Δεν έχουν συμπληρωθεί εφτά χρόνια από τότε που ο εφιάλτης με τις διοξίνες είχε σαν αποτέλεσμα να θανατωθούν εκατομμύρια πουλερικά και χιλιάδες χοίροι στο Βέλγιο. Αιτία; Η ανακάλυψη διοξινών σε ζωοτροφές. Ποτέ δε μάθαμε, φυσικά, αν οι διοξίνες είχαν περάσει, μέσω της διατροφικής αλυσίδας, στον άνθρωπο και κυρίως τις επιπτώσεις στην υγεία του. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, ως είθισται, ακολουθεί άκρα του τάφου σιωπή, για να μην υπάρξει αναταραχή στην αγορά και να μη θιγεί ο τομέας των χημικών βιομηχανιών και των εταιριών τροφίμων, δυο από τους πλέον κερδοφόρους τομείς της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Κι ενώ η υπόθεση έτεινε να λησμονηθεί, νέα βόμβα πολλών μεγατόνων εκρήγνυται στις ίδιες χώρες που είχαν πρωταγωνιστήσει στο παρελθόν. Διοξίνες που ξεπερνούν κατά πολύ τα ανώτατα επιτρεπτά όρια εντοπίστηκαν σε ζωοτροφές που παρασκευάζονταν σε Βέλγιο και Ολλανδία και είχαν διοχετευτεί σε πολλά αγροκτήματα στις χώρες αυτές και τη Γερμανία. Η υπόθεση έγινε γνωστή πριν από μια βδομάδα περίπου και πάνω από εκατό εκτροφεία χοίρων και πουλερικών έβαλαν προσωρινά λουκέτο μέχρι να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι.

Η διοξίνη είναι μια άκρως τοξική ουσία, η οποία όταν εισέλθει στον ανθρώπινο οργανισμό, μέσω της διατροφικής αλυσίδας, είναι αποδεδειγμένο ότι προξενεί ανωμαλίες στη σωματική διάπλαση των μικρών παιδιών, ανεπανόρθωτες βλάβες στο ανοσοποιητικό μας σύστημα, γενετικές βλάβες και καρκίνο του ήπατος και των πνευμόνων. Να θυμίσουμε ότι η ουσία αυτή έγινε γνωστή από δυο γεγονότα: Στον πόλεμο του Βιετνάμ, όταν οι Αμερικανοί είχαν ραντίσει με ένα μείγμα διοξίνης τα δάση της χώρας αυτής, με αποτέλεσμα χιλιάδες Βιετναμέζοι και Αμερικάνοι στρατιώτες να προσβληθούν από καρκίνο. Επίσης, το 1976 με το «ατύχημα» σε μια βιομηχανική μονάδα στο Σεβέζο της Ιταλίας, όταν τεράστιες ποσότητες διοξίνης εκλύθηκαν πάνω από την περιοχή, με σοβαρές συνέπειες για την υγεία των κατοίκων, που εκκένωσαν την περιοχή, και που μέχρι σήμερα δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας.

Το νέο διατροφικό σκάνδαλο, με τις διοξίνες στην Ευρώπη αναδεικνύει, για άλλη μια φορά, την ασυδοσία του συστήματος, όπου ο μοναδικός δείκτης που λαμβάνουν υπ' όψη τους οι καπιταλιστές είναι το κέρδος. Καμία μέριμνα και ενδιαφέρον για τους καταναλωτές που έχουν μετεξελιχθεί και σε πειραματόζωα, παρά τις μεγαλοστομίες των οργάνων της Κοινότητας. Με μια νομοθεσία λάστιχο κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κεφαλαίου, η ΕΕ αρνείται συστηματικά να υπάρχουν προληπτικοί έλεγχοι και αυστηρές ποινές (κι όχι χάδια) στους δολοφόνους. Γιατί περί δολοφόνων πρόκειται, όταν αναφερόμαστε σε όλους όσοι δηλητηριάζουν μικρούς και μεγάλους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι έχουν εξασφαλισμένη ατιμωρησία, μέχρι να τους εντοπίσουν - αν τους εντοπίσουν - οπότε θα έχουν κάνει την «κονόμα» τους. Οι προληπτικοί έλεγχοι, εξάλλου, αντίκειται στους νόμους της αγοράς, όπως θα έλεγαν οι κ.κ. Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκης και Αλογοσκούφης.

Οι πολίτες δεν πρέπει να εφησυχάζουν με ανακοινώσεις του τύπου ότι οι ένοχες ζωοτροφές δεν εισήχθησαν στην Ελλάδα. Γιατί πολύ απλά μπορεί να έχουν εισαχθεί κρέατα με διοξίνες. Το ζήτημα της διατροφικής ασφάλειας στον καπιταλισμό είναι και θα παραμένει ανοιχτό. Εκτός τούτου, ας μην ξεχνάμε τις εγκληματικές υπογραφές των υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που, πιστοί και στοχοπροσανατολισμένοι στην πολιτική του «yes man», μετέτρεψαν μια εξαγωγική χώρα στο γεωργικό τομέα, όπως η Ελλάδα, σήμερα να εξαρτάται από τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων και κυρίως κτηνοτροφικών. Κρέας, γάλα και τυριά εισάγονται σε τεράστιες ποσότητες. Είμαστε έρμαια των όποιων «δειγματοληπτικών ελέγχων» γίνονται και των βουλών των εταιριών τροφίμων. Αυτή είναι η «οικολογικά ευαίσθητη» Ευρώπη, ο «επίγειος παράδεισος», που με τόσο ζέση κάποιοι υποστηρίζουν, κλείνοντας τα μάτια στο γεγονός ότι πρόκειται για μια καπιταλιστική ένωση, που από τη φύση της προωθεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και οι όποιες παραχωρήσεις κατά καιρούς γίνονται οφείλονται αποκλειστικά στο εργατικό κίνημα, όπως συνέβαινε πάντα και στο εσωτερικό των κρατών - μελών της. Ολα τα υπόλοιπα που αναφέρονται περί «καλής» Ευρώπης και «κακής» Αμερικής είναι ιστορίες για αγρίους ή μάλλον για αφελείς και εκ του πονηρού.