Πιο συγκεκριμένα, υπογραμμίζουμε την αντίθεσή μας στη «σύγχρονη εκπαιδευτική» τάση που θέλει το σχολείο να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, με το πρόσχημα των επιστημονικών και τεχνολογικών αλλαγών και στην πρακτική της προσθήκης νέων μαθήσεων - αγωγών σε πρόσφορους για το κεφάλαιο τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς. Η πρακτική αυτή όχι μόνον εντείνει τον κατατεμαχισμό της γνώσης, αλλά υποκαθιστά και αποτελματώνει το περιεχόμενο των παραδοσιακών μαθημάτων Γενικής Εκπαίδευσης, διατηρώντας τον αναχρονισμό της βασικής εκπαίδευσης και την αποσπασματικότητά της.

Το πρόγραμμα του σχολείου πρέπει να έχει επίκεντρο τη θεμελιακή αποστολή της βασικής εκπαίδευσης, τη διάπλαση μιας ολόπλευρης προσωπικότητας με κοινωνική συνείδηση, σε αντίθεση με τα άβουλα ανδρείκελα που επιδιώκουν να διαμορφώσουν αυτές οι «αγωγές». Επομένως το αναλυτικό πρόγραμμα οφείλει να κρατά την κύρια υπόσταση της Γενικής Εκπαίδευσης (Γλώσσα και Μαθηματικά, γνώση της Φύσης, γνώση της Κοινωνίας, Αισθητική και Φυσική Αγωγή) και να την ανανεώνει λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις στο σύστημα της ανθρώπινης γνώσης. Ετσι, για παράδειγμα, η περιβαλλοντική αγωγή μπορεί να εμπεριέχεται στα μαθήματα της βιολογίας, γεωγραφίας, αισθητικής και φυσικής αγωγής, η σεξουαλική αγωγή και η αγωγή της υγείας στα μαθήματα της βιολογίας και της φυσικής αγωγής κλπ.

Με βάση τα παραπάνω, πραγματική απάντηση στην αποσπασματικότητα της γνώσης δεν είναι η προσθήκη νέων «διαθεματικών» μαθήσεων στο σχολικό πρόγραμμα, αλλά η ριζική αναδιοργάνωση του σχολείου, ώστε να βοηθά το μαθητή να αναπτύσσει ενιαία κοσμοθεωρητική αντίληψη του κόσμου, με επικέντρωση στα θεμελιώδη και ουσιαστικά, με επιστημονική εγκυρότητα περιεχομένων και μεθόδων, με σύνδεση Θεωρίας και Πράξης, με στενή αλληλοσύνδεση των περιεχομένων κάθε μαθήματος, αλλά και ολόκληρων των μαθημάτων μεταξύ τους.

Μέσα από τη διαπλοκή και επανάληψη των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων, οι μαθητές θα πρέπει να ανακαλύπτουν την ύπαρξη γενικών κανόνων, να αντιλαμβάνονται τους νόμους της φυσικής και κοινωνικής εξέλιξης. Στο πλαίσιο του κάθε μαθήματος θα γίνονται οι απαιτούμενες και δυνατές διασυνδέσεις στοιχείων από διάφορους επιστημονικούς κλάδους, ώστε να φωτίζουν ολόπλευρα τα διδακτικά αντικείμενα. Ετσι μόνον οι διασυνδέσεις αυτές θα ξεπηδούν από την ουσία των θεμάτων, δε θα είναι μηχανιστικές και αφύσικες, δηλαδή αυτοσκοπός, αλλά εργαλείο σφαιρικής γνώσης. Οι δε ομαδικές δραστηριότητες των μαθητών θα ανήκουν στη διδακτική μέθοδο κάθε μαθήματος, ώστε οι ίδιοι οι μαθητές να διερευνούν, να χρησιμοποιούν πηγές, να συνθέτουν κείμενα, να προχωρούν σε κατασκευές ή καλλιτεχνικά έργα, να αναπτύσσουν την αυτενέργεια και δημιουργικότητά τους.