Παρασκευή 20 Γενάρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΣΤΟΠ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Δε θα περάσουν!

Σα να συμπυκνώθηκαν μέσα σε τέσσερις ώρες κοντά 90 χρόνια Ιστορίας. Κι άλλαξε χρώμα χτες η Αθήνα. Ποτάμι ανταριασμένο η οργή, ποτισμένες στην απόφαση οι σημαίες, χιλιάδες και χιλιάδες πρόσωπα που το καθένα καθρέφτιζε σε κάθε ίνα του κι άλλους, μυριάδες και μυριάδες ακόμα, όλους αυτούς που πάλεψαν και μάτωσαν για να γυρίσει μπροστά ο τροχός της Ιστορίας, να βρει η ανθρωπότητα το βήμα που ταιριάζει στο μπόι του Ανθρώπου.

Ξεχύθηκαν όλοι στο δρόμο. Ανθρωποι με βαθιά χαραγμένες εντός τους τις πλούσιες δημοκρατικές παραδόσεις αυτού του τόπου, έσμιξαν χτες με τους κομμουνιστές, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα - συναγερμό του ΚΚΕ και διαδήλωσαν: Πάρτε πίσω το αντικομμουνιστικό μνημόνιο! Παρακολούθησαν λέξη προς λέξη την ομιλία της Γενικής Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, χειροκρότησαν ξανά και ξανά κάθε φωνή αντίστασης όπως καταγράφηκε μέσα και από τους χαιρετισμούς και ομιλίες των κομμάτων από τις άλλες χώρες.

Σε πολιτικό επίπεδο, δίπλα στους δεκάδες παράγοντες της δημόσιας ζωής που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ (διανοούμενοι, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές) δήλωσαν την παρουσία τους αντιπροσωπείες του ΔΗΚΚΙ και της Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών.

Το μήνυμα των χιλιάδων συγκεντρωμένων «κατέκλυσε» το κέντρο της πόλης, έγινε βροντή διαπεραστική η αποφασιστικότητα με την οποία αναγνώστηκε το λαϊκό «Κατηγορώ»!

Μήνυμα κι ετυμηγορία που δεν ανακοινώθηκε χτες πρώτη φορά. Χτες όμως υψώθηκε σε κραυγή για να δηλώσει ακόμα πιο ισχυρά πως ο εχθρός ήταν είναι και παραμένει ένας: Ο Ιμπεριαλισμός!

Οτι στα σχέδιά των ιμπεριαλιστών, να καρπωθούν κι άλλη λεία από τους κόπους των εργαζομένων, να «βουλιάξουν» τους λαούς ακόμα πιο βαθιά στους πολέμους, στην εξαθλίωση και στη δυστυχία, να ξεμπερδέψουν μ' ό,τι πιο επικίνδυνο για τα σχέδιά τους, τους κομμουνιστές, όχι μόνο δε συναντούν συναίνεση, αλλά απέναντί τους θα βρίσκουν όλο και πιο ισχυρό το μέτωπο της αντίστασης.


Τίποτα δεν ήταν τυχαίο και τίποτα δεν έστεκε «σιωπηλό». Ούτε οι κόκκινες σημαίες, ούτε και τα σύμβολα, τα δικά μας τα σύμβολα που γέμισαν από το πρωί το χώρο τριγύρω στα Προπύλαια. Γιατί, όπως τόνισε κι ο Ρώσος σύντροφός μας: όχι, δεν απολογούμαστε γι' αυτές τις σημαίες, αυτές είναι οι σημαίες που κρατούσαν όσοι συνέτριψαν το ναζισμό. Κι αυτά τα σύμβολα, είναι της ελπίδας, της αντίστασης και της προοπτικής, τα σφυροδρέπανα.

Και τα συνθήματα κι οι φράσεις κι όλα όσα γράφτηκαν πάνω στα μεγάλα, πολύχρωμα πανό, δεν ήταν εντυπωσιασμοί, ούτε κι αόριστες, θεωρητικές κουβέντες. Η Γκουέρνικα στη μια μεριά της εξέδρας και η φωτογραφία από το Ράιχσταγκ την ώρα που υψώνεται η κόκκινη σημαία, στην άλλη πλευρά, έδιναν στίγμα. Τόνιζαν πως η μνήμη είναι ανεξίτηλη.

Ο,τι ξεδιπλώθηκε χτες σαν διαδήλωση δεν ήταν άλλο από τα συμπεράσματα της ίδιας της εμπειρίας. Τα διαλαλούσε κάθε πανό: «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: είναι η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα». «Ζήτω ο μαρξισμός - λενινισμός, ο προλεταριακός διεθνισμός».

«Κρυστάλλινη» ήρθε κι η απάντηση από τη νεολαία, από τις γενιές που αρνούνται να διδαχθούν γονυκλισίες: «Η νεολαία δε σκύβει το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη». «Σε ΚΚΕ και ΚΝΕ δεν πιάνουν απειλές, κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές!»

Φώναξαν πολλοί, πάρα πολλοί:

Ο κομμουνιστής, κομμάτι ατόφιο από το λαό και την εργατική τάξη, αυτός που έχει καταλάβει ότι η βαρβαρότητα δε φτιασιδώνεται, μονάχα ανατρέπεται, κι αυτή του τη διαπίστωση την έχει κάνει επιλογή ζωής κι αφιερώθηκε για την πραγμάτωσή της.

Ο εργάτης κι η εργάτρια, ο απολυμένος, ο άνεργος, που πάνω σ' ολόκληρη την ιστορία της τάξης του, στην κάθε μέρα της αντιπαράθεσης με τον καταπιεστή του, είναι καταγεγραμμένο ότι το Κόμμα το Κομμουνιστικό, το ΚΚΕ, είναι το αυθεντικό Κόμμα της εργατιάς.

Κι εκεί μαζί δήλωσαν ένας προς ένας την παρουσία τους άνθρωποι προοδευτικοί, πραγματικοί ριζοσπάστες, όλοι εκείνοι που ξέρουν πόσο καθοριστική ήταν η επίδραση του σοσιαλισμού στην κοινωνική προκοπή και την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου, εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι δε γίνεται να υπάρξει πρόοδος μαζί με τη λατρεία του κέρδους, εκείνοι που αναζητούν διέξοδο, που δηλώνουν αντίσταση στον ιμπεριαλισμό.

Κι ήταν ακόμα εκείνοι που αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του κομμουνιστή το ρόλο του πρωτοπόρου αγωνιστή στην κάθε μικρή και μεγάλη μάχη.

Είναι πολλές κι όλο περισσότερες θα γίνονται οι φορές που οι κομμουνιστές θα κατεβαίνουν στο δρόμο για να φωνάξουν για κάθε δικαίωμα, για κάθε ανάγκη.

Η χτεσινή όμως ήταν διαφορετική. Χτες, οι κομμουνιστές κι όλοι όσοι στάθηκαν στο πλευρό τους κατέβηκαν στο δρόμο να βροντοφωνάξουν για το ίδιο το δικαίωμα στην αντίσταση, το δικαίωμα στην προοπτική.

Σπίθισε φλόγα γερή, χτες στο κέντρο της Αθήνας. Ο αντικομμουνισμός δε θα περάσει!


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ