Η ταξική αλληλεγγύη είναι δύναμη | ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ «SEX FORM»

Η ταξική αλληλεγγύη είναι δύναμη

Ούτε συναισθηματική ούτε και στενά ηθική, είναι η αξία της ταξικής αλληλεγγύης για τον κάθε εργάτη και την κάθε εργάτρια. Δεν αφορά τη στάση ζωής του ...«καλού Σαμαρείτη». Αποτελεί δράση ζωής και αγώνα ενίσχυσης του κοινού σκοπού των διαφορετικών τμημάτων της εργατικής τάξης όταν ένα απ' αυτά βρίσκεται σε αγώνα ο οποίος με την έκφραση αλληλεγγύης γίνεται υπόθεση περισσότερων τμημάτων της. Και έτσι πρέπει να γίνεται. Ανεξάρτητα αν ένα πρόβλημα, όπως αυτό της «SEX FORM», σε ένα εργοστάσιο ή έναν κλάδο, είναι συνολικό πρόβλημα της εργατικής τάξης και πρέπει να γίνεται κοινή υπόθεση. Η έκφραση αλληλεγγύης είναι σημαντικό βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση. Ο αγώνας επομένως που συνεχίζουν με μαχητικό πείσμα οι εργάτριες της «SEX FORM» εδώ και πέντε ολόκληρους μήνες, αποκαλύπτει μέσα από την ίδια την καθημερινή εμπειρία και όχι θεωρητικά, ότι η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται ανάμεσα στους εργαζόμενους, γίνεται «όπλο» σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη που δίνουν για τα δικαιώματά τους.

Από τις 29 του περασμένου Αυγούστου που άρχισε η επίσχεση εργασίας και τις 2 του Γενάρη που ξεκίνησε η κατάληψη, πλήθος φορέων έχουν βρεθεί στο πλευρό των εργατριών. Δεκάδες είναι τα ψηφίσματα συμπαράστασης από Επιτροπές Ειρήνης, Συλλόγους Γυναικών και άλλες οργανώσεις του μαζικού λαϊκού κινήματος. Μαθητές διαδήλωσαν μαζί τους έξω από τις πύλες των εργοστασίων, συνταξιούχοι ενίσχυσαν οικονομικά τον αγώνα τους. Εκατοντάδες εργαζόμενοι και δεκάδες συνδικάτα, αντάμωσαν μαζί τους στην αλυσίδα και τη βάρδια της περιφρούρησης, στην πορεία προς το υπουργείο της Εργοδοσίας, στις ποικιλόμορφες εκδηλώσεις αλληλεγγύης που γίνονται με πρωτοβουλία του κλαδικού συνδικάτου και της ΟΕΚΙΔΕ, μπροστάρηδων σ' αυτό τον αγώνα απ' την πρώτη κιόλας στιγμή. Οι εργάτριες αντιμετώπισαν έτσι με επιτυχία τις εργοδοτικές μεθοδεύσεις για τη διάσπασή τους, έστησαν αναχώματα στην αστυνομική και εργοδοτική τρομοκρατία.

Ολο αυτό το «κύμα αλληλεγγύης» που έχει αγκαλιάσει τις εργάτριες επιδρά καθοριστικά στην αναπτέρωση του ηθικού τους, καταλαβαίνουν πως δεν είναι μόνες τους. Υπάρχει όμως κάτι ακόμα, πολύ πιο σημαντικό και κρίσιμο. Ο οικοδόμος, ο ξενοδοχοϋπάλληλος, ο μεταλλεργάτης, ο απολυμένος κι ο απασχολούμενος στον κλάδο του φαρμάκου, του εμπορίου, όλοι όσοι συνάντησαν τις εργάτριες της «SEX FORM», «έδωσαν», αλλά και «πήραν» κι οι ίδιοι, δύναμη και κουράγιο για την πάλη που διεξάγεται σε δεκάδες εστίες αγώνα, σε εργοστάσια, σε γειτονιές, σε σχολεία, ενάντια στην αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική. Ακριβώς επειδή το πρόβλημα της ανεργίας, η αγωνία της απόλυσης και του «λουκέτου», η έγνοια για το αν μια εργατική οικογένεια θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα με τα 600 και 700 ευρώ το μήνα, η αγανάκτηση για το βιβλίο και το θέατρο που εξελίσσονται σε προνόμιο για λίγους, «βασανίζουν» το νου κάθε εργαζόμενου και κάθε εργαζόμενης.

Κι αυτή η συνάντηση στο μετερίζι του αγώνα, ευνοεί ακόμα περισσότερο τη συζήτηση, μπορεί να γονιμοποιήσει τον προβληματισμό, να σφυρηλατήσει την ταξική συσπείρωση των εργαζομένων. Η πείρα, η μικρή ή μεγάλη νίκη, όπως κι η ήττα, η δυσκολία, γίνεται κοινό κτήμα, μπορεί να αξιοποιηθεί για να βγουν συμπεράσματα. Οσο περισσότερο δυναμώνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά της αλληλεγγύης, όσο περισσότερο η αλληλεγγύη ωριμάζει ως έκφραση της αναγκαιότητας να δυναμώσει ο ενωμένος ταξικός αγώνας όλων των εργαζομένων, τόσο πιο ισχυρό «όπλο» μπορεί να γίνει στα χέρια των λαϊκών στρωμάτων και ειδικά της εργατικής τάξης...