Στις 21 Ιούνη 1940 μέσα στο δάσος της Κομπιένης υπογράφεται η συμφωνία παράδοσης της Γαλλίας στους Γερμανούς εισβολείς. Η τελετή έχει έντονα ρεβανσιστικό χαρακτήρα απ' την πλευρά των Γερμανών, που ήθελαν όχι μόνο την παράδοση, αλλά και την ταπείνωση της Γαλλίας για να ξεπλύνουν τη δική τους ταπείνωση στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα στο ίδιο σιδηροδρομικό βαγόνι, όπου στις 11 Νοέμβρη 1918 οι Γάλλοι υπαγόρευσαν τους όρους της ανακωχής στους νικημένους Γερμανούς, η σκηνή επαναλαμβάνεται με αντιστροφή των ρόλων. Στην πολυθρόνα του νικητή, στην οποία τότε καθόταν ο Γάλλος στρατάρχης Φος, κάθεται τώρα ο Χίτλερ και ακούει τον στρατηγό Κάιτελ να υπαγορεύει στους νικημένους Γάλλους τους όρους της ανακωχής.

Σύμφωνα με τους όρους της ανακωχής, η Γαλλία χωρίζεται σε δυο ζώνες: στην κατεχόμενη και στη μη κατεχόμενη. Οι ένοπλες δυνάμεις, εκτός από τα στρατεύματα που ήταν απαραίτητα για την τήρηση της τάξης, στο μη κατεχόμενο έδαφος, έπρεπε να αφοπλιστούν και να αποστρατευτούν. Ολος ο οπλισμός και το πολεμικό υλικό, εκτός από εκείνο που είχαν οι προβλεπόμενες από τη συμφωνία μονάδες, έπρεπε να παραδοθούν. Ο πολεμικός στόλος και η αεροπορία θα έμεναν υπό περιορισμό, αλλά δε θα μεταβιβάζονταν στη Γερμανία. (Ο Χίτλερ το έκανε αυτό για να εμποδίσει τη διαφυγή του στόλου στην Αγγλία ή στις ΗΠΑ και να ενθαρρύνει τα φιλοφασιστικά στοιχεία στη Γαλλία που ήθελαν συνεργασία με τη Γερμανία). Η Γαλλία δέχτηκε ακόμη να παραδώσει στη Γερμανία όλους τους Γερμανούς πολιτικούς πρόσφυγες και τους Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου.

Η ήττα της Γαλλίας ήταν αποτέλεσμα όλης της προηγούμενης αντεθνικής πολιτικής των ιθυνόντων κύκλων της. Η γαλλική κυβέρνηση, με την προδοτική της πολιτική απέναντι στη δημοκρατική Ισπανία, είχε ενθαρρύνει τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι να συνεχίσουν την επίθεση. Η συμφωνία του Μονάχου προκάλεσε την καταστροφή του συστήματος των γαλλικών συμμαχιών στην Ευρώπη και το δυνάμωμα της χιτλερικής Γερμανίας. Ο προσανατολισμός για μια συμφωνία με το φασισμό και η επίμονη αντισοβιετική πολιτική είχαν άμεσο επακόλουθο τη ματαίωση των αγγλο-γαλλο-σοβιετικών συνομιλιών για το σχηματισμό αντιχιτλερικού συνασπισμού, που μόνο αυτός ήταν δυνατόν να αποτελέσει πραγματική εγγύηση για την ασφάλεια της Γαλλίας.