Το 26,6% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας απορροφούσαν το 2002 οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία, που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Γιούροστατ), ενώ στην ΕΕ απορροφούσαν κατά μέσον όρο το 27,7%. Και αυτό, όχι στη μέχρι πρότινος ευρωένωση των «15», αλλά σ' αυτήν των «25», όπου οι σχετικοί μέσοι όροι έχουν κατά πολύ μειωθεί.

Και, βέβαια, όταν η Γιούροστατ αναφέρεται σε δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια, συμπεριλαμβάνει σ' αυτές το σύνολο των κρατικών και ιδιωτικών δαπανών, για οτιδήποτε αφορά στην πρόνοια, από τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας, μέχρι τις δαπάνες κατά του κοινωνικού αποκλεισμού. Από την άποψη αυτή, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία για τις πηγές κάλυψης των δαπανών αυτών. Σύμφωνα με αυτά, λοιπόν, στην Ελλάδα η κάλυψη των δαπανών έγινε κατά 27,8% από το Δημόσιο (36,1% ο μέσος όρος των «25»), κατά 38,5% από τις εργοδοτικές εισφορές (38,9% στην ΕΕ), το 23,5% από τις εισφορές των εργαζομένων (21,7% στην ΕΕ) και το 10,2% από άλλες πηγές (3,3% στην ΕΕ). Σημειώνουμε τα ποσοστά, επειδή αρκετοί αρέσκονται να μιλούν για το δυσβάστακτο βάρος των λεγόμενων κοινωνικών δαπανών του Δημοσίου (π.χ. για το Ασφαλιστικό).