Προσφέροντας στον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ρενέ βαν ντερ Λίντεν, κατά τη συνάντησή τους, χτες, ένα κάδρο του χαράκτη Τάσσου όπου απεικονίζεται η εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή από τους Γερμανούς κατακτητές, η Αλέκα Παπαρήγα του υπενθύμισε τους αγώνες των κομμουνιστών και ανέδειξε τον ανιστόρητο χαρακτήρα του αντικομμουνιστικού μνημονίου που ψήφισε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση.

Η συνάντηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τον Ρενέ βαν ντερ Λίντεν έγινε στα γραφεία του Κόμματος στη Βουλή με αφορμή την επίσκεψη του τελευταίου στη χώρα μας και σε αυτήν συμμετείχαν και οι: Ορ. Κολοζώφ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, και Μ. Μαΐλης, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του Κόμματος.

Με δηλώσεις της μετά τη συνάντηση η Αλ. Παπαρήγα ζήτησε να μείνει ανενεργό το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, με το οποίο στην ουσία κηρύσσεται πόλεμος κατά των λαϊκών κινημάτων. Συγκεκριμένα τόνισε:

«Ζητήσαμε από τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Ευρώπης να μείνει ανενεργό το "μνημόνιο", το οποίο υποστηρίχτηκε από μια μειοψηφία. Δεν αφορά μόνο το παρελθόν. Δεν προσβάλλει μόνο την ιστορία, τη συνεισφορά του σοσιαλισμού, των κομμουνιστών και γενικότερα των λαϊκών κινημάτων, αλλά αποτελεί ένα είδος κήρυξης πολέμου κατά των λαών που διεκδικούν σήμερα δικαιώματα και παλεύουν εναντίον πολύ σκληρών μέτρων που παίρνονται στην Ευρώπη και όχι μόνο.

Τα θέματα τα οποία έθιξε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης, που αφορούν την Ιστορία, καλό είναι να συζητούνται ανάμεσα σε ιστορικούς επιστήμονες, να γίνεται αντιπαράθεση και πολεμική με βάση πραγματικά, αντικειμενικά στοιχεία, εξετάζοντας τις συγκεκριμένες συνθήκες κάθε φορά. Δεν μπορούν να μετατρέπονται σε πολιτικές αποφάσεις που κύριο στόχο έχουν την αξιοποίησή τους για το σήμερα, την αξιοποίησή τους εναντίον όχι μόνο των κομμουνιστών και των κομμουνιστικών κομμάτων αλλά, γενικότερα, κατά των λαών.

Μάλιστα, προκειμένου να δείξω συμβολικά τη στάση και το ρόλο των κομμουνιστών σε κάθε δημοκρατικό αγώνα και κατά του φασισμού, του προσέφερα κάδρο στο οποίο απεικονίζεται το έργο του Τάσσου, που δείχνει την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή από τους Γερμανούς. Των ανθρώπων εκείνων που κλείστηκαν στα κάτεργα επί δικτατορίας Μεταξά, ζήτησαν να απελευθερωθούν με την κήρυξη του πολέμου για να πολεμήσουν και αντί γι' αυτό οι Ελληνες τότε συνεργάτες των Γερμανών που έπαιζαν ηγετικό ρόλο, τους παρέδωσαν στους Γερμανούς.

Αρα, πρέπει να δει κανείς την Ιστορία με αντικειμενικότητα, γιατί και σήμερα αυτοί που φωνάζουν περισσότερο από τους άλλους παίζουν το ρόλο του προκεχωρημένου φυλακίου. Ιδιαίτερα στις Βαλτικές χώρες και αλλού είναι οι απόγονοι συνεργατών των Γερμανών. Δεν είναι απλά οι διαφωνούντες ιδεολογικά με την κομμουνιστική θεωρία και τις ιδέες, με τον τρόπο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Εμείς επαγρυπνούμε γιατί ξέρουμε ότι τέτοια ψηφίσματα θα βγουν και από αλλού. Θυμίζω ότι πριν από λίγες μέρες βγήκε ένα επαίσχυντο ψήφισμα από το Ευρωκοινοβούλιο που στρέφεται κατά της Κούβας. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι γίνεται όταν το Ευρωκοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρώπης και άλλοι τέτοιοι οργανισμοί βγάζουν μια τέτοια απόφαση. Τα πράγματα είναι επικίνδυνα από εδώ και μπρος.

Νομίζουμε όμως ότι όλα αυτά τα πράγματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με αποφασιστικότητα, γενναιότητα και νηφαλιότητα από τους ίδιους τους λαούς στο δρόμο της διεκδίκησης των κοινωνικών τους δικαιωμάτων, διότι δημοκρατία δίχως κοινωνικά δικαιώματα είναι ανύπαρκτη».

Υιοθετώντας στο ακέραιο τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς, στη βάση των οποίων το αντικομμουνιστικό μνημόνιο «στοιχειοθετεί» την «ανάγκη» καταδίκης του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, εμφανίστηκε ο Ρενέ βαν ντερ Λίντεν, ο οποίος μάλιστα διέπραξε και το ατόπημα να ξαναπάρει το λόγο μετά τη δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για να της απαντήσει. Μεταξύ άλλων ισχυρίστηκε ότι η ψήφιση του αντικομμουνιστικού μνημονίου δεν αφορά στην καταδίκη πολιτικών κομμάτων ή ιδεολογιών αλλά αποσκοπεί στην «καταδίκη των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από κομμουνιστικά καθεστώτα», όταν στο ίδιο το μνημόνιο διευκρινίζεται ρητά και κατηγορηματικά πως «τα εγκλήματα» είναι προϊόν της «κομμουνιστικής ιδεολογίας». Επιχείρησε μάλιστα να θολώσει τα νερά λέγοντας υποκριτικά ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης παίρνει σοβαρά υπόψη «τον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν τα κομμουνιστικά κόμματα στη μάχη κατά του φασισμού και στην Ελλάδα στη μάχη κατά της δικτατορίας», κι αυτό όταν το αντικομμουνιστικό μνημόνιο συνιστά από την πρώτη έως την τελευταία του λέξη ωμή παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, τολμώντας να εξισώσει το σοσιαλισμό με το φασισμό-ναζισμό!