Υμνο προς το «δημοκρατικό, κοινωνικό και αναπτυξιακό μοντέλο» της ΕΕ αποτέλεσε η ομιλία του Καρ. Παπούλια στο πανεπιστήμιο της Περούτζια στην Ιταλία, συντασσόμενος ταυτόχρονα με τις στρατηγικές επιλογές του οικοδομήματος των μονοπωλίων στους βασικούς τομείς.

Στην τρίτη μέρα της επίσκεψής του στην Ιταλία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφώνησε ομιλία με θέμα «Ευρωπαϊκή Ενωση - Προκλήσεις και οράματα», με αφορμή την αναγόρευσή του ως επίτιμου διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Περούτζια που γιορτάζει φέτος τα 700 χρόνια από την ίδρυσή του.

Προσδιορίζοντας τις «βασικές προκλήσεις» της ΕΕ - ταυτόσημες με αυτές που εντοπίζει η ίδια η ΕΕ - ο Κ. Παπούλιας κατέληξε στην ανεπιφύλακτη υποστήριξη της στρατηγικής της Λισαβόνας και της άρσης των «γραφειοκρατικών αγκυλώσεων που συμπιέζουν τις παραγωγικές δυνατότητες των επιχειρήσεων», της ΚΕΠΠΑ, αλλά και την «απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων στα Πανεπιστήμια», υπονοώντας προφανώς τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Η εξάλειψη της ανεργίας και η δυναμική ανάπτυξη είναι οι βασικές προκλήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τόνισε «αντιγράφοντας» σχετικά αποσπάσματα από κείμενα συμπερασμάτων σε Συνόδους Κορυφής της ΕΕ που συνοδεύουν τη νεοφιλελεύθερη επίθεση κατά των λαών. Στο πλαίσιο αυτό, συντάχθηκε με τη στρατηγική της Λισαβόνας, υποστηρίζοντας ότι «αποσκοπεί στην κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την προστασία του περιβάλλοντος σ' έναν υψηλό βαθμό μέχρι το 2010». Σε άλλο σημείο υποστήριξε και τις «αρχές» του Συμφώνου Σταθερότητας υπογραμμίζοντας ότι «χωρίς μακροοικονομική σταθερότητα δεν μπορεί να επιτύχουμε την ανάπτυξη, χωρίς την ανάπτυξη δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε το κοινωνικό κράτος».

Οι «εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ» (σ.σ. κομψή ονομασία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων) είναι οργανικά συνδεδεμένες με τη νέα τάξη πραγμάτων. «Η παγκόσμια τάξη του 21ου αιώνα θα πρέπει να βασίζεται στην προτεραιότητα του διεθνούς δικαίου και τον ευρύ εκδημοκρατισμό των διεθνών σχέσεων και όχι στη στρατηγική των μονομερών επιλεκτικών δράσεων», είπε, τασσόμενος υπέρ του να παραμείνουν τα Ηνωμένα Εθνη «βασικός πόλος διακανονισμού και αυτό στο πλαίσιο του αυστηρού σεβασμού του Χάρτου».

Αναφορικά με την τρομοκρατία, που όπως είπε έχει συνταράξει και την ευρωπαϊκή οικογένεια, ο Κ. Παπούλιας επισήμανε ότι οι κοινωνίες μας είναι αποφασισμένες να αμυνθούν με αποτελεσματικότητα χωρίς παράλληλα να θέσουν σε κίνδυνο τις συνταγματικές επιταγές τους και τα ανθρώπινα δικαιώματα...

Οσον αφορά ευρωσύνταγμα υπογράμμισε ότι «ο θεσμικός διάλογος πρέπει να αναδείξει πολιτικούς στόχους και να αναπτυχθεί όχι μόνο στα θεσμικά όργανα της Ενωσης, αλλά και στα κράτη μέλη, ανοιχτός σε όλους τους πολίτες».