Την εγκληματική πολιτική που ακολουθείται και στον τομέα του σιδηροδρόμου, έφερε ξανά στην επικαιρότητα ο τραγικός θάνατος του μηχανοδηγού του ΟΣΕ, στο σιδηροδρομικό σταθμό των Αφιδνών. Πρόκειται για το δεύτερο θανατηφόρο περιστατικό, με θύμα σιδηροδρομικό, σε διάστημα μόλις λίγων ημερών. Είχε προηγηθεί ο άδικος χαμός μηχανοδηγού του ΟΣΕ στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, στα τέλη του περασμένου μήνα.

Οι αρμόδιοι του ΟΣΕ, κατά την πάγια και προσφιλή τους τακτική, έσπευσαν και αυτή τη φορά να αποδώσουν το νέο εργατικό έγκλημα, σε «ανθρώπινο λάθος»! Ακόμα και αν παραδεχτεί κανείς τον αστήριχτο ισχυρισμό των ιθυνόντων του ΟΣΕ, ότι δηλαδή ένας ακόμα έμπειρος μηχανοδηγός του Οργανισμού έχασε τη ζωή του από δικό του «ανθρώπινο λάθος», σίγουρα οφείλει να αναζητήσει απάντηση και στο ουσιώδες ερώτημα «τι φταίει και τα τελευταία χρόνια όλο και πληθαίνουν τα... ανθρώπινα λάθη» σε έναν Οργανισμό, που όσο... εκσυγχρονίζεται, θυσιάζει όλο και περισσότερες ανθρώπινες ζωές;

Απάντηση στο ερώτημα αυτό δίνουν τα ίδια τα στοιχεία. Ιδού τι λένε: Στον ΟΣΕ τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και οι διορισμένες απ' αυτές διοικήσεις, εφάρμοσαν μια πολιτική, με μοναδικό κριτήριο το μεγαλύτερο επιχειρηματικό όφελος. Με κεντρική φιλοσοφία «εκσυγχρονισμός σημαίνει γρήγορα δρομολόγια στη γραμμή Αθήνα - Θεσσαλονίκη», έκλεισαν σταθμούς, πύκνωσαν δρομολόγια, μείωσαν το προσωπικό «πρώτης γραμμής» (μηχανοδηγούς, σταθμάρχες, κλειδούχους). Ταυτόχρονα, καθιέρωσαν και «μπόνους» όταν το τρένο φτάνει στην ώρα του στον προορισμό του, ασκώντας και με αυτό τον τρόπο πίεση στους μηχανοδηγούς να καλύπτουν «πάση θυσία» τους χρόνους, ανεξάρτητα από τις όποιες ενδιάμεσες ή άλλες καθυστερήσεις υπάρξουν.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια το προσωπικό του ΟΣΕ έχει μειωθεί από 9.340 άτομα, σε 7.900 άτομα σήμερα. Σημαντικές είναι και οι ελλείψεις στους νευραλγικούς κλάδους των μηχανοδηγών, των σταθμαρχών και των κλειδούχων. Επακόλουθο αυτών των ελλείψεων, φυσικά, είναι η εντατικοποίηση της εργασίας. Αρκεί να επισημανθεί ότι ο ΟΣΕ οφείλει χιλιάδες μέρες ρεπό στους εργαζόμενους «πρώτης γραμμής». Με άλλα λόγια σήμερα ένας μηχανοδηγός του ΟΣΕ υποχρεώνεται να εργάζεται πολλές μέρες χωρίς ρεπό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στον τομέα της ασφάλειας.

Ολα αυτά, βέβαια, εκείνο που αποκαλύπτουν, είναι ότι πίσω από το κάθε... «ανθρώπινο λάθος» καμουφλάρεται η ακολουθούμενη, από τις κυβερνήσεις και διοικήσεις του ΟΣΕ, εγκληματική πολιτική και στο σιδηρόδρομο. Μια πολιτική που πλήττει καίρια την ασφάλεια των δρομολογίων. Που δε διστάζει να «θυσιάσει» ακόμα και ανθρώπινες ζωές, προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική των λεγόμενων «αναδιαρθρώσεων». Και όσο εφαρμόζεται αυτή η εγκληματική πολιτική, όλο και θα πληθαίνουν τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα, όλο και θα θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές.