παλμούς μιας νέας ζωής, γεμάτης με το αίμα του οράματος για έναν άλλον κόσμο, αντίθετα παρατείνουν την επιθανάτια αγωνία του.

Δημιουργούν ψεύτικες ελπίδες στους συγγενείς και στους φίλους, που δεν έπαψαν να πιστεύουν πως όλα είναι «θέμα Παιδείας» και δε λένε να βάλουν βαθιά μέσα στο μυαλό τους πως δεν είναι όλα «θέμα Παιδείας», αλλά θέμα πολιτικής.

Ναι, το σχολειό μόνο του δεν μπορεί να παίξει το ρόλο που όλοι λίγο ως πολύ ονειρευόμαστε. Ούτε οι δάσκαλοι. Ούτε τα κόκκινα μολύβια, οι μαυροπίνακες και τα χαρμόσυνα κουδούνια μπορούν από μόνα τους ν' αλλάξουν την κοινωνία, τους περίεργους και ανεξήγητους ανθρώπους της. Είναι καιρός πια το ελληνικό σχολειό ν' αλλάξει το «μέσα έξω». Ν' αλλάξουνε τα μαθήματά του, τα βιβλία του, οι βαθμοί του, τα διαλείμματά του, οι προσευχές του, οι αριθμοί και τα γράμματά του, τα επίθετα και τα ουσιαστικά του. Και για να γίνει αυτή η αλλαγή χρειάζεται αγώνας. Πολύς αγώνας. Αρα για να διορθωθούν όλ' αυτά τα κακά και τα ανάποδα δεν είναι «θέμα Παιδείας». Είναι πρώτ' απ' όλα θέμα αποφασιστικής και ασίγαστης Πάλης!


Του
Γιώργου ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ