Κυριακή 4 Δεκέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Με όλες τις δυνάμεις στη μάχη της απεργίας

Συσπείρωση και πάλη με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ

Τώρα, με μεγαλύτερη απαιτητικότητα να εντείνουμε τις προσπάθειες για την προετοιμασία της πανελλαδικής απεργίας στις 14 Δεκέμβρη, αξιοποιώντας την πείρα και τη δύναμη που δίνει η επιτυχία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου του ΠΑΜΕ στις 12 Νοέμβρη.

Το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ ήταν μια ουσιαστική παρέμβαση στις εξελίξεις, μια μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση, όπου χιλιάδες εργαζόμενοι καταδίκασαν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την επίθεση του κεφαλαίου και διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους. Χιλιάδες εργαζόμενου λαού ξεπέρασαν δυσκολίες και έδωσαν το αγωνιστικό τους «παρών», φτάνοντας στην Αθήνα από όλες τις περιοχές της χώρας.

Παρά τις καθυστερήσεις, εκφράστηκε η κοινή δράση της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους - μικρούς ΕΒΕ, τα κινήματα των γυναικών και της νεολαίας πάνω σε ένα πλαίσιο που βασίζεται σε στόχους πάλης, μέσα στους οποίους ενσωματώνονται οι ανάγκες και τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.

Η κινητοποίηση στις 12 Νοέμβρη δείχνει ότι το ΠΑΜΕ προχωράει και δυναμώνει σαν πόλος, σαν συσπείρωση που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και μπορεί να συγκεντρώσει στις γραμμές του περισσότερα συνδικάτα, επιτροπές αγώνα, αγωνιστικούς συνδυασμούς, συνδικαλιστές, εργατοϋπαλλήλους.

Η προσφορά και η δράση του αναγνωρίζεται από περισσότερους εργαζόμενους, επεκτείνεται η εμβέλειά του, επηρεάζει περισσότερες δυνάμεις.

Αυτό το συμπέρασμα απορρέει από την πείρα των επισκέψεων που πραγματοποιήθηκαν σε πολύ μεγάλο αριθμό εργασιακών χώρων, τις ομιλίες, τις συσκέψεις, τις προσωπικές συζητήσεις, τη μαζικότητα του συλλαλητηρίου.

Περισσότεροι εργαζόμενοι κατανοούν την ανάγκη και υιοθετούν την κατεύθυνση της πάλης και τα αιτήματα του ταξικού κινήματος. Αδυνατίζουν οι επιδράσεις από τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Εγιναν νέα βήματα

Αρκετά σωματεία έβαλαν στόχους, δούλεψαν με σχέδιο, ενημέρωσαν τα μέλη τους, συζήτησαν μαζί τους, πήραν πρωτοβουλίες, ανέπτυξαν δράση για τα προβλήματα των εργατριών και των εργατών, των νέων εργαζομένων και των μεταναστών.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ μπήκαν σε δεκάδες νέους χώρους δουλιάς. Εγινε καλύτερη προσπάθεια για τη μαζικοποίηση των σωματείων με αξιόλογα αποτελέσματα.

Περισσότερα σωματεία πήραν αποφάσεις για τη συμμετοχή στο συλλαλητήριο και έγιναν περισσότερες Γενικές Συνελεύσεις.

Ορισμένα σωματεία, τα οποία δεν είναι ενταγμένα στις γραμμές του ΠΑΜΕ, πήραν αποφάσεις για συμμετοχή στο συλλαλητήριο. Συνδικαλιστές που προέρχονται από άλλες παρατάξεις δήλωσαν τη συμφωνία και τη συμμετοχή τους στην κινητοποίηση.

Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία αυτά δεν έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις, έχουν μεγάλη σημασία και δείχνουν ότι οι δυνατότητες που διαμορφώνονται μέσα από τις προσπάθειες του ταξικού κινήματος γίνονται πραγματικότητα όταν υπάρχει προσήλωση στο στόχο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, της συσπείρωσης νέων δυνάμεων και αναπτύσσεται ουσιαστική διαφωτιστική δουλιά, σταθερή δράση για τα προβλήματα των εργαζομένων. Γι' αυτό, ο προσανατολισμός της δουλιάς πρέπει να στρέφεται στην ενίσχυση της ικανότητας των ταξικών δυνάμεων να δουλεύουν μαζικά, με ευρύτερες δυνάμεις, ώστε τα θετικά βήματα να σταθεροποιηθούν και να επεκταθούν.

Η ενίσχυση της αγωνιστικής διάθεσης που καταγράφεται με την επιτυχία του συλλαλητηρίου είναι επίσης πολύ χρήσιμο στοιχείο. Αλλά θα αποκτήσει μεγαλύτερη αξία, αν συνοδευτεί από μεγαλύτερη προσφορά και απαιτητικότητα για την αντιμετώπιση των αδυναμιών που παρατηρούνται, ώστε ακόμα περισσότερες δυνάμεις να συμβάλουν στην επιτυχία της απεργίας στις 14 Δεκέμβρη, διαμορφώνοντας ακόμα πιο ισχυρή βάση για την κλιμάκωση των αγώνων, την απόσπαση νέων δυνάμεων από την κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική, τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Να εντείνουμε τις προσπάθειες

Οι μέρες που απομένουν για την απεργία είναι λίγες και οι ρυθμοί της δουλιάς επιβάλλεται να ενταθούν. Αυτό σημαίνει να μπουν όλες οι δυνάμεις στη μάχη της ενημέρωσης και της προετοιμασίας των εργαζομένων, να μπουν τα σωματεία με μεγαλύτερη δύναμη στο κέντρο της οργάνωσης του απεργιακού αγώνα, με πλατύ άνοιγμα στους χώρους δουλιάς, αξιοποιώντας όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους.

Οι ευθύνες είναι μεγάλες κι εκεί που οι ταξικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία και εκεί που είναι μειοψηφία.

Αυτό που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της προσπάθειας είναι το αντιπάλεμα των αδυναμιών που παρατηρούνται στη λειτουργία και τη δράση των συνδικάτων, στη στάση των αγωνιστικών συνδυασμών, των τοπικών και κλαδικών επιτροπών του ΠΑΜΕ.

Μπορούμε να μετρήσουμε καλύτερα αποτελέσματα στην οργάνωση στους χώρους δουλιάς, στη συγκρότηση απεργιακών επιτροπών, στη μαζικοποίηση των συνδικάτων, στη συσπείρωση και την κινητοποίηση νέων δυνάμεων.

Χρειάζεται ουσιαστική συζήτηση, ώστε να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι, γιατί πρέπει να συμμετάσχουν στην απεργία, στο συλλογικό αγώνα με το πλαίσιο, τα αιτήματα του ταξικού κινήματος.

Κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση

Τα βάσανα των εργατικών οικογενειών είναι πολλά και θα πληθαίνουν. Στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε το προηγούμενο διάστημα από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στο έδαφος της κατάργησης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της πολύχρονης λιτότητας, της καθήλωσης των μισθών, της ανεργίας, των απολύσεων, της υποαπασχόλησης, του αυταρχισμού, οι δυνάμεις του κεφαλαίου κλιμακώνουν την επίθεση.

Η δημοσιονομική πειθαρχία, η μείωση του δημόσιου χρέους χρησιμοποιούνται, όπως και πριν, σαν μέσο για την εφαρμογή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων.

Η προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στους στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας σημαίνει ακόμα μεγαλύτερα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, μεγαλύτερη ευελιξία στην «αγορά εργασίας», απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση της Ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Ο κρατικός προϋπολογισμός που ήρθε στη Βουλή αποτελεί ένα αντιλαϊκό πλαίσιο που υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Χρηματοδότηση, επιχορήγηση των επιχειρηματιών, ιδιωτικοποιήσεις από τη μια πλευρά. Επιβολή σκληρής λιτότητας, νέων φορολογικών βαρών, περικοπή των δαπανών που προορίζονται για κοινωνικές ανάγκες, από την άλλη.

Με τον «κοινωνικό διάλογο» για το Ασφαλιστικό μπαίνουν οι βάσεις για νέα αντιασφαλιστική επιδρομή που θα χτυπήσει ό,τι δικαίωμα έχει απομείνει, προωθώντας στο όνομα της βιωσιμότητας των ταμείων την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων, χτυπώντας ιδιαίτερα τις γυναίκες και τους νέους εργαζόμενους.

Με το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ καταργείται το δικαίωμα στη σταθερή εργασία για τους νεοπροσλαμβανόμενους, ανοίγει ο δρόμος για κατάργηση των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων για το σύνολο των εργαζομένων, θα πληρώσουν ακριβότερες υπηρεσίες τα λαϊκά στρώματα.

Συνυπεύθυνα τα κόμματα του κεφαλαίου και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες

Το ΠΑΣΟΚ δημαγωγεί πάνω στα λαϊκά προβλήματα. Επί της ουσίας, θέτει το ζήτημα της επιτάχυνσης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

Η επίθεση που έζησαν οι εργαζόμενοι επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται με τη ΝΔ, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι ο φαύλος κύκλος της εναλλαγής των κομμάτων του δικομματισμού στη διακυβέρνηση του τόπου ούτε έλυσε, ούτε πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα.

Ο ΣΥΝ διαμαρτύρεται για τις συνέπειες του ευρωμονόδρομου, της στρατηγικής του κεφαλαίου που έχει στηρίξει. Παραπλανά τους εργαζόμενους για τις δυνατότητες επίλυσης των προβλημάτων και κατοχύρωσης των δικαιωμάτων τους σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων, με ανώδυνες για την πλουτοκρατία διαχειριστικές πολιτικές.

Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προσπαθώντας μέσα από καιροσκοπικούς ελιγμούς να εκτονώσουν την εργατική δυσαρέσκεια, ρίχνοντας βάρος στον εγκλωβισμό εργαζομένων στη λογική που συνδέει την τύχη τους με το «καλό της οικονομίας», την κερδοφορία των επιχειρήσεων και τον «κοινωνικό διάλογο» που παροπλίζει το εργατικό κίνημα. Οι «διαμαρτυρίες» για το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ δεν μπορούν να αποκρύψουν τη συμφωνία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με την απελευθέρωση - ιδιωτικοποίηση (μετοχοποίηση) αυτών των επιχειρήσεων, την αποδοχή των ιδιωτικών - οικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία τους, την υπογραφή των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στην κατάπτυστη συμφωνία για την κατάργηση της σταθερής εργασίας στον ΟΤΕ.

Το πλαίσιο για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και η τακτική που ακολουθείται από τη ΓΣΕΕ είναι σε αντίθεση με τις ανάγκες της εργατικής τάξης, διαιωνίζει την καθήλωση των μισθών, την επέκταση της φτώχειας. Οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν, να προστατέψουν και να προωθήσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι συνυπεύθυνες για την κατάσταση που ζουν.

Στο δρόμο του αγώνα - αλλαγή συσχετισμών

Συνεπώς, μέσα σ' αυτές τις συνθήκες ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να σκεφτεί, να πάρει αποφάσεις, να ξεμπλέξει με την αναμονή και την αδράνεια, να αποτινάξει τη μοιρολατρία και να κάνει το βήμα. Να βρεθεί μαζί με τις ταξικές δυνάμεις στην καθημερινή δράση, να απεργήσει και να ενώσει τη φωνή του με τους συναδέλφους του στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Να διεκδικήσει κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ και κατώτερη σύνταξη 1.050 ευρώ, να παλέψει κατά της ακρίβειας, να διεκδικήσει μείωση του εργάσιμου χρόνου, μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και να αντιταχθεί στην πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων, να αντιπαλέψει την πολιτική που τον θέλει φτωχό, εκμεταλλευόμενο, χωρίς δικαιώματα, δουλεύοντας με άθλιες εργασιακές σχέσεις μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Οι εξελίξεις θέτουν το ζήτημα της έντασης των προσπαθειών για το δυνάμωμα της ενότητας της εργατικής τάξης, την ανάπτυξη της κοινής - συντονισμένης δράσης των εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, στις πρώην ΔΕΚΟ, την κοινή δράση Ελλήνων και μεταναστών με τη γραμμή της πάλης, τα αιτήματα του ΠΑΜΕ που συγκρούονται με τις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα, μπαίνουν εμπόδιο στην αντιλαϊκή επίθεση και ανοίγουν δρόμο για αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων.

Μέσα σ' αυτόν τον αγώνα οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, με την παρέμβαση των ΚΟΒ, των Κομματικών Ομάδων μπορούν να συμβάλουν ουσιαστικά στην ενίσχυση της αυτοτελούς ιδεολογικής - πολιτικής δουλιάς του Κόμματος, να διαφωτίσουν τους εργαζόμενους, να αναλάβουν πρωτοβουλίες, ώστε να δυναμώσει η προσπάθεια και να κατακτηθούν καλύτερα αποτελέσματα στον απεγκλωβισμό δυνάμεων, στην αλλαγή του συσχετισμού, σε νέες στρατολογίες και οικοδόμηση οργανώσεων στην κατεύθυνση της ισχυροποίησης του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος. Πολύτιμος βοηθός σ' αυτή τη δράση ο «Ριζοσπάστης» που αποτελεί καθημερινά το καλύτερο προπαγανδιστικό όπλο όλων μας, ώστε να δώσουμε με επιτυχία και αυτή τη μάχη και που μπορεί με τη μελέτη αλλά και τη διάδοσή του σε κάθε χώρο να ανοίγουμε δρόμο για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ.


Του Γιώργου Μαρίνου
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ