Τώρα που έπεσε η αυλαία και κόπασαν οι χοροί και τα τραγούδια. Τώρα που οι επινίκιες υπερβολές και τα φώτα της δημοσιότητας χαμήλωσαν. Τώρα που οι πανηγυρισμοί έπαψαν, οι σημαίες και οι κόρνες δεν κατακλύζουν τους δρόμους κι όσοι έσπευσαν να φωτογραφηθούν με τους νικητές, εκπλήρωσαν τους στόχους της ζωής τους και διεύρυναν με μεγαλύτερη ποικιλία το υμνοστάσι τους. Και, τέλος, καθώς ηρέμησαν όσοι προσπάθησαν εναγωνίως να κλέψουν ακτίνες φωτός από το φως των αστεριών, αγαλλίασαν. Υστερα από όλα αυτά ας προσγειωθούμε κι ας πατήσουμε στη σκληρή πραγματικότητα. Αλλωστε, το ίδιο έργο το έχουμε ξαναδεί και το έχουμε ζήσει πριν από 18 χρόνια και όχι μόνο. Είναι αρκετές οι κόπιες. Ας αντικρίσουμε, λοιπόν, την αλήθεια κατάματα κι ας καθήσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Ο Κακιούσης θ' αφήσει το βαρύτιμο Κύπελλο που σήκωσε με τόση περηφάνια κι ενθουσιασμό και θα πάρει των ομματιών του. Θα τραβήξει για την άλλη πατρίδα, την Ισπανία, εκεί ο μπεζαχτάς είναι πλουσιότερος και η δόξα πλατύτερη. Και με το δίκιο του... Εκεί του άνοιξαν την πόρτα, και του έδωσαν δουλιά, εκεί εκτίμησαν περισσότερο το μεγάλο του ταλέντο, να ρίχνει την μπάλα στο καλάθι...
Το ίδιο συμβαίνει με τον Παπαλουκά, τον Φώτση, τον Ζήση, τον Ντικούδη, τον Παπαδόπουλο. Εκεί στην ξενιτιά θ' απλώσουν τα όνειρα, τις φιλοδοξίες τους και θα γεμίσουν τις τσέπες τους.
Κι όλη αυτή η όμορφη συντροφιά που μας πρόσφερε τόση χαρά και περηφάνια, που μας έβγαλε από τον λήθαργο της στασιμότητας και τη μιζέρια των καθημερινών μας προβλημάτων, θα διαλυθεί - εξ ων συνετέθη - και θα σκορπίσει στα πέρατα του κόσμου.
Οι δικαιολογίες που θ' ακουστούν θα είναι πολλές. Οι υποσχέσεις περισσότερες... Ο αθλητισμός που τόσο αγαπήθηκε από τους Ελληνες φιλάθλους - ιδιαίτερα το μπάσκετ - βουτώντας μέσα στο σύστημα της παγκοσμιοποιημένης παραλυσίας, θα βρει τη... λύση του μια και το θέμα είναι απλά και μόνο «δούναι και λαβείν».
Θα βρεθούν κάποιοι ξένοι, από μακρινές ξένες χώρες να τους αντικαταστήσουν, μάλιστα αρκετοί απ' αυτούς θα βαφτιστούν Ελληνες και θα πάρουν μέσα σ' ένα βράδυ την ελληνική υπηκοότητα, γεννηθέντες... στο Αιγάλεω ή στην Καλαμαριά. Κάποιοι Τζόνσον, Τζόουνς, Μπράουν, Μπαζάρεβιτς ή Κοκόρεβιτς, θ' ονομαστούν Αμανατίδης ή Τσακαλίδης και θα πάρουν τις θέσεις των δικών μας αγαπημένων παιδιών.
Για τους φιλάθλους - οπαδούς που έχουν την ανάγκη προτύπων και ινδαλμάτων, το σύστημα έχει προνοήσει. Δεν είναι δύσκολο. Τα παλιά σύμβολα - ίσως πολυκαιρισμένα πλέον - θα αντικατασταθούν με καινούρια, έστω κι αν δεν ξέρουν ελληνικά ή δεν άκουσαν ποτέ για την Ελλάδα. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Η σκοπιμότητα και το εμπόριο θα κυριαρχούν και το άθλημα θα πεθαίνει. Οπως πεθαίνουν και ερημώνουν αργά αργά και οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις που χτίστηκαν με τόσο κόπο από τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού. Και δυστυχώς τα πράγματα θα χειροτερεύουν, αν δε γίνει ανατροπή από μια λαϊκή εξουσία.
Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ
Feeds
«Οι πόρτες ήταν ανοιχτές για την ασφάλεια των επιβατών!»
