Παρασκευή 27 Γενάρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΟΥΔΗΣ

Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, διευθυντής Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής (ΙΑΑ) Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών

«Σχετικά με την προώθηση προς ψήφιση "αντικομμουνιστικού μνημονίου" στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, θα ήθελα να εκφράσω την προσωπική μου άποψη διά των στηλών της εφημερίδας σας.

Θεωρώ ότι η κατάρρευση του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού" και οι επιπτώσεις του, είναι θέμα που θα κριθεί σε βάθος χρόνου από την Ιστορία. Το τι συνέβη, το πώς επικράτησε, το αν και κατά πόσο η επικράτησή του συνέβαλε στην κοινωνική ευαισθητοποίηση των καθεστώτων της Δυτικής Ευρώπης έναντι των εργαζομένων, προς αποφυγήν της ενδυνάμωσης των εκεί κομμουνιστικών κινημάτων, και το γιατί τελικά κατέρρευσε, είναι επίσης θέματα των ιστορικών του μέλλοντος.

Στην Ελλάδα, η προσπάθεια επιβολής του κομμουνισμού κατά τη χαώδη μετακατοχική περίοδο οδήγησε τη χώρα μας σε έναν αδελφοκτόνο Εμφύλιο που όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε. Αίμα αδελφικό χύθηκε σε μία σύγκρουση ιδεών (και όχι μόνον). Μίση και πάθη σύρθηκαν για χρόνια και δηλητηρίασαν τη ζωή των ανθρώπων μας. Από τον πατέρα μου, που μετείχε ενεργά στην εμφύλια σύρραξη ως αξιωματικός της Χωροφυλακής, έμαθα - μέσα από τα βιώματά του - για πράξεις μεγαλείου και πράξεις αθλιότητας που συνέβησαν καθ' όλη εκείνη την περίοδο και από τις δύο πλευρές. Από τον πατέρα μου πάλι, που βρέθηκε στην πλευρά των νικητών, έμαθα πως "και εκείνοι αγωνίστηκαν για τις ιδέες τους". Μπορεί να ήταν λαθεμένες, μπορεί εκεί που επικράτησαν να μην εφαρμόστηκαν σωστά, μπορεί οι άνθρωποι που τελικά αναδύθηκαν στην εξουσία να μην ήταν ιδεολόγοι, η πρόθεση όμως όλων εκείνων που αγωνίστηκαν αρχικά ήταν το χτίσιμο μιας καλύτερης και δικαιότερης κοινωνίας. Το πώς και γιατί εξελίχθηκαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα έτσι όπως εξελίχθηκαν, ας αφήσουμε την Ιστορία να το κρίνει.

Αυτή την ώρα, που οι επιτήδειοι κυβερνούν τον κόσμο, το πιο σημαντικό για το Συμβούλιο της Ευρώπης θα ήταν να σκεφθεί πως ο Στάλιν πέθανε έχοντας σαν μοναδική περιουσία το παλτό του. Ισως αυτό να είναι πιο χρήσιμο για τη βελτίωση του βηματισμού των ηγετών της Ευρώπης από το όποιο ψήφισμα των "νικητών" που καταδικάζουν τους "νικημένους". Αυτό το παιχνίδι το έχουμε ξαναζήσει και είναι απλά ανόητο, μικρόψυχο και ατελέσφορο».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ