Κυριακή 30 Οχτώβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 9
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
Στοχεύσεις των κοινωνικών φόρουμ και ο ρόλος του ΣΥΝ *

Η Απόφαση του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ «Για την κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα», αναλύοντας το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των αγώνων του αντιιμπεριαλιστικού και των άλλων λαϊκών κινημάτων σε παγκόσμια κλίμακα, τονίζει ότι «το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ επιχειρεί να εγκλωβίσει και να ενσωματώσει δυνάμεις που διέπονται από ριζοσπαστισμό» σε μια κατεύθυνση που «δεν έρχεται σε αντίθεση με το αναγκαίο και το συμφέρον για το καπιταλιστικό σύστημα». Ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό χώρο και στην Ελλάδα, οι ανάλογες δομές του Φόρουμ «επιδιώκουν να ενσωματώσουν κινήματα στη γραμμή υποστήριξης βασικά του γαλλογερμανικού ιμπεριαλισμού».

Το 2001, στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, με υπόβαθρο μια αυξανόμενη κινητοποίηση λαϊκών στρωμάτων, με εντεινόμενη την τάση αμφισβήτησης της κυριαρχίας των ΗΠΑ στις εμπορικές και άλλες οικονομικές σχέσεις με τα κράτη της Λατινικής Αμερικής κι όχι μόνο, το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ δημιουργήθηκε σαν «μια μεγάλη συμμαχία», ένα «δίκτυο κινημάτων», με στόχο τη δημιουργία «μιας νέας κοινωνίας, με διαφορετική από την κυρίαρχη λογική, όπου η ελεύθερη αγορά και το χρήμα θεωρούνται ως το μοναδικό μέτρο της αξίας». Οπως τονίζουν, οι διαδοχικές ετήσιες «Εκκλήσεις των Κοινωνικών Κινημάτων», «δύναμη και βάση της ενότητας» των Φόρουμ είναι η «έκφραση της ποικιλίας», η «ανεξαρτησία από κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα». Παρά τις φραστικές αυτές διακηρύξεις, η ίδια η ζωή απέδειξε ότι οι διαδικασίες και οι στόχοι πάλης, που διατυπώνονται από τα διάφορα Φόρουμ καθορίζονται σε αποφασιστικό βαθμό από ποικιλώνυμες δυνάμεις της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού, συχνά έντεχνα κρυμμένες κάτω από το μανδύα των «Μη Κυβερνητικών» Οργανώσεων (π.χ. ο ρόλος της ATTAC). Στην ίδια κατεύθυνση, λειτουργούν και διάφορες αριστερίστικες ομάδες που παίζουν κομβικό ρόλο, κύρια στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ (π.χ. η συμπόρευση των τροτσκιστών του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (ΣΕΚ) στην Αγγλία με τις δημαρχιακές αρχές του Λονδίνου στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ - ΕΚΦ).

Η αντιπαράθεση του ΚΚΕ και άλλων συνεπών κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, αλλά και κινημάτων αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού με τις δυνάμεις που συστεγάζονται στα Φόρουμ, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, αφορά τα πιο κεντρικά πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά ζητήματα του εργατικού κινήματος στις σημερινές συνθήκες:

  • Το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της διεθνοποίησης των καπιταλιστικών οικονομιών και τη σχέση της πάλης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
  • Τη φύση και την αναγκαιότητα για το μονοπωλιακό κεφάλαιο της πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
  • Τη σημασία και το ρόλο της εργατικής τάξης και του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος στο εθνικό και το παγκόσμιο κίνημα.

Ειδικότερα με τις δυνάμεις εκείνες που αρέσκονται να αυτοπροσδιορίζονται ως «σοσιαλιστικές» ή «κομμουνιστικές», η αντιπαράθεση εστιάζει και σε άλλες βασικές πλευρές της θεωρίας και της πρακτικής του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος:

  • Την αναγκαιότητα και το ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως οργανωμένης πρωτοπορίας της εργατικής τάξης.
  • Την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης.
  • Το χαρακτήρα και την κατεύθυνση πάλης των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών.

Στη γενική τους κατεύθυνση και ως σύνολο, οι αντιλήψεις των δυνάμεων αυτών των Φόρουμ συγκροτούν μια διαφορετική στρατηγική, μια στρατηγική που αντικειμενικά (ανεξάρτητα, δηλαδή, από ατομικές ή κατά περίπτωση ομαδικές υποκειμενικές προθέσεις) συμπορεύεται και εντάσσεται στις στρατηγικές επιδιώξεις της αστικής τάξης των διαφόρων χωρών. Μια στρατηγική που όχι μόνο αδυνατεί, αλλά και δεν επιθυμεί να αμφισβητήσει και να συγκρουστεί με τη στρατηγική του ιμπεριαλισμού διεθνώς, στην Ευρώπη, στο κάθε κράτος. Μια στρατηγική που αντικειμενικά δεν μπορεί να απειλήσει τους όρους αναπαραγωγής του κεφαλαίου, ούτε της σύγχρονης επιθετικότητάς του.

Η εμφάνιση μιας τέτοιας ρεφορμιστικής στρατηγικής στα πλαίσια του λαϊκού κινήματος δεν αποτελεί κάτι το καινοφανές στην ιστορία του. Παρά τους φραστικούς κομπασμούς των φορέων της για «υπέρβαση» όλης της προηγούμενης ιστορίας και πρακτικής του κινήματος, τη συνδέει στην ουσία μια κόκκινη κλωστή με όλη τη σοσιαλδημοκρατική και αναθεωρητική παράδοση των τελευταίων 100 χρόνων. Αποτελεί συνέχεια στο σήμερα των οπορτουνιστικών και ρεφορμιστικών αντιλήψεων, ενάντια στις οποίες η λενινιστική στρατηγική χάραξε μια ξεκάθαρη και αταλάντευτη γραμμή αντιπαράθεσης. Ο ενεργητικός ρόλος του ΣΥΝ στα διάφορα Φόρουμ αποτελεί, με δεδομένες τις διαδοχικές ιστορικές μετεξελίξεις των δυνάμεών του, μια ζωντανή εκδήλωση της ιστορικής συνέχειας τέτοιων αντιλήψεων.

Προσαρμόζεται, βέβαια, αναγκαστικά η στρατηγική αυτή στη σημερινή αντικειμενική πραγματικότητα, όπως αυτή σημαδεύεται από την επικράτηση της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες, από το αδυνάτισμα του παγκόσμιου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και από την αναγκαία για το κεφάλαιο πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Νιώθοντας απελευθερωμένη από το «φάντασμα του κομμουνισμού» (όπως άλλωστε και η ομογάλακτή της αστική στρατηγική), η στρατηγική αυτή επιχειρεί να καταφέρει τα τελειωτικά χτυπήματα στα επαναστατικά κομμουνιστικά κόμματα, ντυμένη συχνά η ίδια την προβιά του «κομμουνιστή». Πιο ξεκάθαρα και ανοιχτά από παλιότερα, επιχειρεί να τραβήξει τις μάζες στην κατεύθυνση της λεγόμενης «αποκομμουνιστικοποίησης» του κινήματος, να πνίξει εν τη γενέσει τους τις ριζοσπαστικές διαθέσεις που αντικειμενικά γεννιούνται. Οι τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές των δυνάμεων του Φόρουμ αποτελούν, επομένως, μια παραπέρα αντιδραστική εξέλιξη παλιότερων, εχθρικών για την εργατική τάξη, θεωριών και απαιτούν την πολιτική - ιδεολογική συντριβή τους μέσα στο κίνημα, προκειμένου αυτό να έχει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά διεκδίκησης και δράσης.

Τα ζητήματα αυτά αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα στη χώρα μας το ερχόμενο διάστημα, μια που σε αυτήν πρόκειται να πραγματοποιηθεί τον Απρίλη του 2006 το τέταρτο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ θα βρεθούν αντιμέτωπα με μια νέα επίθεση ιδεολογημάτων περί της αναγκαιότητας για «ενότητα» στο κίνημα, στενά δεμένη βέβαια με έναν ελάχιστα συγκαλυμμένο αντικομμουνισμό. Αξίζει, επομένως να σταθούμε σε ορισμένες βασικές πλευρές των «προγραμματικών» κειμένων και της μέχρι σήμερα πρακτικής των Φόρουμ και των πολιτικών δυνάμεων που τα στηρίζουν. Πλευρές που καταδεικνύουν με ακρίβεια την ταξική τους στόχευση και τον επικίνδυνο χαρακτήρα τους για το λαϊκό κίνημα.

(Συνεχίζεται)

*Αναδημοσιεύεται από άρθρο που έχει δημοσιευτεί στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» στο τεύχος 2 του 2005


Του Βασίλη ΟΨΙΜΟΥ*
*Ο Βασίλης Οψιμος είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΟΑ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ