Στη συνέντευξή της χτες στο ραδιοσταθμό «Αθήνα 9,84» και στον δημοσιογράφο Φ. Καρζή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ρωτήθηκε για τις συμμαχίες μπροστά και στις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές, αλλά και γενικότερα. Παραθέτουμε τα σχετικά αποσπάσματα:

-- Ρωτούσα αν θα μπορούσαν να διαμορφωθούν τέτοιες συμμαχίες βλέποντας μπροστά και την εκλογική αναμέτρηση του Οκτωβρίου, τις νομαρχιακές εκλογές, που είναι παραδοσιακά ένα πεδίο όπου η Αριστερά συνολικά και ασφαλώς το ΚΚΕ προνομιακά απευθύνεται σε μεγαλύτερα, απ' ό,τι στις βουλευτικές εκλογές, στρώματα του πληθυσμού.

-- Συμμαχίες για να κερδίσουμε κάποιες θέσεις, που όμως θα μας εμποδίσουν να τις αξιοποιήσουμε αγωνιστικά, δεν τις θέλουμε. Εμείς και οι δυνάμεις που έχουμε συγκροτήσει μια συμμαχία στη μάχη των τοπικών εκλογών, θέλουμε να έχουμε και θέσεις οπωσδήποτε. Ακριβώς η συμμαχία που έχουμε κάνει μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε ευρύτατη αλλά μας εξασφαλίζει και να παλέψουμε για θέσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και να μην έχουμε δεσμεύσεις και να μη φανούμε ασυνεπείς. Η συμμαχία, π.χ., με το ΠΑΣΟΚ, με τη Νέα Δημοκρατία ή με τον Συνασπισμό, μπορεί να μας δώσει κάποιες θέσεις αλλά θα έχουμε τα χέρια μας δεμένα.

-- Με τον Συνασπισμό, που έχει κάνει και κάποιες κινήσεις, κάποια ανοίγματα σε θέσεις πολιτικής που είναι πλησιέστερα στις δικές σας, δεν ταυτίζονται, αλλά πάντως είναι πλησιέστερα, γιατί;

-- Θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλω. Δεν ξέρω αν παρακολουθήσατε τη συζήτηση στη Βουλή, εκεί το ειδύλλιο ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμού ήταν φανερό. Ο Συνασπισμός καμιά φορά λοξοκοιτάζει προς τα αριστερά αλλά η καρδιά του και η ψυχή του είναι στη συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία και μια κυβέρνηση της «κεντροαριστεράς». Φαίνεται ότι δεν έβγαλε συμπεράσματα από την «κεντροαριστερά» στη Γαλλία, στην Ιταλία και, μάλιστα, απ' όσο ξέρω χαιρετίζει τώρα ανάλογες εξελίξεις στην Ιταλία, όπου γίνεται συνεργασία με τον κύριο Πρόντι. Ποιος είναι ο κύριος Πρόντι; Ο πρόεδρος της Κομισιόν. Μη μου πείτε ότι είναι «αριστερούλης» ή «αριστερούτσικος» και, μάλιστα, σε καίρια θέση την περίοδο όπου η Ευρωπαϊκή Ενωση αναμείχθηκε στους γνωστούς πολέμους.

-- Οταν όμως στη Γαλλία υπήρξε το σοκ αποκλεισμού Ζοσπέν και ο Λεπέν βρέθηκε στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, οι κομμουνιστές στη Γαλλία τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ του Σιράκ. Ούτε και αυτός είναι «αριστερούλης».

-- Α! ναι, τώρα εφευρίσκουμε τον κύριο Καρατζαφέρη. Είναι αστεία πράγματα. Οπως αποδείχτηκε, η κοινοβουλευτική δημοκρατία συνοδεύεται από υποκλοπές, αυταρχισμό, καταστολή, επιστρατεύσεις, ξεφουσκώνουμε τα λάστιχα στα τρακτέρ. Λοιπόν, κάθε φορά που κάποιοι θέλουν να συνεργαστούν με τη σοσιαλδημοκρατία εφευρίσκουν έναν μέγιστο κίνδυνο. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των ρατσιστικών, εθνικιστικών, αντιδραστικών και αντικομμουνιστικών αντιλήψεων είναι ακριβώς μια συμμαχία, η οποία έχει ένα καθαρό κομμουνιστικό, ριζοσπαστικό πρόσωπο και δε λοξοκοιτάζει προς τη σοσιαλδημοκρατία. Λοιπόν, έτσι και εδώ τώρα στην Ελλάδα, άκουσα κάτι τέτοια στη Βουλή χτες. Ο κύριος Καρατζαφέρης αντιπροσωπεύει κίνδυνο. Βεβαίως, οι απόψεις του κυρίου Καρατζαφέρη είναι επικίνδυνες, αλλά ο κύριος Καρατζαφέρης ακριβώς παίζει ένα παιχνίδι και δεν είναι και τόσο αγνές οι προθέσεις του. Η απάντηση είναι αυτά που έγιναν στο λιμάνι, οι ταξικοί αγώνες και είναι οι συμμαχίες εναντίον της κυρίαρχης πολιτικής. Αυτός είναι ο δρόμος της χειραφέτησης, της συνειδητοποίησης των λαϊκών στρωμάτων, που θα γλιτώσουν από τις διάφορες παγίδες και τα διάφορα συνθήματα του κυρίου Λεπέν, του κυρίου Καρατζαφέρη. Και ο Λεπέν και ο κύριος Καρατζαφέρης είναι ένα μέρος του συστήματος, που χρησιμοποιείται, αν θέλετε, σαν άλλοθι για διάφορες τέτοιου τύπου συμμαχίες.

-- Ακουσα ένα πολιτικό επιχείρημα. Θέλω να σας επισημάνω και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται αλλά είναι προφανές ότι μπορεί να συμβεί και εκλογικά. Ο κύριος Καρατζαφέρης είναι ένα καθαρό κόμμα διαμαρτυρίας...

-- Δεν είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας, σας το υπογράφω. Υπάρχουν διαμαρτυρίες και διαμαρτυρίες. Ο κύριος Καρατζαφέρης έχει σχέδιο, είναι ενταγμένος στους συγκεκριμένους πολιτικούς σχεδιασμούς. Νομίζω ότι παίζει ενεργητικό ρόλο, δεν είναι υποκινούμενος και σε τελευταία ανάλυση ας κρατήσουμε αυτό που είπε. Αν δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, εγώ θα «τσοντάρω» (δεν είπε τη λέξη «τσοντάρω», να μην τον αδικήσω) και το ίδιο θα γίνει και με το ΠΑΣΟΚ. Επομένως, αντικειμενικά, είναι ένα ανάχωμα. Ο ίδιος, λοιπόν, θέλει να παίξει το παιχνίδι του εκβιασμού, για να μπει μέσα στα πράγματα.

-- Φοβάστε ότι κάποια λαϊκά στρώματα θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τέτοιες «Σειρήνες»; Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή αυτό...

-- Είναι ένα φούσκωμα. Θα ξεφουσκώσει, σας διαβεβαιώ. Αυτό που θα κόψει το δρόμο σε ρατσιστικές, εθνικιστικές απόψεις, σε μια αναχρονιστική θρησκοληψία, στην κρυφή γοητεία της επιστροφής του θρόνου, κλπ., είναι ένα κίνημα, το οποίο δε διεκδικεί απλώς κάποια αιτήματα βελτίωσης της ζωής αλλά έχει πολιτική κατεύθυνση εναντίον της πολιτικής που προωθείται σήμερα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

-- Στη Γαλλία, αυτό το κίνημα - το είπαν «Πληθυντική Αριστερά» - δεν πήγε πολύ καλά, αλλά συμπεριλάμβανε και το κομμάτι της σοσιαλδημοκρατίας, που αναφέρατε πριν. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας γιατί το αρνείται αυτό;

-- Οι συνολικές εξελίξεις στη Γαλλία όχι μόνο δε βοήθησαν το λαό αλλά ζημίωσαν και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Καμιά φορά μπορεί ένα κόμμα κομμουνιστικό να κάνει σωστές επιλογές, από τις οποίες μπορεί να έχει και μια απώλεια για διάφορους λόγους. Δε μετράμε, λοιπόν, αν έχεις απώλειες, ούτε εμείς εκτιμάμε τα πάντα από τις διακυμάνσεις της κοινοβουλευτικής δύναμης. Λοιπόν, υπάρχουν εκτιμήσεις σωμάτων του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας για το πόσο έβλαψε τις πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία, όπως η κυβέρνηση του Ζοσπέν. Αν εμάς τους κομμουνιστές μας πιάσει το άγχος του κυβερνητισμού και δε συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος και υποτάξουμε τα πάντα στο να κερδίσουμε θέσεις και αξιώματα, τότε και ο λαός θα χάσει και εμείς θα χάσουμε. Αν έχουμε κάποια κέρδη, θα είναι εντελώς προσωρινά.

-- Να έλεγα, λοιπόν, συνοψίζοντας, πέντε κόμματα δύο πολιτικές και στην καθημερινή δράση και στις εκλογές και στο δεύτερο γύρο των δημοτικών, σωστό;

-- Οχι, και θα σας πω γιατί. Αυτό το πέντε κόμματα και δύο πολιτικές εμείς δεν το 'χουμε πει, δεν υπάρχει επίσημο ντοκουμέντο που το προτείνουμε. Γιατί μπορεί να είναι τρία κόμματα από εδώ και δύο από εκεί. Για μας υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης και εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας. Στον κάθε δρόμο από αυτούς, μπορεί να υπάρχουν ένα ή και περισσότερα κόμματα. Π.χ., και στο δρόμο που προτείνουμε εμείς, θεωρούμε ότι μπορεί, πέρα από το ΚΚΕ, να υπάρξουν σήμερα μικρότερες αύριο μεγαλύτερες δυνάμεις. Επομένως, δεν είναι ζήτημα αριθμητικής. Είναι ζήτημα δρόμων εξέλιξης και ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό προβάλλουμε εμείς. Τώρα μπορεί στον ένα δρόμο να είναι δύο κόμματα, στον άλλον πέντε.

-- Υπάρχει κάποια άμεση κοινοβουλευτική ή άλλη πρωτοβουλία που σχεδιάζετε και, δεύτερο, αν φτιαχτεί αυτό που βλέπω να συζητείται σήμερα, ένα μέτωπο ΠΑΣΟΚ- ΣΥΝ κατά του μέτρου επιστράτευσης με νομοθετική πρωτοβουλία, θα το στηρίξετε;

-- Εμείς θεωρούμε πρωτοβουλία αυτό που σήμερα δε μοιάζει ως πρωτοβουλία. Δηλαδή, τη σταθερή, καθημερινή, με πνεύμα πρωτοβουλίας, αυτενέργειας και ευρηματικότητας δράση του Κόμματος μαζί με το λαό για να αναγεννηθεί ένα κίνημα ικανό να αντεπιτεθεί. Επομένως, μπορεί να πει κανείς, δε συνιστά μια πρωτοβουλία - μια πρωτοβουλία είναι κάτι που κάνεις σε κάποια στιγμή και για πρώτη φορά.

-- Μια πρόταση νόμου...

-- Κοιτάξτε, τη διάβασα σήμερα στις εφημερίδες. Αμέσως φτιάχνουν ομάδες με τους επιστήμονες και τους βουλευτές, που θα συζητήσουν αυτό το νόμο. Λοιπόν, στην ουσία είναι ένα τραπέζι, που ο νόμος της επιστράτευσης είναι κερασάκι στην τούρτα. Εκεί θα συμφωνηθούν συμμαχίες για τους δήμους και εκεί θα ανοίξει ένας γενικότερος διάλογος. Εμείς, λοιπόν, σε αυτό το παιχνίδι δεν πρόκειται να μπούμε. Βεβαίως, έχουμε και εμείς δυνατότητα να καταθέσουμε αντίστοιχο νόμο και άλλους νόμους, αλλά εμείς στο όνομα του νόμου της επιστράτευσης, που μπορεί να λυθεί με βάση την κοινοβουλευτική διαδικασία πάρα πολύ καλά, δεν πρόκειται να πάμε να κάτσουμε σε ένα τραπέζι, όπου άλλο θα είναι το ορεκτικό και άλλο θα είναι το κυρίως πιάτο.