Μπορεί η Εθνική να σκαρφάλωσε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης, όμως τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει στο ζοφερό τοπίο του επαγγελματισμού που έχει περιέλθει το άθλημα
Οι ίδιες σκηνές που εξελίχθηκαν την Κυριακή το βράδυ αλλά και καθ' όλη τη διάρκεια της βδομάδας θύμιζαν έντονα το παρελθόν, πριν 18 χρόνια. Τότε, η πρώτη κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ αλλά και συνάμα πρώτη μεγάλη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού, άνοιγε σιγά σιγά το δρόμο για την εκμετάλλευση. Κάποιοι άρπαξαν την ευκαιρία. Επένδυσαν, κέρδισαν και όταν τα συμφέροντα άλλαξαν έφυγαν. Το διαφορετικό κράτησε μόλις 10 χρόνια περίπου και αφορούσε την απλή αλλαγή πρωταγωνιστών. Και τι δεν είδαμε. Χρήματα με το... τσουβάλι να μοιράζονται απλόχερα και να μετατρέπουν 19χρονα παιδιά σε δισεκατομμυριούχους. Ξένους παίκτες να αποκτούν ελληνική υπηκοότητα μέσα σε ένα βράδυ, ομάδες να θυμίζουν ΟΗΕ εξαιτίας της λεγόμενης απελευθέρωσης της αγοράς. Και φυσικά την κατάκτηση ευρωπαϊκών τροπαίων από ελληνικούς συλλόγους που αποδείχτηκαν απλώς μια εφήμερη επιτυχία. Και μετά τι; Μετά το χάος. Οι εξελίξεις την τελευταία 8ετία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν άφησαν ανεπηρέαστο και το ελληνικό. Οι περισσότεροι επενδυτές έφυγαν ξαφνικά, ενώ όσοι έμειναν άρχισαν να κλείνουν την κάνουλα. Το σήμερα φέρνει άλλα πράγματα. Ομάδες να φυτοζωούν ή να κάνουν προσπάθειες οικονομικής εξυγίανσης ποντάροντας στα χρήματα του ελληνικού λαού που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα. Σε αυτή την περίπτωση μάλιστα δεν παίζει ρόλο «το DNA του Ελληνα που φτιάχνει επιτυχίες» αλλά η ...τσέπη του!
Eurokinissi |
Και τώρα ξαφνικά τα πράγματα αλλάζουν. Ξαφνικά το προϊόν ξανατυλίγεται με χρυσάφι έτοιμο ξανά ίσως για πούλημα; Το κύπελλο του 34ου Ευρωμπάσκετ καλείται πάλι να γίνει κολυμπήθρα του Σιλωάμ προκειμένου να εξαγνιστούν τα πράγματα και κάτι να αλλάξει. Δυστυχώς όσο και εάν μοιάζει κυνικό το έδαφος άρχιζε να στρώνεται. Η πραγματικότητα αρχίζει να κρύβεται πάλι. Πίσω από τις λέξης πρωταθλητές Ευρώπης, κυρίαρχοι, επαγγελματίες, κρύβονται «όλα τα λεφτά». Καμιά κουβέντα, όπως άλλωστε συνέβη μετά την επιτυχία του ποδοσφαίρου, δεν ακούστηκε για την ουσιαστική ανάπτυξη του αθλήματος. Κάτι που ενδιαφέρει πρωτίστως τον ίδιο το λαό που τόσο ανάγκη έχει τον αθλητισμό. Αλλα ενδιαφέρει μόνο αυτόν. Οχι τους άλλους. Ο αθλητισμός σαν κοινωνικό αγαθό δεν πουλάει. Δεν έχει χρήμα. Αρα γιατί να εφαρμοστεί, καλύτερα είναι ένα προϊόν. Βλέπετε, όταν και σαν προϊόν σταματήσει να πουλάει κάποιοι που θα έρθουν δε θα έχουν πρόβλημα να φύγουν πληρώνοντας άλλοι το μάρμαρο για αυτούς.
Οι κουβέντες που θα ακουστούν θα είναι πολλές. Οι υποσχέσεις περισσότερες. Μέχρι εκεί. Το σύστημα δεν επιτρέπει κάτι παραπέρα από λόγια. Αθλητισμός για τους έχοντες και κατέχοντες. Ο φαύλος κύκλος του δούνε - λαβείν. Και προς τα εκεί χρειάζεται η επίθεση όπως λένε και οι προπονητές στα τάιμ άουτ. 'Η για να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλον όρο εξίσου μπασκετικό, σε ό,τι δείτε «γυρίστε πλάτη στο καλάθι» που κάποιοι προσπαθούν να γεμίσουν για την ...πάρτι τους.