Υποτίθεται ότι (κυρίως) το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο (πρέπει να) προσφέρει χαρά, ψυχαγωγία, διέξοδο. Εχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, είναι ευκαιρία για άδολη άθληση και μια άλλη κουλτούρα. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα δείχνει να είναι μια «κακή αντιγραφή» του επαγγελματικού. Ακολουθεί τον κατήφορό του, γεγονός που πρέπει να προβληματίσει κάθε εμπλεκόμενο και ιδιαίτερα την πολιτεία. Τη στιγμή που το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης εξαιτίας της ουσιαστικής αδιαφορίας της πολιτείας, τα πράγματα δείχνουν να γίνονται ακόμα επικίνδυνα. Ο φανατισμός λειτουργεί σαν «χρυσωμένο χάπι» προκειμένου να καλυφθούν τα ουσιαστικά προβλήματα και οι ευθύνες των αρμοδίων. Δείγμα και αυτό της μίζερης πραγματικότητας στην οποία έχει περιέλθει...

Η μετατροπή των γηπέδων ποδοσφαίρου σε ρινγκ, (ξανα)κρούει τον κώδωνα... Στους αγώνες ΑΕ Ηρακλείου - Δόξας Βύρωνα και Αρη Πετρούπολης - ΑΟ Ιλίου, υπήρξαν συνολικά επτά αποβολές και οκτώ τραυματισμοί παικτών! Στο Ηράκλειο υπήρξε εισβολή παραγόντων των δύο ομάδων στο 67ο λεπτό και ακολούθησε 20λεπτη διακοπή. Επίσης αποβλήθηκαν 7 παίχτες. Στην Πετρούπολη έγιναν ακόμα χειρότερα. Σε επεισόδια που έγιναν πριν την έναρξη της αναμέτρησης, τραυματίστηκαν 8 παίκτες των φιλοξενουμένων. Σαν αρχή του κακού καταγγέλλεται η λογομαχία (κατά την προθέρμανση) παίκτη του ΑΟ Ιλίου με οπαδούς των γηπεδούχων, οι οποίοι θεώρησαν ότι η πρέπουσα αντίδραση ήταν να εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο και να τραυματίσουν 8 παίκτες των φιλοξενουμένων! Φυσικά ο αγώνας δεν ξεκίνησε ποτέ.