Τζάε Χι

Αλλη μια «ποιητική» ταινία του μάστορα της κινηματογραφικής τέχνης Κιμ Κι - Ντουκ! Αλλη μια ερωτική ιστορία. Μια ερωτική ιστορία, που, αυτή τη φορά, δεν υποκύπτει ολοκληρωτικά στο σαδισμό και στην αρρώστια. Παρότι και εδώ υπάρχουν τέτοια δείγματα! Αυτή τη φορά ο Ασιάτης δημιουργός βρήκε διέξοδο στη μεταφυσική! Επανέφερε, μετά από τόσα πολλά χρόνια - και τόσες πολλές επιστημονικές αποδείξεις για το αντίθετο -, τη λαθεμένη φιλοσοφική άποψη του Μπέρκλεϊ ότι ο κόσμος υπάρχει, γιατί εμείς τον φανταζόμαστε ότι υπάρχει!

Θα του λέγαμε, βέβαια, αφού ο κόσμος δεν υπάρχει δεν είναι ανάγκη να πάει να εισπράξει τα ποσοστά του από τις προβολές της ταινίας! Και επίσης, δεν ήταν ανάγκη να έρθει (με τη φαντασία του ήρθε;) στην Ελλάδα, να παραλάβει το βραβείο, που του απένειμε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας!

Το είπαμε και με άλλη ευκαιρία. Ο Κιμ Κι-Ντουκ αδικεί τον εαυτό του με τις επιλογές του, οι οποίες είναι πολύ μικρότερες από το ταλέντο του. Στη συγκεκριμένη ταινία δίνει ένα ρεσιτάλ κινηματογράφου. Τα κάδρα του, οι σιωπές του, οι ήχοι του, τα βλέμματα των ηθοποιών, οι ανάσες τους, τα χρώματα, οι σκιές και το φως, είναι όλα κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του και είναι άρτια! Κάδρα, μέσα στα οποία δεν υπάρχει καμία δράση, σε πιάνουν από το λαιμό και σε καθηλώνουν στην καρέκλα. Η οθόνη γεμίζει ομορφιά, ψιθύρους και υπονοούμενα. Αναπνέεις ταλέντο!

Εσείς σταθείτε στην ομορφιά και στην ποίηση. Δεχτείτε αυτά που συμβαίνουν στην οθόνη σαν ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο, το οποίο ξέρετε, σε λίγο (όταν βγείτε από την αίθουσα) θα διαλυθεί! Ομως, στο μεταξύ, έχετε χαρεί την ομορφιά του. Εχετε ανακουφιστεί από την αρμονία του.

Παίζουν: Λι Σεούνγκ - Γέο Τζάε Χι