Κυριακή 18 Ιούνη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 30
ΔΙΕΘΝΗ
ΙΡΑΚΙΝΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΡΗΝΗΣ
Αλληλεγγύη και υποστήριξη στον αγώνα μας, όχι ξένη επέμβαση

Συνέντευξη του Αχμέντ Ραμπία, εκπροσώπου της Ιρακινής Επιτροπής Ειρήνης

To εμπάργκο και οι βομβαρδισμοί πλήττουν μόνο τον πληθυσμό και όχι τον Σαντάμ

Associated Press

To εμπάργκο και οι βομβαρδισμοί πλήττουν μόνο τον πληθυσμό και όχι τον Σαντάμ
Ο αγώνας για δημοκρατία και για ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν είναι αλληλένδετος με κάθε προσπάθεια για ειρήνη, με κάθε δράση ή πρωτοβουλία της Ιρακινής Επιτροπής Ειρήνης. Αυτό τόνισε, επανειλημμένως, κατά τη διάρκεια της σύντομης συνομιλίας που είχε με τον «Ρ», ο Αχμέντ Ραμπία, εκπρόσωπος της Ιρακινής Επιτροπής Ειρήνης, που βρέθηκε, πριν από λίγο καιρό στην Αθήνα, στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Συνεδρίου Ειρήνης, που φιλοξένησε η ΕΕΔΥΕ. Ο Αχμέντ Ραμπία κατέστησε σαφές ότι η μόνη ουσιαστική βοήθεια που μπορεί να προσφέρει η διεθνής κοινότητα είναι η άρση των κυρώσεων σε βάρος του Ιράκ, τονίζοντας κατηγορηματικά ότι η οποιαδήποτε περαιτέρω παρέμβαση μόνο καταστροφικές συνέπειες θα έχει για τον αγώνα του ιρακινού λαού, όπως, ήδη, αποδείχτηκε από την «Καταιγίδα της Ερήμου» (1991) και την «Αλεπού της Ερήμου» (1998).

- Ποιες είναι οι ιδιαίτερες συνθήκες δράσης που έχει διαμορφώσει, για το ιρακινό φιλειρηνικό κίνημα, το εμπάργκο που έχει επιβληθεί από τον ΟΗΕ σε βάρος του Ιράκ από το 1991;

- Η κατάσταση είναι πραγματικά πάρα πολύ δύσκολη και αυτό γιατί, όπως είναι προφανέστατο, πλέον, σε όλο τον κόσμο οι κυρώσεις δε βλάπτουν διόλου το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά τον απλό ιρακινό λαό. Δε βλάπτουν διόλου, δηλαδή, τη δικτατορία του Σαντάμ Χουσεΐν, η οποία αντίθετα συνεχίζει τη δράση της και κάνει τα πράγματα πολύ δυσκολότερα για το φιλειρηνικό κίνημα και για κάθε δύναμη ή κόμμα που παλεύει για τη δημοκρατία.

Μόνο η ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος θα αφήσει τα απαραίτητα περιθώρια για την ανάπτυξη του φιλειρηνικού, αλλά και του δημοκρατικού κινήματος. Δεν μπορούμε, όμως, να μην επαναλάβουμε με την ίδια ένταση ότι άμεση είναι και η ανάγκη άρσης του εμπάργκο, το οποίο έχει οδηγήσει τον ιρακινό λαό σε άθλιες οικονομικές συνθήκες. Δεν είναι δυνατόν να μιλά κανείς για δράση του φιλειρηνικού ή του δημοκρατικού κινήματος στο Ιράκ, αν δεν αρθούν οι κυρώσεις και δεν ανατραπεί το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Μόνο υπό αυτές τις συνθήκες θα καταστεί δυνατή η έναρξη μιας πορείας, για τον ιρακινό λαό, προς την πρόοδο και την ευημερία.

- Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται μια νέα κλιμάκωση στις, ήδη, τεταμένες σχέσεις του Ιράκ με το Ιράν, ιδιαίτερα ανησυχητική, με δεδομένη την απουσία επίσημης εκεχειρίας για το τέλος του 8ετούς πολέμου. Ποια είναι η γνώμη σας;

- Το ιρακινό καθεστώς φέρει μεγάλη ευθύνη, για να μην πούμε την αποκλειστική ευθύνη, για τον 8ετή πόλεμο με το Ιράν. Παρόλο που ο πόλεμος αυτός τελείωσε, δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι το ιρακινό καθεστώς βρίσκεται πάντα σε αναζήτηση διένεξης ή ακόμη και πολεμικής σύρραξης με τις γείτονες χώρες, όπως έγινε με το Κουβέιτ, το Ιράν, ακριβώς γιατί χρησιμοποιεί αυτήν την τακτική ως μέσο άσκησης περαιτέρω τρομοκρατίας σε βάρος του ιρακινού λαού. Το καθεστώς της Βαγδάτης προκαλεί προβλήματα στην περιοχή, προσπαθώντας να εξαγάγει την κρίση που βιώνει στο εσωτερικό της χώρας. Δε θα πρέπει κανείς να παραβλέψει ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν προκάλεσε τον 8ετή πόλεμο κατά του Ιράν με τις ευλογίες των ΗΠΑ και των δυτικών δυνάμεων γενικά. Και στη συνέχεια, προσπάθησε να επουλώσει τα τεράστια τραύματα, οικονομικά και πολιτικά κυρίως, που άφησε στο Ιράκ αυτός ο πόλεμος, μέσα από την εισβολή στο Κουβέιτ.

Είναι δεδομένο, κατά τη γνώμη μας, ότι το ιρακινό καθεστώς ουδέποτε ενήργησε ή προνόησε υπέρ της ειρήνης, η λέξη αυτή δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό του. Ολόκληρη η πολιτική του είναι βασισμένη στη βία, στην τρομοκρατία και στην επιθετικότητα, βρίσκοντας στις πολεμικές συρράξεις μία βολική διέξοδο για τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματά του. Για να υπάρξει ειρήνη με τις γείτονες χώρες, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Μοναδικός δρόμος συνύπαρξης με τους γειτονικούς λαούς είναι η επικράτηση της δημοκρατίας, μιας δημοκρατικής κυβέρνησης που θα εργάζεται για την ευημερία του ιρακινού λαού, είναι η άρση του εμπάργκο σε βάρος του ιρακινού λαού. Μοναδικός δρόμος, δηλαδή, είναι η διαμόρφωση τέτοιων συνθηκών που θα οδηγήσουν στην ειρηνική επίλυση όλων των υπαρχουσών διαφορών με τις γείτονες χώρες και θα εξασφαλίσουν μια ειρηνική συνύπαρξη.

- Ολο και περισσότερο, τους τελευταίους μήνες, οργανώσεις που πρόσκεινται στην ιρακινή αντιπολίτευση απευθύνουν εκκλήσεις για διεθνή παρέμβαση, προκειμένου να αρθεί το εμπάργκο και να ανατραπεί το ιρακινό καθεστώς. Με δεδομένο και το ιστορικό προηγούμενο που υπάρχει, πια, μετά την επέμβαση σε βάρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, ποια είναι η δική σας θέση για το ρόλο που η διεθνής κοινότητα μπορεί να διαδραματίσει;

- Στο σημείο αυτό δεν μπορούμε παρά να επαναλάβουμε ότι αυτό το εμπάργκο στρέφεται κατά του ιρακινού λαού και όχι κατά του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Εμείς τασσόμαστε υπέρ κάθε προσπάθειας να αρθεί το εμπάργκο, διότι πιστεύουμε ότι είναι ξεκάθαρο πια σε όλους πως οι κυρώσεις αυτές ουδεμία επίδραση έχουν πολιτικά ή στρατιωτικά σε βάρος του καθεστώτος της Βαγδάτης. Είναι, σαφώς, κυρώσεις σε βάρος του ιρακινού λαού, που θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι, σε ένα βαθμό, ενισχύουν, κιόλας, τη θέση του ιρακινού καθεστώτος, αποδυναμώνοντας και εξαθλιώνοντας τους Ιρακινούς πολίτες.

Την ίδια στιγμή, όμως, είμαστε ξεκάθαροι στο ότι, μετά την άρση των διεθνών κυρώσεων σε βάρος του Ιράκ, είναι αποκλειστικά θέμα του ιρακινού λαού να αγωνιστεί για να ανατρέψει το καθεστώς, να αγωνιστεί για τη δημοκρατία, να αγωνιστεί για τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού δημοκρατικού κράτους που θα κυβερνάται από δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και θα έχει ειρηνικές σχέσεις με τους γείτονες. Είμαστε σαφώς ενάντια σε κάθε είδους περαιτέρω διεθνούς επέμβασης. Πρόκειται για έναν καθαρά λαϊκό αγώνα του ιρακινού πληθυσμού, τον οποίο θα διεξάγει ο ιρακινός λαός χωρίς διεθνείς εξαρτήσεις και παρεμβάσεις. Η διπλωματική υποστήριξη των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων στον αγώνα αυτό είναι ευπρόσδεκτη, αλλά όχι η επέμβαση.

Πιστεύουμε ότι η οποιαδήποτε επέμβαση, όπως έγινε στο Ιράκ το 1991 και στα τέλη του 1998, αλλά και στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία ή το ΝΑΤΟ υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, θα είναι, τελικά, ενάντια στα συμφέροντα του ιρακινού λαού. Θα πλήξει ανεπανόρθωτα τον αγώνα του για δημοκρατία. Η ανατροπή του ιρακινού καθεστώτος και η πορεία της χώρας προς τη δημοκρατία είναι μια υπόθεση που αφορά όλους τους πληθυσμούς και τις μειονότητες που κατοικούν στο Ιράκ και καμία διεθνής παρέμβαση δεν πρόκειται να έχει θετικά αποτελέσματα για τον ιρακινό λαό και αυτήν την προσπάθειά του. Η διεθνής κοινότητα, αν επιθυμεί να βοηθήσει, δεν έχει παρά να επιδείξει αλληλεγγύη και συμπαράσταση σε αυτόν τον αγώνα, ξεκινώντας μέσα από την άρση του καταστροφικού, για τον ιρακινό λαό, εμπάργκο.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ