«Στη Γιουγκοσλαβία, το ΝΑΤΟ έφτασε σ' ένα νέο Αουσβιτς... Αυτός ο πόλεμος δείχνει μ' έναν τρομακτικά αναπάντεχο τρόπο την αιώνια βαρβαρότητα... Τότε ήταν οι θάλαμοι αερίων και τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Σήμερα είναι δολοφόνοι με τα κομπιούτερ από 5.000 μέτρα ύψος».

*

Με αυτά τα λόγια ο Πέτερ Χάντκε, ο γεννημένος στην Αυστρία νόθος γιος μιας πλύστρας σλοβενικής καταγωγής, περιέγραφε το 1999 τη ΝΑΤΟική θηριωδία στο Κοσσυφοπέδιο.

*

«Αισθανόμαστε ντροπή για τη Γερμανία, η οποία ύστερα από ένα τέτοιο παρελθόν (...) και υπό την καθοδήγηση ενός υποτιθέμενου σοσιαλδημοκράτη μάς οδηγεί μέσω των ΗΠΑ σε έναν τρίτο ευρωπαϊκό παγκόσμιο πόλεμο», δήλωναν τον Απρίλη του '99, και ενώ τα ΝΑΤΟικά βομβαρδιστικά χτυπούσαν τη Γιουγκοσλαβία, είκοσι διανοούμενοι, από τους ελάχιστους στη Δύση που όρθωσαν το ανάστημά τους στο έγκλημα. Ανάμεσά τους ο Πέτερ Χάντκε.

*

Ο Χάντκε δεν περίμενε τις βόμβες για να μιλήσει. Ηταν από τους πρώτους που είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Ηδη από το 1991. Οταν με ανοιχτή επιστολή στα ΜΜΕ αντιτάχθηκε στην πρώτη κιόλας κίνηση διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και κατήγγειλε ότι η σύσταση σλοβενικού κράτους «δεν υποκινούνταν από την παραμικρή ευγενική ιδέα, σε αντίθεση με τη συμβίωση των λαών που συνιστούσε το ιδεολογικό τουλάχιστον υπόβαθρο της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας».

*

Ο Χάντκε ήταν πάντα «περίεργος». Υπήρξε ανέκαθεν, βλέπετε, αμείλικτος κατήγορος του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού. Και «αυθάδης». Μόλις 24 χρόνων, στην αυγή κιόλας της καριέρας του, είχε σταθεί απέναντι στους συγγραφείς της μεταπολεμικής Γερμανίας μιλώντας τους καταπρόσωπο για την «ανικανότητά τους να περιγράψουν τον κόσμο».

Σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα, στο φόντο των κατεστραμμένων γεφυρών του Βελιγραδίου, περιέγραφε την Κάρλα ντελ Πόντε σαν την «Καρόλα του γεφυριού» και ως την «εξ ονόματος καταλληλότερη» για να της αναθέσουν την καταδίκη της Γιουγκοσλαβίας.

Σαρκάζοντας τον «πολιτισμό» της Δύσης, έλεγε ότι στα μηχανήματα αυτόματων τραπεζικών συναλλαγών, που ρωτούν σε ποια γλώσσα θέλει ο πελάτης να κάνει τις συναλλαγές του, εκτός από τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά, η επόμενη γλώσσα που του προκαλεί αηδία είναι τα ισπανικά, καθώς επρόκειτο για τη μητρική γλώσσα του «κοκορίκου του ΝΑΤΟικού θανατά», του τότε γραμματέα του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα. Θα περιμένω - συμπλήρωνε - πότε θα έρθουν τα μηχανήματα που θα 'χουν την επιλογή να κάνω τις συναλλαγές μου στα «ελληνικά» ή στα «αραβικά»...

*

Ο Χάντκε δεν τόλμησε μόνο να μιλήσει. Τόλμησε να ταξιδέψει, τόλμησε να περπατήσει στους τόπους που έπεσαν οι βόμβες του ΝΑΤΟ. Τόλμησε να γράψει.

Διέσχισε την πρώην Γιουγκοσλαβία απ' άκρη σ' άκρη, ταξίδεψε δυο φορές ενώ η Δύση βομβάρδιζε τη χώρα, και κατέγραψε στα τέσσερα βιβλία τις μαρτυρίες του για μια χώρα που την έκαναν θρύψαλα οι ...Αρειανοί:

«Ο Αρης επιτίθεται και από σήμερα η Σερβία και το Μαυροβούνιο, η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας και η Γιουγκοσλαβία είναι η πατρίδα όλων όσοι δεν έχουν μετατραπεί σε Αρειανούς», ήταν το «μήνυμα» του Χάντκε στις 24/3/1999, μέρα έναρξης των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών.

*

Ο Χάντκε κατέγραψε «πληγές θανάτου», που «θα χρειαστούν αιώνες μέχρι να επουλωθούν, να παραγραφούν, να εξαφανιστούν από τα χρωμοσώματα στη χώρα, στα Βαλκάνια, στον κόσμο ολόκληρο και στην ανθρώπινη ιστορία».

Ο Χάντκε και ενώ τα βομβαρδιστικά συνέχισαν να δολοφονούν τη Γιουγκοσλαβία, κραύγαζε:

«Η καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας δεν είναι ακόμα πλήρως ορατή στον υπόλοιπο κόσμο: Μια ενέδρα, όχι στο χώρο, αλλά στο χρόνο, που θα φέρει αργότερα την καταστροφή. Καλοπροαίρετοι άνθρωποι, πού είσαστε;».

***

Πριν λίγες μέρες, ο συγγραφέας Χάντκε πλήρωσε ένα ακόμα τίμημα της στάσης του. Στη Γαλλία του Σιράκ και του Σαρκοζί, εκεί που η «ελευθερία» του καπιταλισμού έχει για έμβλημα τα γκέτο του Παρισιού και η «δημοκρατία» των «από πάνω» έχει τόση σχέση με τις λαϊκές επιθυμίες, όση και η οργή που ξέσπασε ενάντια στο «ευρωσύνταγμα» ή στο νόμο Βιλπέν, ο Χάντκε κηρύχτηκε επίσημα «ανεπιθύμητος διανοούμενος»!

*

Στον ίδιο δρόμο των ΗΠΑ, του «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», συνεχίζοντας την πολιτική Μπους, της λογοκρισίας, της απαγόρευσης και καταδίκης καλλιτεχνών, τραγουδιών, δημοσιογράφων και σκιτσογράφων που δε συμμορφώθηκαν μετά την 11η Σεπτέμβρη, η Γαλλία απαγόρευσε το ανέβασμα θεατρικού έργου του Χάντκε, το οποίο είχε προγραμματιστεί για το Γενάρη του 2007 στην «Κομεντί Φρανσέζ»!

*

Ο διευθυντής του θεάτρου το ανακοίνωσε επισήμως: Ο Χάντκε «κόβεται» γιατί αν και το έργο του γράφτηκε το 1989 (δηλαδή, ουδεμία σχέση με τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία), γιατί αν και είχε ενταχθεί εδώ και καιρό στο ρεπερτόριο του γαλλικού θεάτρου, εντούτοις ο συγγραφέας πριν λίγο καιρό έκανε ένα μεγάλο «σφάλμα»: Παραβρέθηκε στην κηδεία του Μιλόσεβιτς στη Σερβία!

Συνεπώς, κατά τον «καραγκιόζη» που διευθύνει τη γαλλική σκηνή, η Γαλλία του Βολταίρου (τρομάρα τους), δεν πρόκειται να δώσει βήμα για να παίζονται τα έργα ενός πολέμιου του ΝΑΤΟ...