Η 8η Μάρτη, Διεθνής Μέρα της Γυναίκας, σηματοδότησε και τον τερματισμό της προεκλογικής εκστρατείας. Καμία δημοσκόπηση ή δημόσια μεγάλη συγκέντρωση δεν επιτράπηκε μέχρι σήμερα που οι κάτοικοι του Ελ Σαλβαδόρ προσέρχονται στις κάλπες, ώστε να εκλέξουν τα 84 μέλη του Εθνικού Κοινοβουλίου και τα 262 των τοπικών αρχών.

Οι δημοσκοπήσεις, μέχρι την τελευταία στιγμή, έδειχναν ότι πιθανός νικητής στις κοινοβουλευτικές όσο και στις τοπικές εκλογές θα είναι το Μέτωπο «Φαραμπούντο Μαρτί» (FMLN). Η τάση του FMLN ήταν συνεχώς αυξητική, ειδικά μετά το θάνατο του αδιαμφισβήτητου επί δεκαετίες ηγέτη του Μετώπου Σαφίκ Αντάλ, ο οποίος υπέστη καρδιακή προσβολή στις 24 Γενάρη στο διεθνές αεροδρόμιο της πρωτεύουσας Σαν Σαλβαδόρ κατά την επιστροφή του από τη Βολιβία όπου παρέστη στην ορκωμοσία του Προέδρου Εβο Μοράλες. Οπως δηλώνουν στελέχη του «Φαραμπούντο Μαρτί» οι δημοσκοπήσεις μάλλον «υποτιμούν τις δυνάμεις μας» και ευελπιστούν ότι ο λαός του Ελ Σαλβαδόρ θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο το FMLN, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί την κυρίαρχη δύναμη από τη στιγμή που υπογράφτηκε η ειρηνευτική συμφωνία και τερματίστηκε ο εμφύλιος πόλεμος.

Η τάση αυτή προκαλεί ανησυχία στα αστικά κόμματα και κυρίως στο κόμμα ARENA, του Προέδρου Τόνι Σάκα, το οποίο όπως καταγγέλλουν δεκάδες οργανώσεις, αλλά και τμήματα των διεθνών παρατηρητών για τις εκλογές, προκειμένου να ανατρέψει τα προγνωστικά κάνει κατάχρηση, παρανόμως εννοείτε, των θεσμών και των ιδρυμάτων της χώρας. Καταγγελίες έχουν γίνει και για τις επιθέσεις που γίνονται εναντίον υποψηφίων του FMLN, αλλά και στελεχών του λαϊκού κινήματος από τις συμμορίες Μάρας, που όπως υποστηρίζουν εκτελούν αποστολές για τα αστικά κόμματα. Αποστολές εκφοβισμού και τραμπουκισμού.

Την ίδια στιγμή, ο Τόνι Σάκα, που εκλέχτηκε το 2004 - για πολλούς υποκλέπτοντας την εκλογή από τον Σαφίκ Αντάλ - ενισχύει την προπαγάνδα των αστικών κομμάτων με τη «σύσφιξη» των δεσμών με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι χαρακτηριστικό ότι την 1η Μάρτη βρέθηκε στις ΗΠΑ, προκειμένου από κοινού με τον Πρόεδρο Τζορτζ Ου. Μπους να υπογράψει την έναρξη της ισχύος της Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου για την Κεντρική Αμερική - (CAFTA), παρά τις λαϊκές αντιδράσεις και την αντίθεση στην εμπορική αυτή συμφωνία. Φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάθε συμφέρον να στηρίξουν την κυβέρνηση Σάκα, καθώς δεν επιθυμούν ακόμη έναν πονοκέφαλο στο υπογάστριό τους και σε μια Λατινική Αμερική που δείχνει να αλλάζει κατεύθυνση. Ειδικά σε έναν πολύ κρίσιμο κρίκο όπως το Ελ Σαλβαδόρ. Οπότε προσφέρουν αμείωτη στήριξη στα αστικά κόμματα, ώστε να «ενορχηστρώσουν» την εκλογική διαδικασία.

Το λαϊκό κίνημα δηλώνει φυσικά ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει όσον αφορά την CAFTA και απάντησε με σειρά κινητοποιήσεων, οι οποίες θα συνεχιστούν αμείωτες, όπως δηλώνουν, μέχρι την ακύρωσή της στην πράξη. Την ίδια στιγμή, οι προκλήσεις είναι πολλαπλές σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Μετά το 2005, το Ελ Σαλβαδόρ παρέμεινε στάσιμο, με εύθραυστες οικονομικές δομές που μπορεί εύκολα να οδηγηθεί σε μια νέα οικονομική κρίση. Η κατάσταση αυτή μπορεί να ερμηνευτεί ως αποτέλεσμα της πιστής εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων οικονομικών μεταρρυθμίσεων (ιδιωτικοποιήσεις, απορύθμιση, άκριτο άνοιγμα των αγορών) που μεταμόρφωσαν την οικονομική δομή της χώρας και δημιούργησαν μια διαδικασία μεγαλύτερης συγκέντρωσης του πλούτου και την ένταση της ανισότητας όσον αφορά την κατανομή του πλούτου.

Σύμφωνα με την υπηρεσία του ΟΗΕ για την ανάπτυξη, το Σαλβαδόρ κατατάσσεται 104ο μεταξύ όλων των κρατών. Το 31,1% του πληθυσμού ζει υπό συνθήκες ακραίας φτώχειας, με 1 δολάριο τη μέρα, ενώ το 58% του πληθυσμού ζει με 2 δολάρια τη μέρα. Το εθνικό ποσοστό φτώχειας αγγίζει το 48,3%. Οι επίσημες στατιστικές για την υγεία καταδεικνύουν ανησυχητικά στοιχεία, με το 11% του πληθυσμού να πάσχει από υποσιτισμό. Εκτιμάται ότι το 24% του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε επαρκείς υπηρεσίες Υγείας. Ο αναλφαβητισμός φθάνει το 20,3% μεταξύ των ενηλίκων, με τη μέση μόρφωση να φθάνει έως την πέμπτη τάξη στις αστικές περιοχές και την τρίτη στις επαρχιακές.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, την ανεργία και την έλλειψη ευκαιριών, το μεταναστευτικό ρεύμα εντάθηκε. Κατά υπολογισμούς, 100.000 εγκατέλειψαν το Ελ Σαλβαδόρ το 2005, κατά κύριο λόγο για να βρουν δουλιά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη πλευρά, σημειώθηκε 11% αύξηση των οικογενειακών εμβασμάτων με 2,8 δισ. δολάρια να αποστέλλονται στη χώρα από μετανάστες, μαζί με 48.000 ανθρώπους που απελάθηκαν.

Στο περιβάλλον ανασφάλειας που κυριαρχεί στο Ελ Σαλβαδόρ έρχεται να προστεθεί ο αμφιλεγόμενος νόμος για την πάταξη των συμμοριών που δεν πέτυχε τίποτα όσον αφορά στην προσπάθεια μείωσης της βίας στην κοινωνία της χώρας. Στη διάρκεια του 2005 σημειώθηκε αύξηση 33,8% στις ανθρωποκτονίες σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά. Στο Σαλβαδόρ σημειώθηκαν 3.697 δολοφονίες. Το ποσοστό δολοφονιών στο Σαλβαδόρ, που φθάνει σχεδόν τους 69 φόνους ανά 100.000 κατοίκους, ξεπερνά ακόμη και αυτό στη Νέα Ορλεάνη, όπου σημειώθηκαν 57,7. Το 2005, η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε στον κοινωνικό τομέα, για να επιλύσει τις δομικές γενεσιουργές αιτίες της εγκληματικότητας, τη γενικευμένη φτώχεια, την έλλειψη υγείας και μόρφωσης, την έλλειψη βασικών υπηρεσιών για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.