Τρίτη 14 Δεκέμβρη 1999
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 28
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Δράση για τις εργασιακές σχέσεις και τα ατυχήματα

Αγώνας ενάντια στην αφαίρεση των κατακτήσεων και στην εγκληματική ασυδοσία

Ο Α. Δράκος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Σάμου, τόνισε χαρακτηριστικά στην παρέμβασή του, ότι «το 50% των εργαζομένων στη Σάμο, απασχολούνται στον τουρισμό και ουσιαστικά απασχολούνται εποχιακά. Εκεί σε μεγάλη έκταση εφαρμόζονται οι νέες ευέλικτες μορφές εργασιακών σχέσεων. Σε αυτή την κατεύθυνση συνέβαλε και η διάλυση των Επιθεωρήσεων Εργασίας. Το Εργατικό Κέντρο προσπαθεί να παρέμβει και να λύσει τέτοια προβλήματα. Πρόσφατα ζητήσανε από το Εργατικό Κέντρο να υπογράψει "Τοπικό Σύμφωνο Απασχόλησης". Αρνηθήκαμε να υπογράψουμε και να γίνουμε συνυπεύθυνοι στην κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων και στο χτύπημα του θεσμού των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας».

Στην υπονόμευση του θεσμού των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας αναφέρθηκε ο Θ. Ευθυμίου, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Κλάδων Ενδυσης, τονίζοντας ότι «ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργαζομένων, σήμερα όμως χτυπιέται από κεφάλαιο και κυβέρνηση». Οπως σημείωσε, «η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ διεκδικεί για το 2000 αυξήσεις στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής, δημιουργώντας πρόβλημα και στις διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές συμβάσεις, αφού η Εθνική Σύμβαση αξιοποιείται σαν "πιλότος"». Τόνισε τέλος πως «οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να δουν αγωνιστικά το ζήτημα των συμβάσεων».

Στις δραματικές συνέπειες της ολομέτωπης αντεργατικής επίθεσης αναφέρθηκε ο Τ. Φωτόπουλος, συνδικαλιστής από τον ΟΤΕ, και τόνισε πως «η συνδικαλιστική δράση σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίζει εκ των υστέρων τα γεγονότα, αλλά επιθετικά». Επίσης, επισήμανε πως η αντεργατική επίθεση εκφράζεται διαφορετικά από κλάδο σε κλάδο εργαζομένων και υπογράμμισε πως «πρέπει να είναι αντίστοιχη και η παρέμβασή μας κάθε φορά».

Αναφερόμενος στη δράση του ΠΑΜΕ, τόνισε ότι «δεν αποτελεί ένα άθροισμα, αλλά μια υπαρκτή δύναμη που από μόνη της μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος, τόσο απέναντι στην εργοδοσία όσο και στον κρατικό - γραφειοκρατικό συνδικαλισμό».

Για τον βαρύ «φόρο αίματος» που πληρώνουν οι εργαζόμενοι μίλησε ο Α. Ζαζόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων. «Με βάση - τόνισε - τη Στατιστική Υπηρεσία, το 1998 είχαμε 21.000 εργατικά ατυχήματα. Ο μέσος όρος των ατυχημάτων τα προηγούμενα χρόνια ήταν 27.000 ενώ έχουμε 120 θανάτους εργαζομένων κάθε χρόνο. Το κόστος για το ΙΚΑ από τα ατυχήματα είναι 25 δισ. δραχμές. Τα νούμερα των ατυχημάτων όμως που δίνονται δεν είναι πραγματικά, καθώς σ' αυτά δε συμπεριλαμβάνονται, ούτε οι μετανάστες αλλά ούτε και τα ναυάγια που ήταν 60 το περασμένο χρόνο». Οπως σημείωσε, «κύρια αιτία είναι η μεγάλη ασυδοσία εργοδοτών και η τρομοκρατία των εργοδοτικών μηχανισμών. θεσμοί και μέτρα μένουν στα χαρτιά. Επιθεωρήσεις Εργασίας δεν υπάρχουν, ενώ μηχανικός ασφαλείας βαφτίζεται ο υπεύθυνος παραγωγής. Οι εργοδότες αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους σαν καύσιμη ύλη. Η κυβέρνηση στο θέμα των μέτρων ασφάλειας τοποθετεί τα πάντα στο κόστος. Την ίδια στιγμή όμως διαθέτει δισεκατομμύρια σε βιομηχάνους και μηχανισμούς καταστολής και πολέμους του ΝΑΤΟ».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ