Η ΝΔ, άσχετα με αυτά που για λόγους αντιπολιτευτικού εντυπωσιασμού λέει το ΠΑΣΟΚ, μέσα στα δύο χρόνια δεν έκανε και λίγα. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στις δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, ο οποίος όπου βρεθεί και όπου σταθεί έχει έτοιμη τη λίστα με τα κυβερνητικά ...επιτεύγματα. Ανάμεσα, λοιπόν, σε άλλα προωθήθηκαν:

Η δημοσιονομική προσαρμογή, που για τον πολύ κόσμο δεν είναι άλλο από: Την αύξηση του ΦΠΑ κατά μία μονάδα. Τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και άρα την αύξηση της άμεσης φορολογίας σε μισθούς και συντάξεις. Την αύξηση των έμμεσων φόρων σε καύσιμα-ποτά-τσιγάρα. Την παραπέρα συρρίκνωση των κονδυλίων του προϋπολογισμού τα οποία έχουν κάποιο κοινωνικό χαρακτήρα και αφορούν σε δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, κοινωνικές παροχές, που επιβαρύνουν πλέον τα λαϊκά νοικοκυριά.

Η Φορολογική Μεταρρύθμιση, δηλαδή, η δραστική μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες.

Ο Επενδυτικός Νόμος, η υιοθέτηση, δηλαδή, των πιο ακραίων αξιώσεων των επιχειρηματιών οι οποίοι με πόρους που εξασφαλίζει το δημόσιο από τη φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων τσεπώνουν - στο όνομα των επενδύσεων - τεράστια ποσά δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ακόμα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, που στην ουσία σηματοδοτούν την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ένα νέο φαγοπότι των μεγαλοεπιχειρηματικών ομίλων.

Οι «Συμπράξεις» Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα, που αποβλέπουν στην εξασφάλιση νέων κερδοφόρων τομέων δράσης για το κεφάλαιο, το οποίο ορμητικά πλέον αναμένεται να εισβάλει στον τομέα των υποδομών, στην Υγεία, στην Παιδεία και σ' άλλες υπηρεσίες που μέχρι τώρα ήταν στην αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους.

Ο νόμος-πλαίσιο για τη λειτουργία και την εξυγίανση των ΔΕΚΟ. Η άρση, δηλαδή, της μονιμότητας για όσους προσλαμβάνονται από εδώ και πέρα στις ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Η κατάργηση, ουσιαστικά, των συλλογικών συμβάσεων. Η μείωση των μισθών, όπου κρίνεται ότι αυτό είναι αναγκαίο για την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Η επιβολή νέων κανονισμών εργασίας. Η κατάργηση καταχτήσεων που έχουν κερδίσει στην πορεία του χρόνου διάφοροι εργαζόμενοι.

Εκείνο, βέβαια, που δε λέει η κυβέρνηση είναι ότι:

• Με το νόμο για τις υπερωρίες στην πραγματικότητα κατάργησε εντελώς το 8ωρο στον ιδιωτικό τομέα, υλοποιώντας μια κεντρική δέσμευση και δική της και του ΠΑΣΟΚ για την ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων
• Αξιοποίησε την απαράδεκτη στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας στον ΟΤΕ για να επιβάλει την επαίσχυντη συμφωνία για εθελούσια έξοδο, την άρση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ και τη μείωση των συντάξεων των εργαζομένων
• Ικανοποίησε την απαίτηση των ξένων πολυεθνικών για πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, προδιαγράφοντας την οικονομική καταστροφή για δεκάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις και εργασιακές σχέσεις μεσαιωνικού τύπου για χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους
• Εστρωσε το χαλί στους τραπεζίτες να αρνηθούν την υπογραφή συλλογικής σύμβασης με την ΟΤΟΕ
• Δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε ο ΣΕΒ να βάζει θέμα κατάργησης της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κ.ο.κ.
• Αποφάσισε εισοδηματική πολιτική για τους εργαζόμενους σε επίπεδα περί το 2,5%, ενώ ο επίσημος τιμάριθμος ήδη «τρέχει» με ρυθμό 3,5%.

Η ακόμα μεγαλύτερη ώθηση που επιδιώκει να δώσει η ΝΔ στο κυβερνητικό της έργο και στις ...μεταρρυθμίσεις, για τους εργαζόμενους θα σημάνει νέα, ακόμα πιο σκληρή αντιλαϊκή λαίλαπα, ακόμα μεγαλύτερες συνέπειες για το βιοτικό τους επίπεδο, πλήρες ξεθεμελίωμα και των όποιων καταχτήσεων έχουν ακόμα διασωθεί.

Στην πρώτη γραμμή των σχεδιασμών είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για τις ρυθμίσεις που αφορούν στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και των Συντάξεων. Στόχος να επανέλθουν στην ημερήσια διάταξη τα μέτρα ...Γιαννίτση. Τα μέτρα που είχε παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ το 2001 και είχαν προκαλέσει τέτοια θύελλα λαϊκών αντιδράσεων και μαζικές κινητοποιήσεις, ώστε η κυβέρνηση Σημίτη αναδιπλώθηκε και επέλεξε τις ...ενδιάμεσες ρυθμίσεις, οι οποίες ενσωματώθηκαν στο νόμο Ρέππα για την Κοινωνική Ασφάλιση. Στη σημερινή κυβέρνηση, παράλληλα, θεωρούν μεγάλο «μείον» το γεγονός ότι προεκλογικά ο Κ. Καραμανλής είχε αναγκαστεί να δεσμευτεί για διατήρηση, σ' αυτή την κυβερνητική θητεία, των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης-συντάξεων, μεταθέτοντας στην ουσία για την επόμενη τετραετία ένα «πακέτο» ρυθμίσεων το οποίο αποτελεί πρωταρχική αξίωση της πλουτοκρατίας και ακρογωνιαίο λίθο για τη συνολική υλοποίηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Είναι γεγονός ότι η λαϊκή αντίδραση το 2001 και ο φόβος της ΝΔ, προεκλογικά το 2004, για την οργή του λαού- ψηφοφόρου είχαν αποτέλεσμα οι σαρωτικές και γενικευμένες για όλους τους εργαζόμενους ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό να μετατεθούν για μερικά χρόνια. Ομως, η προοπτική της θέσπισής τους ποτέ δε διαγράφτηκε από την ημερήσια διάταξη της ΕΕ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ. Αφού, στις σημερινές συνθήκες εξέλιξης του συστήματος και των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής, αποτελούν στρατηγικό στόχο της οικονομικής ολιγαρχίας και των πολιτικών φορέων της, αργά ή γρήγορα θα επιχειρηθεί η υλοποίησή τους, με ό,τι αυτό σημαίνει για τους εργαζόμενους. Το πότε θα γίνει αυτό, τι έκταση-βάθος θα έχουν οι σχετικές ρυθμίσεις και πόσο θα προχωρήσουν οι κυβερνώντες σε δυναμική ρήξη με τις λαϊκές δυνάμεις και το εργατικό κίνημα, θα εξαρτηθεί από τους γενικότερους συσχετισμούς, αλλά και από το βαθμό της οργάνωσης, της ετοιμότητας, του προσανατολισμού και της αποφασιστικότητας που θα έχουν οι ταξικές δυνάμεις.

Πάντως, όπως το ΠΑΣΟΚ στο πρόσφατο παρελθόν έτσι και η ΝΔ, σήμερα, έχει αφομοιώσει σε τέτοιο υψηλό βαθμό τις ανάγκες και τις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου ώστε το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού χαρακτήρα του συστήματος Πρόνοιας-Ασφάλισης- Συνταξιοδότησης αποτελεί προγραμματικό της στόχο. Ετσι, στο ίδιο το πρόγραμμα της ΝΔ περιγράφεται με σαφήνεια το στηριζόμενο σε τρεις πυλώνες, όπως τους λένε, σύστημα, ένα σύστημα που εισάγει μαζικά το βάρβαρο, τύπου Χιλής, καθεστώς πρόνοιας και συντάξεων. Οπως λέει και το πρόγραμμα του κυβερνώντος κόμματος, «το μοντέλο Κοινωνικής Ασφάλισης που προτείνει η ΝΔ διακρίνεται σε τρία επίπεδα που αντιστοιχούν ουσιαστικά στη δομή του ισχύοντος συστήματος. Το πρώτο, το βασικό επίπεδο, στηρίζεται στο αναδιανεμητικό σύστημα, έχει δημόσιο, υποχρεωτικό για όλους χαρακτήρα (...) Το δεύτερο επίπεδο αφορά κατά βάση τα επικουρικά ταμεία, έχει υποχρεωτικό και ανταποδοτικό χαρακτήρα και βασίζεται σε διμερή χρηματοδότηση, δηλαδή εργοδότη και ασφαλισμένου. (...) Το τρίτο επίπεδο, που συμπληρώνει τη σύνταξη από τα άλλα δύο σκέλη, χρηματοδοτείται από εκούσιες εισφορές των ασφαλισμένων στα ασφαλιστικά ταμεία ή σε ασφαλιστικές εταιρίες».

Είναι ολοφάνερο. Η στρατηγική της ΝΔ, όπως ακριβώς και οι σχεδιασμοί του ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δεκαετίας, προβλέπει την κατάργηση των συντάξεων, όπως τις γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, και την αντικατάστασή τους από ένα γενικευμένο επίδομα πείνας. Από εκεί και πέρα «συμπλήρωμα» θα μπορούν να παίρνουν με αυστηρούς όρους και στη βάση της ανταποδοτικότητας κάποιοι εργαζόμενοι από τα λεγόμενα επαγγελματικά ταμεία, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες με τα ιδιωτικά συμβόλαια ασφάλισης. Η λογική είναι μια ζωή να χρυσοπληρώνουμε τους κομπιναδόρους τραπεζασφαλιστές, με την προσμονή να βελτιώσουμε κάπως τα ψίχουλα της «σύνταξης», με την προϋπόθεση ότι οι εταιρίες αυτές θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό του κλάδου και δε θα βαρέσουν «κανόνι», όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια με δεκάδες τέτοιες εταιρίες στις ΗΠΑ.

Σε ό,τι αφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, για τα οποία κάποιες χώρες της ΕΕ ήδη σχεδιάζουν την αύξησή τους και μετά τα ...70, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παπαγαλίζουν το ίδιο πράγμα μιλώντας για «θεσμοθέτηση κινήτρων για την παραμονή στην υπηρεσία όσων επιθυμούν και πέραν των ορίων συνταξιοδότησης, ενδεχομένως με μορφή μερικής απασχόλησης και μερικής συνταξιοδότησης».

Ο απολογισμός της δίχρονης πορείας της κυβέρνησης και η σχετική κωδικοποίηση του έργου της αποτελούν από μόνα τους απόδειξη του αντιλαϊκού και αντιδραστικού χαρακτήρα κάθε νόμου και μέτρου που προωθήθηκε. Πατώντας σταθερά στο πολιτικοκοινωνικό και νομοθετικό πλαίσιο που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ αποδείχτηκε πανάξιος συνεχιστής των πιο σκοτεινών και αντιδραστικών επιλογών του κεφαλαίου και της ΕΕ σε όλους τους τομείς. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ούτε στιγμή. Και τα δύο κόμματα - μαζί και όσοι έχουν συμφωνήσει στις επιλογές του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ - στην ουσία έχουν υιοθετήσει και πορεύονται με βάση το γενικό πρόγραμμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην ΕΕ. Ετσι, χωρίς κανένα απολύτως πρόσχημα, η μία κυβέρνηση συνεχίζει το έργο της άλλης. Μπορεί να διαφέρουν στους ρυθμούς, στις μεθόδους τακτικής, σε κάποιες επιμέρους ...αναλογίες, όμως οι επιδιώξεις και οι στόχοι είναι απόλυτα κοινοί.

Οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας και οι κυβερνώντες, ποντάροντας στην πλύση εγκεφάλου, στην οποία έχουν υποβάλει τους εργαζόμενους με τα απολύτως ελεγχόμενα Μέσα Ενημέρωσης που διαθέτουν, θεωρούν ότι θα μπορέσουν να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη χωρίς τέλος επίθεση σε λαϊκές καταχτήσεις και δικαιώματα. Εχοντας ως αποκλειστικό τους μπούσουλα την εξασφάλιση συνθηκών για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου, φαντάζονται ότι και στο μέλλον θα μπορούν να κρατούν τους εργαζόμενους φοβισμένους, παθητικούς και εγκλωβισμένους στα ψεύτικα διλήμματα και στους τρομοκρατικούς εκβιασμούς που εκτοξεύουν. Οσο καταφέρνουν να έχουν τους εργαζόμενους αφοπλισμένους θα συνεχίζουν το αντικοινωνικό, αντιλαϊκό, αντιδραστικό έργο τους. Αν οι εργαζόμενοι συνειδητοποιήσουν τη δική τους δύναμη και αναλάβουν πρωτοβουλίες για τα δίκια τους, τότε, αργά ή γρήγορα, η ιστορία του σε βάρος τους εμπαιγμού θα πάρει τέλος.