Με μια τοποθέτηση πραγματικό «περιβόλι», ο βουλευτής του ΣΥΝ Γ. Δραγασάκης παρουσίασε προχτές στην Ολομέλεια της Βουλής τη ...ρηξικέλευθη πρόταση του κόμματός του, για την παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σ' εκείνους που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Διάνθισε, μάλιστα, τη σχετική πρόταση νόμου, μ' ένα λίβελο ενάντια στο ΚΚΕ και την αντίθεσή του από θέση αρχής στο επίδομα της εγγυημένης εξαθλίωσης. Καμία έκπληξη δεν προκαλεί ούτε το περιεχόμενο της πρότασης νόμου του ΣΥΝ, ούτε η επίθεση που εξαπέλυσε στο ΚΚΕ.

Πολύ περισσότερο, δεν αποτελεί έκπληξη ο χρόνος, κατά τον οποίο ο ΣΥΝ επέλεξε να φέρει στη Βουλή ένα τέτοιο ζήτημα. Σε μια περίοδο, που οι βιομήχανοι και τα κόμματά τους σαρώνουν, με τον πιο βίαιο τρόπο, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Που όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλιά τους, ενώ στα πλαίσια της ΕΕ φουντώνει η κουβέντα για την περικοπή των επιδομάτων ανεργίας, την αυστηροποίηση των προϋποθέσεων χορήγησής τους. Την ώρα, που, στα πλαίσια του προωθούμενου διαλόγου για το Ασφαλιστικό, ακούγονται πλέον με περίσσιο θράσος προτάσεις για μείωση των συντάξεων και μετατροπή τους σε επιδόματα πείνας. Την ώρα, που και τα τελευταία ψήγματα της δημόσιας Πρόνοιας παραδίδονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Οι κλιμακούμενες λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στην πολιτική που πετσοκόβει τα δικαιώματα εργαζομένων και ανέργων είναι αυτό που ανησυχεί πραγματικά το ΣΥΝ. Χρόνια στο κουρμπέτι της υπονόμευσης των ταξικών αγώνων και του εγκλωβισμού των εργαζομένων και των ανέργων σε διεκδικήσεις που ούτε στο ελάχιστο δε θίγουν τα ιερά και τα όσια της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, ο ΣΥΝ δε θα μπορούσε να προτείνει κάτι διαφορετικό από ένα διαχειριστικού τύπου «παραβάν» των 247 ευρώ, για να συγκαλυφτεί η βαθύτερη πολιτική αιτία που γεννά την ακραία φτώχεια. Είναι η «παλιά του τέχνη», που διαπερνάει το σύνολο της πολιτικής του.

Αλλωστε, στο συγκεκριμένο μέτρο, υπήρξαν άλλοι οι πρωτοπόροι: Ο Θ. Τσουκάτος του ΠΑΣΟΚ και ο Α. Ανδριανόπουλος. Αλλά και οι ομογάλακτοί τους στη Γαλλία και αλλού, που φιλοδώρησαν τα πιο εξαθλιωμένα θύματα της πολιτικής τους με παρόμοια επιδόματα πείνας, για να κατευνάσουν τις αντιδράσεις, να τους δέσουν σφιχτά στο άρμα των «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση», που πριμοδοτούν τους εργοδότες και θάβουν κάθε εργασιακό δικαίωμα.

Ο ΣΥΝ καλεί τους εργαζόμενους και τους ανέργους να ρίξουν τον πήχη των διεκδικήσεών τους. Να συμβιβαστούν με τα «πίτουρα», να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση αιτημάτων, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες τους. Βάζει εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Τον τρομάζει ό,τι ακριβώς τρομάζει κι εκείνους την πολιτική των οποίων, με τον άλλο τρόπο, στηρίζει: Ενα μαζικό ταξικό κίνημα εργαζομένων, ανέργων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που θα διεκδικούν τις πραγματικές ανάγκες τους, 1.300 ευρώ κατώτερο μισθό, 1.050 ευρώ επίδομα ανεργίας, ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων, των ΑμΕΑ και όσων δεν μπορούν να δουλέψουν. Ενα πολιτικοποιημένο λαϊκό κίνημα, που θα αμφισβητεί την πολιτική των μονοπωλίων, θέτοντας στόχο την ανατροπή της.