Πάμε τώρα να δούμε τι γινόταν (ή μήπως γίνεται ακόμα;) όταν ένα σύστημα, ο κομμουνισμός (ποιος άλλος;) τρώει... παιδιά. Πάμε, συγκεκριμένα, στην Κίνα. Να τι έκαναν (ή μήπως το κάνουν ακόμα;) οι κομμουνιστές στην Κίνα.

***

Απόσπασμα πρώτο:

*

«Ο λαός προσκαλούνταν να παραβρεθεί στις δημόσιες δίκες των "αντεπαναστατών" οι οποίοι σχεδόν πανομοιότυπα καταδικάζονταν σε θάνατο. Παρακολουθούσαν τις εκτελέσεις φωνάζοντας "θάνατος - θάνατος" και παροτρύνοντας τους Ερυθροφρουρούς, που ασχολούνταν με το σταδιακό τεμαχισμό του θύματος. Συχνά έψηναν τα κομμάτια του και τα έτρωγαν ή υποχρέωναν την οικογένεια του θύματος να τα φάει, μπροστά στα μάτια του καταδικασμένου ο οποίος ζούσε ακόμα».

*

Οπως αντιλαμβανόμαστε, οι κομμουνιστές στην Κίνα, αφού έπιαναν το θύμα τους, του έκοβαν πχ το χέρι, φώναζαν μετά τον μπατζανάκη του (του θύματος) και τον έβαζαν (τον μπατζανάκη) να το φάει. Στις χειρότερες, δε, στιγμές, οι κομμουνιστές (πάντα αυτοί) έβγαζαν πχ το συκώτι του θύματος, κάθονταν απέναντι (από το θύμα), το έτρωγαν (μπλιαχ!) και κείνος (το θύμα) τους έβλεπε (που του έτρωγαν το συκώτι)...

***

Απόσπασμα δεύτερο:

*

«Επίσης απαγορεύτηκε το άναμμα της φωτιάς, ενώ πλησίαζε ο σκληρός χειμώνας. Οι ακρότητες της καταστολής είναι τρομακτικές: συστηματικοί βασανισμοί χιλιάδων κρατουμένων, παιδιά που δολοφονούνται και κατόπιν βράζονται για να χρησιμοποιηθούν σαν λίπασμα...»

*

Οπα! Να και τα παιδιά που βράζονται για να γίνουν λίπασμα! Αδίστακτοι αυτοί οι κομμουνιστές. Δε φτάνει που έβραζαν τα παιδιά. Απαγόρευαν και το άναμμα της φωτιάς (που προφανώς το επέτρεπαν μόνο για το βράσιμο των παιδιών)...

***

Απόσπασμα τρίτο:

*

«Οικογένειες αντάλλασσαν μεταξύ τους τα παιδιά τους για να τα φάνε (...) γονείς που μασούσαν το κρέας των παιδιών με τα οποία είχαν ανταλλάξει τα δικά τους (...) Ποιος τους είχε υποχρεώσει να καταβροχθίσουν, μες στα δάκρυα και τον πόνο άλλων γονιών, αυτό το ανθρώπινο κρέας (...)»;

*

Ελα μου ντε! Ποιος υποχρέωνε τους Κινέζους χωρικούς να τρώνε τα παιδιά τους (αφού πρώτα τα είχαν ανταλλάξει με τους γείτονές τους); Ο Μάο και οι κομμουνιστές, φυσικά...

***

Τα παραπάνω δεν τα έχει πει ο Μπερλουσκόνι. Αυτός ο «χατζατζάρης» απλώς τα επαναλαμβάνει. Οσα διαβάσατε, είναι αποσπάσματα που περιέχονται στο εγκόλπιο του αντικομμουνισμού της ευήθειας, αυτό το ογκώδους βλακείας πόνημα, που κυκλοφορεί ανά τον κόσμο υπό τον τίτλο «Η Μαύρη Βίβλος του κομμουνισμού».

Πρόκειται για το «ευαγγέλιο» μιας ομάδας πρωτόγονων αντικομμουνιστών, ανήκουσα στο είδος της «διανόησης» που διαβιοί και σιτίζεται από τα ανάκτορα του εκάστοτε συστήματος με την υποχρέωση να υμνολογεί τους «Λουδοβίκους» και να λιβελογραφεί κατά των αντιπάλων τους.

Το «εγχειρίδιό τους» βρήκε οικονομική και πολιτική υποστήριξη απευθείας από τον κρατικό μηχανισμό της Γαλλίας και προωθήθηκε κατάλληλα σε όλες σχεδόν τις χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στην Ιταλία, ειδικά, εκδόθηκε από τον εκδοτικό οργανισμό του Μπερλουσκόνι. Κυκλοφοριακά πάτωσε, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους ανά τον κόσμο νεοταξίτες να παραλαμβάνουν τη σκυτάλη από αυτό το «επιστημονικό χαμαιτυπείο» και να το διακινούν, αντιγράφοντας ολόκληρες παραγράφους από το περιεχόμενο αυτής της ανιστόρητης ιδεολογικής πανούκλας.

***

Γνωστά λίγο πολύ τα παραπάνω. Εκείνο που αξίζει να τονιστεί είναι ότι τούτη η «ιστοριογραφία» του... «κονσερβοκουτιού» ή του «παιδομαζώματος» (για να θυμηθούμε και τα δικά μας) αποτελεί πλέον τον επίσημο πολιτικό λόγο των πολιτικών υπηρετών της πλουτοκρατίας σε ολόκληρη την Ευρώπη!

Δεν είναι μόνο ότι τις ανοησίες περί «κομμουνιστών που τρώνε παιδιά στην Κίνα» τις λέει ο Μπερλουσκόνι στις προεκλογικές του ομιλίες. Δεν είναι καν ότι ο Αντώναρος δηλώνει... αναρμόδιος να σχολιάσει τις παραπάνω ηλιθιότητες, αφού - όπως είπε - δε γνωρίζει καλά την ιστορία της Κίνας και επομένως πού να ξέρει ο έρμος ο Αντώναρος αν οι κομμουνιστές τρώνε παιδιά (μπορεί και να τα τρώνε...).

Είναι ότι αυτό το αντικομμουνιστικό βρικολάκιασμα, έφτασε να αποτελεί την πρώτη ύλη της πολιτικής του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το «αντικομμουνιστικό μνημόνιο» που πρόσφατα ψηφίστηκε σε αυτό το συμβούλιο του ψέματος, βασίζεται πάνω ακριβώς στη λεγόμενη «Μαύρη Βίβλο». Αυτό το πράγμα, που λέει ότι οι κομμουνιστές τρώνε παιδιά ή ότι τα βράζουν και τα κάνουν λίπασμα, το έκαναν απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες της ΕΕ. Μαζί!

*

Τα πράγματα θα ήταν απλώς γελοία, αν δεν ήταν τραγικά. Και μην ξεγελιόμαστε από το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει ΚΚΕ, επομένως είναι αδύνατο τα παραπάνω να διακινούνται με την ωμότητα που κάποιοι θα επιθυμούσαν.

Η ιδεολογία, η ιστορία και η πολιτική που διακινεί ο Μπερλουσκόνι, δεν αφορά μόνο τον ίδιο. Είναι οι ράγες πάνω στις οποίες κινείται συνολικά τόσο η «κεντροδεξιά» όσο και η «κεντροαριστερά» του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από τις στροφές της μιας ή της άλλης, αφού και οι δυο στην ίδια κατεύθυνση κινούνται, στον ίδιο Θεό πιστεύουν, με τα ίδια «εγχειρίδια» πορεύονται.

Στο αντιδραστικό αυτό «τρένο», εκτός από τους μηχανοδηγούς και τους συνοδηγούς, υπάρχουν και οι συνοδοιπόροι. Αυτοί που (και στην Ελλάδα) παίζουν το ρόλο του τροφοδότη των αυταπατών ότι «η ΕΕ μπορεί να αλλάξει», της ηττοπάθειας ότι «ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος», του συμβιβασμού με τον έναν ή τον άλλο εκπρόσωπο του ίδιου μονόδρομου.

***

ΥΓ: Σχολιάζοντας η εφημερίδα «Το «Βήμα» τα λεχθέντα για «κομμουνιστές που τρώνε παιδιά στην Κίνα», έγραφε την περασμένη Τρίτη ότι πρόκειται για «Παραλήρημα Μπερλουσκόνι...». Δεδομένου ότι επιφανείς συνεργάτες της εφημερίδας έχουν συνεργαστεί στενά για την ελληνική έκδοση της «Μαύρης Βίβλου του κομμουνισμού» και άλλοι έχουν γράψει σωρεία επιφυλλίδων υπέρ του «αντικομμουνιστικού μνημονίου» που βασίζεται πάνω στο εν λόγω πόνημα, τι να υποθέσουμε; Θεωρεί η εφημερίδα πως οι εν λόγω συνεργάτες της πάσχουν πότε - πότε από «παραληρηματικές τάσεις»;...