Σάββατο 31 Δεκέμβρη 2005 - Κυριακή 1 Γενάρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για να δουλεύει καλύτερα το πολιτικό σύστημα

«

Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ευρωζώνη έχει περιορίσει και σχεδόν εξαφανίσει τις διαφορές μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ετσι εξηγείται και δικαιολογείται η φράση "όλοι το ίδιο είναι". Ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Διαχειριστικές διαφορές ασφαλώς υπάρχουν, αλλά ο κορμός της πολιτικής καθορίζεται στις Βρυξέλλες... Ναι, θα θεωρούσα πολύ χρήσιμη την παρουσία ενός τρίτου πόλου που να τραβήξει το πολιτικό σύστημα προς πιο φιλελεύθερες και αντικρατικιστικές αντιλήψεις» (Στ. Μάνος - «Κόσμος του Επενδυτή», 17 Δεκέμβρη).

Σχεδόν αυτονόητες οι διαπιστώσεις του «ανεξάρτητου» βουλευτή σε ό,τι αφορά τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές μεταξύ των δύο μονομάχων. Το «διά ταύτα» βέβαια δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από έναν εκφραστή του νεοφιλελευθερισμού. Με τη διαφορά ότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη χρεοκοπία των «φιλελευθέρων» που είχε ο ίδιος ιδρύσει, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι δεν υπάρχει ανάγκη έκφρασης των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων στη χώρα μας, ακριβώς γιατί υπερκαλύπτεται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο έμπειρος πολιτικός αντιλαμβάνεται το «κενό» που δημιουργείται από την πλήρη ταύτιση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και σπεύδει να προτείνει τρόπους κάλυψής του, πλήρως ελεγχόμενης και ωφέλιμης για το σύστημα. Ταυτόχρονα έρχεται να επιβεβαιώσει με τον τρόπο του ότι ο δικομματισμός δεν είναι παντοδύναμος και χρειάζεται διαρκή «συμπληρωματική» υποστήριξη. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Κάτω από την επιφανειακή παντοδυναμία του δικομματισμού σιγοβράζει η αγανάκτηση και δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων, που αναζητούν διαρκώς τρόπους «διεξόδου». Επτά (ή και οκτώ) στους δέκα συμπολίτες μας, σύμφωνα με τις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις, διαφωνούν με την εφαρμοζόμενη πολιτική που στηρίζουν από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για μια ένδειξη για το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και την κυρίαρχη πολιτική.

Τα σύννεφα σκόνης για τη διαφθορά και τη διαπλοκή που έχουν εγκατασταθεί σχεδόν μόνιμα πάνω από την πολιτική ζωή της χώρας και οι θορυβώδεις κοκορομαχίες των δύο μονομάχων εμποδίζουν πολλές φορές ευρύτερες λαϊκές μάζες να διακρίνουν καθαρά το πραγματικό νόημα του «παιχνιδιού». Παραμένουν έτσι εγκλωβισμένες είτε διαλέγοντας το λιγότερο διεφθαρμένο από τους δύο, είτε στοιχιζόμενες πίσω από τον πιο ισχυρό ελπίζοντας σε κάποια ψίχουλα, όταν έρθουν καλύτερες μέρες, που όμως πάντα απομακρύνονται στην άκρη του ορίζοντα...

Χάνεται έτσι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των εξελίξεων που αδιαμφισβήτητα είναι η παραπέρα ενίσχυση της κυριαρχίας των μονοπωλίων με ταυτόχρονη αποδυνάμωση και χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Περνάει σε δεύτερο πλάνο, ότι ο παραγόμενος πλούτος αυξήθηκε σημαντικά την τελευταία δεκαετία χάρη στην υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά οι τελευταίοι παίρνουν ολοένα και μικρότερο κομμάτι από την «πίτα», μεγαλώνοντας έτσι τις ταξικές ανισότητες. Το χειρότερο είναι ότι έχει ανοίξει η όρεξη των μονοπωλίων και, αποθρασυμένα από τη συμβιβαστική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών που «αγωνίζονται» για τα ψίχουλα που πέφτουν από το μεγάλο φαγοπότι των αφεντικών, τα θέλουν κυριολεκτικά όλα...

Η μεγάλη λεηλασία

Από την άποψη αυτή αξίζει μάλλον να επισημανθούν ορισμένα «μετρήσιμα» αποτελέσματα που έχει η πολιτική των μεταρρυθμίσεων (διάβαζε καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων) που προωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο γενικότερο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας, περιοριζόμενοι λόγω χώρου στα χρόνια της γαλάζιας διακυβέρνησης:

-- Η φορολογική «μεταρρύθμιση», με τη μείωση των συντελεστών κατά 10 μονάδες για τα κέρδη των ΑΕ, απάλλαξε από τουλάχιστον 2,5 δισ. ευρώ τις επιχειρήσεις την τριετία 2005-2007. Την ίδια στιγμή οι μισθωτοί, συνταξιούχοι και αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες πληρώνουν 3,5 δισ. φόρους επιπλέον κάθε χρόνο. Το ίδιο θα συμβεί και τα επόμενα χρόνια. Το Πρόγραμμα Σταθερότητας 2006-2008 που υπέβαλε πρόσφατα η κυβέρνηση Καραμανλή στις Βρυξέλλες προβλέπει 10,8 δισ. ευρώ επιπλέον φόρους για την ερχόμενη τριετία, δηλαδή περίπου 3,5 δισ. πρόσθετους φόρους κάθε χρόνο. Το σίγουρο είναι ότι δεν τους πληρώνει το κεφάλαιο, που διαρκώς απαλλάσσεται για χάρη της... ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας.

-- Με το γαλάζιο «αναπτυξιακό» νόμο μοιράζεται σχεδόν τσάμπα χρήμα από τα κρατικά ταμεία κατευθείαν στα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών, χωρίς βέβαια «ανταπόδοση». Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της κυβέρνησης έχουν υποβληθεί 917 επενδυτικά σχέδια ύψους 1,845 δισ. ευρώ, εκ των οποίων έχουν εγκριθεί 426 επενδυτικά σχέδια ύψους 643 εκατ. ευρώ. Λεπτομέρειες: 1. Το κράτος χρηματοδοτεί μέχρι και το 55% της επένδυσης - στην πραγματικότητα ο καπιταλιστής δε «ρισκάρει» το κεφάλαιό του. 2. Οι νέες θέσεις εργασίας που προβλέπεται ότι θα δημιουργηθούν από αυτές τις επενδύσεις είναι 2.484 (Περίπου 25.000 η κάθε θέση εργασίας)...

-- Σε αρκετά δισ. ευρώ ανέρχονται τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου από την απλήρωτη εργασία και την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων (απλήρωτες υπερωρίες, ελαστικό 8ωρο, μερική απασχόληση, όλα με το νόμο). Μια ένδειξη μόνο αποτελούν τα κέρδη 9μηνου των εισηγμένων εταιριών στο Χρηματιστήριο, που ανήλθαν σε 4,1 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 2,1 δισ. είναι κέρδη (+50%) από τη νόμιμη ληστεία των λαϊκών νοικοκυριών από το τραπεζικό κεφάλαιο. Αξίζει να αναφερθούν τα κέρδη των διυλιστηρίων (533 εκατ. ευρώ, αύξηση 40,8%) και του χονδρικού εμπορίου 287 εκατ. ευρώ, +293%)!.. Αρχίζει να αποδίδει και με το παραπάνω, λοιπόν, ο «πρώτος γύρος» των μεταρρυθμίσεων της ΝΔ, που εκτός από το φορολογικό και αναπτυξιακό νόμο, περιλαμβάνει την παράταση του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων, το ελαστικό 8ωρο, το ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων, την εθελούσια έξοδο στον ΟΤΕ...

Εχουν ωριμάσει πλέον οι συνθήκες για το «δεύτερο γύρο των μεταρρυθμίσεων», δηλαδή ολική ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, για να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο τα μονοπώλια και να ανατραπούν ολοκληρωτικά οι εργασιακές σχέσεις. Εχουν συγκεντρώσει πλεονάζον χρήμα και έχουν γιγαντωθεί οι μέχρι τώρα «προμηθευτές» τους και είναι έτοιμοι να αρπάξουν το μερίδιο του λέοντος στις «απελευθερωμένες αγορές». Το παράδειγμα της ΔΕΗ είναι χαρακτηριστικό. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι (Μυτιληναίος, Κοπελούζος) που μοιράζονταν μέχρι τώρα τα έργα της ΔΕΗ, έχουν ήδη «πάρει θέσεις» για να εισβάλουν στην απελευθερωμένη αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, γονατίζοντας με τη βοήθεια του κράτους, τον κρατικό γίγαντα. Ηδη έχουν πάρει άδειες παραγωγής ενέργειας με φυσικό αέριο, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζουν να ροκανίζουν το πρόγραμμα προμηθειών της ΔΕΗ, ύψους περίπου 3 δισ. ευρώ. Το κράτος φροντίζει να αποκλείσει τη ΔΕΗ από τη νέα μονάδα 900 μεγαβάτ παραγωγής ενέργειας... Ανάλογη είναι η κατάσταση και στις άλλες ΔΕΚΟ (ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, «Ολυμπιακή» κλπ).

Την ίδια στιγμή όμως οι προβολείς της δημοσιότητας είναι στραμμένες στους άγριους και θορυβώδεις καβγάδες των διαφόρων επιχειρηματικών ομίλων για τη μοιρασιά της λείας και τα σκάνδαλα που δημιουργούνται, αφήνοντας στο απυρόβλητο το σκάνδαλο των σκανδάλων, την πολιτική της απελευθέρωσης των αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων. Το άκρον άωτο της ειρωνείας είναι η προτροπή των γαλαζοπράσινων κυβερνώντων «όποιος έχει στοιχεία (σ.σ. για σκάνδαλα) να πάει στον εισαγγελέα»...

Την ίδια στιγμή το μεγάλο φαγοπότι ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια όλων, εννοείται εντός των πλαισίων των νόμων και του συστήματος. Η απαλλαγή των υπευθύνων της ΔΕΚΑ αποδεικνύει πανηγυρικά ότι το σκάνδαλο (ή έγκλημα σύμφωνα με τον Κ. Καραμανλή) του Χρηματιστηρίου, έγινε καθ' όλα νόμιμα...

Τα παραπάνω αποτελούν τη μία όψη της πραγματικότητας. Ομως η αχαλίνωτη επίθεση των μονοπωλίων κατά των λαών και η βαρβαρότητα του καπιταλισμού δεν μπορεί να κρύψει τα αδιέξοδά του. Ισα ίσα τα υπογραμμίζει και τα αναδεικνύει. Οι «μεταρρυθμίσεις» όχι μόνο δε δίνουν λύση στα οξυμένα προβλήματα της πλειοψηφίας του λαού, αλλά τα επιδεινώνουν. Η προσπάθεια του κεφαλαίου να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες αναπαραγωγής του, βουλιάζει πιο βαθιά στη φτώχεια και την ανέχεια εκατομμύρια ανθρώπων... Οι απειλητικοί για τη «σταθερότητα» του συστήματος τριγμοί, συνέπεια των εσωτερικών του αντιφάσεων, πρέπει να αντιμετωπιστούν απο το πολιτικό σύστημα. Το σύστημα βεβαίως δε θα καταρρεύσει απο μόνο του, μέσα από τις αντιφάσεις του, οι οποίες το υπονομεύουν. Χρειάζεται να πάρουν το πάνω χέρι οι δυνάμεις κοινωνικής ανατροπής που με το ΚΚΕ και άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις αναπτύσσουν κοινωνικοπολιτική πάλη θέτοντας το ώριμο ζήτημα της λαϊκής εξουσίας, το ώριμο ζήτημα για το πέρασμα στη σοσιαλιστική κοινωνία.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ