Στο αντικομμουνιστικό «μνημόνιο» και στο σχέδιο απόφασης που εισηγήθηκε ο Λίντμπλαντ στο Συμβούλιο της Ευρώπης αναφέρεται ότι τα εγκλήματα του κομμουνισμού είναι αποτέλεσμα «της θεωρίας της πάλης των τάξεων». Να καταδικαστεί η πάλη των τάξεων, λοιπόν! Ιδού το ζητούμενο. Να καταργηθεί. Η εποχή της «συναίνεσης», των «διαλόγων» και της «κοινωνικής ειρήνης» δε σηκώνει τέτοιες παραδοχές. Η πάλη των τάξεων πρέπει να εξοριστεί. Ο κόσμος της «νέας τάξης» ισοδυναμεί με μια φάση που η αστική τάξη δεν ανέχεται τέτοιες θεωρίες.

*

Αν επισημαίνουμε για μια ακόμα φορά την αλλεργία του Λίντμπλαντ και των υπόλοιπων αντικομμουνιστών απέναντι στην πάλη των τάξεων, είναι διότι αυτό και μόνο το σημείο του «μνημονίου» δηλώνει περίτρανα την περίοδο της βαθιάς αντίδρασης στην οποία έχει εισέλθει ο καπιταλισμός.

Διότι, ενάντια σε ποιον, αλήθεια, στρέφεται το «δικαστήριο» και η πυρά της «Ιεράς Εξέτασης» στην οποία θέλουν να σύρουν την πάλη των τάξεων; Είναι τόσο αφελείς, τόσο ανιστόρητοι και τόσο αντιδραστικοί, που νομίζουν ότι προσπαθώντας να «κάψουν» τους κομμουνιστές, τον Μαρξ και το μαρξισμό, στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να καίνε το προσωπείο της δικής τους τάξης.

*

Ας εξηγηθούμε:

*

«Οσο για μένα, δε μου ανήκει η τιμή ούτε ότι εγώ ανακάλυψα την ύπαρξη των τάξεων στη σύγχρονη κοινωνία, ούτε ότι εγώ ανακάλυψα τη μεταξύ τους πάλη. Πολύ πιο πριν από μένα αστοί ιστορικοί έχουν περιγράψει την ιστορική εξέλιξη αυτής της πάλης των τάξεων και αστοί οικονομολόγοι έχουν κάνει την οικονομική ανατομία των τάξεων. Ο,τι το καινούριο έκανα εγώ ήταν να αποδείξω: 1) Οτι η ύπαρξη των τάξεων συνδέεται απλώς με ορισμένες ιστορικές φάσεις ανάπτυξης της παραγωγής..., 2) ότι η ταξική πάλη οδηγεί αναγκαστικά στη δικτατορία του προλεταριάτου, 3) ότι η ίδια αυτή δικτατορία δεν αποτελεί παρά τη μετάβαση στην κατάργηση όλων των τάξεων και σε μια αταξική κοινωνία...».

*

Αυτά είναι λόγια του Μαρξ! Περιέχονται στην επιστολή του προς τον Βαϊντεμάγερ, το Μάρτη του 1852. Επιστολή στην οποία αναφέρεται ο Λένιν στο έργο του «Κράτος και Επανάσταση» («Σύγχρονη Εποχή», 2003, σελ. 42).

*

Επομένως τι έχουμε εδώ; Οτι, όπως σημειώνει ο Λένιν, «τη διδασκαλία για την ταξική πάλη δεν τη δημιούργησε ο Μαρξ, αλλά η αστική τάξη πριν από τον Μαρξ»!

Που σημαίνει τι; Οτι, πολύ απλά, στη φάση της επιθετικότητας που διανύει ο ιμπεριαλισμός, η αστική τάξη, μέσα από την επιμονή της να καταδικάσει σε «ανυπαρξία» την πάλη των τάξεων, εκείνο που αποδεικνύει είναι ότι αποψιλώνεται από οποιαδήποτε προοδευτικότητα τη συγκρότησε ως τάξη από τη Γαλλική Επανάσταση και δώθε. Οτι αυτή η τάξη, η αστική τάξη, και οι εκπρόσωποί της, έχουν αντιδραστικοποιηθεί πλήρως σε τέτοιο βαθμό που μετατρέπονται σε ιεροεξεταστές του ίδιου του εαυτού τους!

*

Από δω απορρέει και ο αντικομμουνισμός τους. Δεν τους νοιάζει να κάψουν ακόμα και τη δική τους παράδοση, αν έτσι διασφαλίζουν το πολυπόθητο γι' αυτούς «τέλος της Ιστορίας». Το σημαντικό γι' αυτούς είναι ότι ποινικοποιώντας την πάλη των τάξεων, «ποινικοποιούν» το μαρξισμό. Θέλουν την ποινικοποίηση του μαρξισμού όχι επειδή ο μαρξισμός αναγνωρίζει την πάλη των τάξεων, αλλά για ό,τι απορρέει από αυτή την αναγνώριση. Γιατί «μαρξιστής - σημείωνε ο Λένιν - είναι μόνο εκείνος που επεκτείνει την αναγνώριση της πάλης των τάξεων ως την αναγνώριση της δικτατορίας του προλεταριάτου».

Επομένως, «καταργώντας» την πάλη των τάξεων τι θέλουν; Τη διαιώνιση της δικτατορίας της δικής τους τάξης, της αστικής.