Διέξοδος για τα λαϊκά στρώματα, που δέχονται στις πλάτες τους τις πιο βάρβαρες συνέπειες της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από το συντονισμό και την πολιτικοποίηση της πάλης, ενάντια στην καρδιά του συστήματος που παράγει και διευρύνει τη φτώχεια έως την ανατροπή του. Οπως τόνισε η βουλευτής του ΚΚΕ Ελπίδα Παντελάκη κατά τη συζήτηση του νόμου στη Βουλή, «εμείς δεν μπορούμε να θέσουμε το ζήτημα να έχει πρόσβαση ο εργαζόμενος στον πλούτο. Εμείς λέμε ότι ο πλούτος ανήκει σε αυτόν», διευκρινίζοντας ότι «εμείς διαφωνούμε επί της αρχής», και πρόσθεσε πως «η τοποθέτηση πάνω σε αυτό το ζήτημα δείχνει την αντίληψη του κάθε κόμματος, για την κοινωνία, για τη ζωή, για το τι θεωρεί μέτρα της εποχής μας, για το πώς αποδέχεται τα μέτρα της κυρίαρχης πολιτικής».

Στην κατεύθυνση του αγώνα για διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων συμβάλλουν οι προτάσεις του ΚΚΕ για την ουσιαστική προστασία όλων των τμημάτων από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, για τα οποία προτείνεται το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», με γνώμονα τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες τους:

• Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, ίσο με το 80% του κατώτερου μισθού των 1.300 ευρώ, που προτείνει το ΚΚΕ, για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
• Επιδότηση των νέων ανέργων χωρίς καμιά προϋπόθεση, για όσον καιρό παραμένουν άνεργοι.
• Για τους ανάπηρους, τα ΑμΕΑ και τους χρονίως πάσχοντες, επίδομα ή κοινωνική σύνταξη στα 1.050 ευρώ για τους ανίκανους προς εργασία ή ανέργους και τα 650 για εργαζόμενους και συνταξιούχους με πλήρη σύνταξη. Το ύψος αυτό αυξομειώνεται με βάση το βαθμό αναπηρίας (προσαυξάνεται, για παράδειγμα, στις βαριές αναπηρίες, παρατετραπληγίες, αυτισμό κ.ά.).
• Πλήρης σύνταξη με μειωμένα χρόνια γι' αυτούς τους ανάπηρους, που η φύση της αναπηρίας δεν τους επιτρέπει την εργασία για πολλά χρόνια. Το επίδομα ή κοινωνική σύνταξη να επεκταθεί σε όλες τις κατηγορίες των αναπήρων (κωφούς 18 - 65 χρόνων, έχοντες μερική όραση και κώφωση, νεφροπαθείς, ημιπληγικούς, πάσχοντες από γεροντική άνοια, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ά.).
• Η δαπάνη για τη μετατροπή των επιδομάτων σε κοινωνική σύνταξη θα βαρύνει αποκλειστικά τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Για όσους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, δε συμπληρώνουν τον ελάχιστο χρόνο συνταξιοδότησης, να καθιερωθεί ο θεσμός της κοινωνικής σύνταξης για την αντιμετώπιση όλων των αναγκών με κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Πλήρες δίκτυο και δωρεάν διάθεση βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών.
• Επίδομα ανεργίας για όλους τους φοιτητές, που βρίσκονται στην αναμονή για ειδικότητα, για όσον καιρό διαρκεί η αναμονή. Υπολογισμός της αναμονής σαν συντάξιμου χρόνου.
• Ενιαία, δημόσια, καθολική και υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Υπολογισμός του χρόνου της ανεργίας σαν συντάξιμου χρόνου.
• Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές, παιδιά των εργατικών λαϊκών οικογενειών.
• Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Παιδείας.