Η φετινή χρονιά είναι για πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής χρονιά εκλογών, που υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να συνεχίσουν μια θετική τάση η οποία διαμορφώνεται στην ήπειρο με την ανάδειξη κυβερνήσεων που αντιτίθενται με διαφορετικές διακυμάνσεις στα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Στην Κολομβία των 45 εκατομμυρίων και των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων, που η κυβέρνησή της αποτελεί ίσως τον πιο σημαντικό εταίρο των ΗΠΑ στην περιοχή, πραγματοποιούνται σήμερα βουλευτικές και στις 28 του Μάη προεδρικές εκλογές.

Οι διαδικασίες αυτές πραγματοποιούνται σε μια περίοδο όξυνσης όλων των κοινωνικών προβλημάτων σε μια υποτιθέμενη αστική δημοκρατία όπου το παρακράτος ρίχνει τη βαριά του σκιά παντού.

Η αυταρχική κυβέρνηση του Αλβάρο Ουρίμπε, γνωστού «κομμουνιστοφάγου» και άμεσου συνεργάτη των παραστρατιωτικών οργανώσεων και των ναρκεμπόρων, έχει επιδεινώσει την οικονομικο-κοινωνική πραγματικότητα για τα λαϊκά στρώματα, ενώ στη χώρα μαίνεται με ένταση η ένοπλη σύγκρουση (ένας ουσιαστικά εμφύλιος πόλεμος) κυρίως μέσα από τη δράση των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας, μιας πολιτικο-στρατιωτικής οργάνωσης με ιστορία 40 χρόνων.

Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, 25-30%, 64% των λαϊκών στρωμάτων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε 39.258 εκατομμύρια δολάρια ανέρχεται το εξωτερικό χρέος, ή στο 48% του ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι στην ημερήσια διάταξη και το καθεστώς ετοιμάζεται να συνάψει Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου με τις ΗΠΑ σε όλους τους τομείς.

Πρόκειται για μια χώρα που η κυβέρνησή της επιχειρεί να δώσει ανάσα στα νεοαποικιοκρατικά σχέδια των ΗΠΑ και στη λεγόμενη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA), η οποία αντιμετωπίζει δυσκολίες στην προώθησή της.

Το καθεστώς Ουρίμπε έχει καταφέρει να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη με πρόσχημα «την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» (έτσι ονομάζει το αντάρτικο κίνημα, την ένοπλη αιχμή του λαϊκού κινήματος, που δίνει τη μάχη του στα βουνά και στις ζούγκλες της χώρας αντιστεκόμενο στο αυταρχικό κράτος και παρακράτος και στους χιλιάδες πράκτορες των ΗΠΑ). Θυμίζουμε ότι το βασικό «χαρτί» κατά την εκλογή του Ουρίμπε το 2002 ήταν ότι θα τσακίσει το αντάρτικο σε δυο χρόνια. Τότε η αποχή ήταν πάνω από 50%, και από τους ψηφίσαντες ο Ουρίμπε με το κόμμα «Πρώτα η Κολομβία», που συσπείρωσε τους Συντηρητικούς και την ακροδεξιά, παραστρατιωτικούς, ναρκέμπορους, μεγαλογαιοκτήμονες και πολλούς από τα λαϊκά στρώματα, οι οποίοι κουρασμένοι από τα 40 και πλέον χρόνια του εμφύλιου πολέμου πίστεψαν στα ψέματά του, είχε πάρει 53%, ακολούθησε ο Φιλελεύθερος υποψήφιος με 31% και τρίτος ήταν ο υποψήφιος της Αριστεράς, με 6%, Λούσιο Γκαρσόν, που σήμερα είναι δήμαρχος της Μπογκοτά, αλλά έχει διαφοροποιηθεί από την ενωτική προσπάθεια της Αριστεράς.

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η άκρως δημαγωγική πολιτική του καθεστώτος με ιδεολογήματα, όπως το «συμμετοχικό κράτος», η «δημοκρατική ασφάλεια» και η «εκπαιδευτική επανάσταση». Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο Ουρίμπε (ο οποίος στηρίζεται από το Συντηρητικό Κόμμα και άλλα πέντε κόμματα, εκτός φυσικά από το παρακράτος, τα αστικά ΜΜΕ και τον υψηλό πάτρωνα, τις ΗΠΑ) φέρεται να εξασφαλίζει ποσοστό πάνω από 50%, ενώ στις βουλευτικές εκλογές η μάχη είναι αμφίρροπη με το άλλο μεγάλο αστικό κόμμα, τους Φιλελεύθερους.

Σε αυτό το σύνθετο σκηνικό αναπτύσσει την πάλη του το λαϊκό κίνημα της χώρας και σε αυτή πρωτοστατεί και το κόμμα της εργατικής τάξης, το Κολομβιάνικο ΚΚ. Βασικό στοιχείο της πάλης είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για τη δημοκρατική αλλαγή. Με το πρόσφατο 19ο Συνέδριό του, τον Ιούνη του 2005, το Κόμμα κατέληξε στην πολιτική συμμαχιών και στην πρότασή του για ενότητα πάνω σε συγκεκριμένο πρόγραμμα στην προσπάθεια να μην επανεκλεγεί ο Α. Ουρίμπε, ο οποίος τον Οκτώβρη του 2005 κατάφερε με ψηφοφορία στο Κογκρέσο (Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων) να υπερσκελίσει το Σύνταγμα που απαγορεύει την υποψηφιότητα για δύο συνεχείς θητείες.

Η διαδικασία της ενότητας αυτής προχώρησε και το Δεκέμβρη του 2005 καταλήχτηκε η ενωτική εκλογική τακτική με τη δημιουργία του «Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου». Αυτή η μορφή συνεργασίας, που εμπεριέχει δυνάμεις με σημαντικές ιδεολογικές διαφορές, προήλθε από τη σύγκλιση της «Δημοκρατικής Εναλλακτικής Πρότασης» και του «Δημοκρατικού Ανεξάρτητου Πόλου», μιας οργάνωσης κεντροαριστερής απόχρωσης. Το Κολομβιάνικο ΚΚ δραστηριοποιείται στο «Κοινωνικό και Πολιτικό Μέτωπο», μια οργάνωση όπου συμμετέχουν και άλλες δυνάμεις, το MOIR, το Εργατικό Επαναστατικό Ανεξάρτητο Κίνημα, η Εργατική Αξιοπρέπεια, μέτωπο που προέκυψε κυρίως μέσα από την κοινή πάλη των κομμουνιστών με αυτές τις δυνάμεις στα πλαίσια του συνδικαλιστικού κινήματος. Επίσης, σε επίπεδο Κοινοβουλίου μέχρι πρόσφατα το συμμαχικό σχήμα ήταν η «Δημοκρατική Εναλλακτική Λύση» (Alternativa Democratica), όπου συμμετέχουν και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, όπως το Κόμμα Δημοκρατικής Ενωσης, το Κίνημα Πολιτών, το Συλλογικό Κόμμα, Οργανώσεις Ινδιάνων της Κολομβίας, και στην απερχόμενη Βουλή είχε 2 βουλευτές. Σήμερα, μετά τη συμφωνία για τη δημιουργία του «Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου», το Κολομβιάνικο ΚΚ συμμετέχει με υποψηφίους του μέσα από τις κοινές λίστες αυτής της πολιτικο-εκλογικής συμμαχίας.

Οι συνθήκες στις οποίες δρα το κόμμα εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα δύσκολες, ειδικά στην επαρχία, όπου με το σημερινό καθεστώς οι παραστρατιωτικοί έχουν μεγάλη παρουσία και δολοφονούν αγωνιστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διάρκεια των τελευταίων 10 χρόνων έχουν δολοφονηθεί πάνω από 6.000 στελέχη και μέλη του κόμματος και άλλοι δημοκράτες αγωνιστές.

Το ζήτημα, λοιπόν, της ενότητας για τη δημοκρατική αλλαγή, που θα εξασφαλίσει στοιχειώδη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα στα λαϊκά στρώματα και θα φέρει μια στοιχειώδη ομαλότητα, αναδεικνύεται σε κυρίαρχο στην πολιτική του κόμματος στις φετινές βουλευτικές και προεδρικές εκλογές.

Τα κυρίαρχα ζητήματα, στα οποία έχει καταληχτεί η προγραμματική βάση της συμφωνίας της συμμαχίας που παίρνει μέρος στις φετινές εκλογικές αναμετρήσεις, έχουν τόσο άμεσο χαρακτήρα, στην προσπάθεια μη επανεκλογής του Ουρίμπε, όσο και μεσομακροπρόθεσμο, για την αλλαγή που έχει ανάγκη ο λαός της χώρας. Κωδικοποιώντας τα, τα ζητήματα αυτά είναι τα εξής:

1. Πάλη για την εθνική ανεξαρτησία και ενότητα των λαών της Λατινικής Αμερικής. Ενάντια στις Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου με τις ΗΠΑ, ενάντια στη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής, στις επιταγές της Διεθνούς Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενάντια στον λεγόμενο προληπτικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

2. Για μια κοινωνία με δικαιοσύνη και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών.

3. Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου, για κρατικό έλεγχο στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με καθορισμένο το πεδίο δράσης για το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία και Πολιτισμό.

4. Για ειρήνη και ασφάλεια με δικαιοσύνη. Γίνεται επίσης αναφορά στην εσωτερική ένοπλη σύγκρουση και προκρίνεται ως μοναδική διέξοδος ο διάλογος, με διάλυση των παραστρατιωτικών άμεσα συνυφασμένων με το στρατό μηχανισμών. Αναγνωρίζεται στο αντάρτικο κίνημα ο πολιτικός του χαρακτήρας αλλά εκφράζεται διαφορετική προσέγγιση για την προτεραιότητα της μαζικής λαϊκής πάλης.

Σε αυτή τη βάση, παράλληλα με τις σημερινές εκλογές, οι δυνάμεις του «Πόλου» θα καθορίσουν και τον μοναδικό υποψήφιό τους για την Προεδρία. Με εσωτερικό δημοψήφισμα θα γίνει η εκλογή του ανάμεσα στον Κάρλος Γκαβίρια Ντίας, πανεπιστημιακό και βουλευτή σήμερα της «Δημοκρατικής Εναλλακτικής Πρότασης», που έχει τη στήριξη του Κολομβιάνικου ΚΚ, και στον Αντόνιο Ναβάρο Βολφ, βουλευτή σήμερα της άλλης συνιστώσας της συνεργασίας, του «Δημοκρατικού Ανεξάρτητου Πόλου», που σύμφωνα με δημοσκοπήσεις προηγείται στις προτιμήσεις των οπαδών του «Πόλου». Σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα της χώρας, σήμερα εκλέγονται οι βουλευτές των δύο Σωμάτων, 164 της Γερουσίας και 102 της Βουλής των Αντιπροσώπων. Βεβαίως, λόγω του προεδρικού συστήματος που ισχύει στη χώρα, καθοριστικές είναι οι εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στα τέλη Μάη. Πάντως, και οι σημερινές εκλογές θα καταγράψουν συγκεκριμένες τάσεις.