Σε ποιήματα, κείμενα και τραγούδια για τη μάνα, με αφορμή την επέτειο της Παγκόσμιας Μέρας της Μητέρας, θα είναι αφιερωμένη αύριο Κυριακή 6 με 8 το απόγευμα η εκπομπή του «902 Αριστερά στα FM» «Ποιητική Αδεία». Την εκπομπή επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης.

Στα δικά της χέρια όλα τα «άψυχα» αποκτούν ζωή, με τη λαχτάρα των παιδιών της μετριέται ο χρόνος της, οι «ταπεινοί» χώροι του σπιτιού είναι για κείνη τα καράβια που την πάνε μεγάλα ταξίδια.

Το δικό της «ρολόι» είμαστε εμείς, πρώτη το πρωί και τελευταία το βράδυ, οι «λεπτοδείκτες» της ζωής της μας μαθαίνουν τι σημαίνει η λέξη «αφοσίωση».

Πρώτη - πρώτη αγαπάει και νοιάζεται, τελευταία να απολαμβάνει...

Από τα δικά της χείλη μαθαίνουμε τη σημασία των πραγμάτων, η δική της σκιά φυλάει τον βραδινό μας ύπνο, όταν μας ξεπλένει τα ματωμένα γόνατα μαθαίνουμε τι θα πει «τρυφερότητα», το χαμόγελό της, όταν ξεκινάμε για την πρώτη - πρώτη μέρα στο σχολείο, μας μαθαίνει τη λέξη «κουράγιο».

Η γεμάτη κατανόηση ματιά της μας μαθαίνει τη λέξη «επιδοκιμασία» και οι ...τρομερές σιωπές της το αντίθετο...

Από τα δικά της χείλη μαθαίνουμε την πραγματική ηλικία της ψυχής μας, κανείς δε μας φωνάζει πια «παιδί μου», όταν εκείνη «φύγει», μεγαλώνουμε μέσα σε λίγες ώρες...

Και οι αγώνες μας τη γνωρίζουν, οι «τωρινοί» και οι «χθεσινοί», τη γνώρισαν τα επισκεπτήρια, τα καράβια για τα ξερονήσια της εξορίας και τα πεζούλια των φυλακών.

Η σκόνη που σήκωναν «οι μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια τους», καθώς πήγαιναν για του «Αβέρωφ» ή για του «Χατζηκώστα», έμεινε για πάντα στους πόρους του δέρματος της Ιστορίας.

Στα δικά της βουβά δάκρυα κούρνιασε η λευτεριά και η αξιοπρέπεια του λαού, όταν οι ομοβροντίες σκότωναν αγωνιστές, στη δική της αλύγιστη σιωπή και περηφάνια έσπασε τα μούτρα του ο φασισμός...

Και σήμερα; Με τα «ώτα» της ψυχής της ακούει σήμερα τα «νέα», με την καρδιά της αφουγκράζεται το «χαμηλό βαρομετρικό» της πολεμικής απειλής που πλησιάζει και φορώντας τη δαχτυλήθρα της ελπίδας, η μάνα κεντάει μια σημαία που κυματίζει στους δρόμους του αγώνα, καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, ανησυχούν, αφυπνίζονται, συνειδητοποιούν, πυκνώνουν τις γραμμές του αγώνα...