Τρίτη 6 Ιούνη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 64
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Σχέδιο - «δαυλός» για τα δάση

«Είναι καιρός να γίνει νόμος του κράτους», είχε δηλώσει τον περασμένο Αύγουστο για το δασοκτόνο νομοσχέδιο του Στ. Τζουμάκα ο υπουργός Γεωργίας, Γ. Ανωμερίτης. «Αμ' έπος, αμ' έργον» για τον υπουργό, ο οποίος έχει ετοιμάσει σχέδιο νόμου που ακολουθεί πιστά τα χνάρια του προκατόχου του. Μετά το νόμο για την αειφόρο ανάπτυξη, την υποβάθμιση των Δασικών Υπηρεσιών, το νόμο για τις βιομηχανικές περιοχές, η κυβέρνηση σφίγγει την τανάλια της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης του δασικού πλούτου της χώρας.

Ηδη άρχισε η αντιπυρική περίοδος, η κυβέρνηση ανακοινώνει με τυμπανοκρουσίες μέτρα πρόληψης και καταστολής των δασικών πυρκαγιών, όμως, με το άλλο της χέρι, το δεξί, ενισχύει το νομοθετικό πλαίσιο που λειτουργεί σαν δαυλός στα χέρια των εμπρηστών.

Το άρθρο 25, που έχει τίτλο «Αναδασωτέες εκτάσεις - ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί δασών και δασικών εν γένει εκτάσεων», αναφέρει: «Δημόσια δάση και δημόσιες δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή αποψιλώθηκαν από πυρκαγιά ή άλλη αιτία προ της ισχύος του Συντάγματος του έτους 1975 και κρίνεται αρμοδίως κατά τις διατάξεις του άρθρου 38 του Ν. 998/1979, ότι επειδή προήγαγαν και συνεχίζουν να προάγουν την εθνική οικονομία και εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, δεν ενδείκνυται να κηρυχτούν αναδασωτέες, δεν υπάγονται του λοιπού στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Τυχόν υφιστάμενες πράξεις, με τις οποίες κηρύχτηκαν αναδασωτέες εκτάσεις της ανωτέρω κατηγορίας, ανακαλούνται». Ο όρος «δημόσιο συμφέρον» έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές από την πολιτεία για να αποχαρακτηριστούν δάση, ανάλογα με την πολιτική βούληση της κυβέρνησης και τα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Το άρθρο 20, που αναφέρεται στη διάκριση της δασικής ιδιοκτησίας με την παράγραφο 3, αφαιρεί τις χορτολιβαδικές εκτάσεις, που ήταν στη διαχείριση της Δασικής Υπηρεσίας και αποτελούν κομμάτι των δασικών εκτάσεων. Επίσης, στην παράγραφο 4 αναφέρει ότι «με απόφαση του υπουργού Γεωργίας που εκδίδεται εφάπαξ και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, καθορίζονται τα αναγκαία κριτήρια για το χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως δάσους ή δασικής κατά τις διατάξεις του αρ. 3 του Ν. 998/1979». Δηλαδή, για την κυβέρνηση ο ορισμός του δάσους δε δίνεται από τη δασική επιστήμη, αλλά αποτελεί πολιτική απόφαση...

Το άρθρο 21, που αναφέρεται στα «ιδιωτικά δάση και δασικές εν γένει εκτάσεις», στην παράγραφο 2 δίνει τη δυνατότητα, με διάφορους τρόπους, σε αυτούς που δεν είχαν κυριότητα σε δάσος να την αποκτήσουν.

Το άρθρο 27 παραχωρεί την κυριότητα δασών στα... εγγόνια ρητινοσυλλεκτών, όταν τα τελευταία χρόνια η παραγωγή ρητίνης έχει υποδεκαπλασιαστεί, διότι ελάχιστοι ασχολούνται πλέον με τη συλλογή της. Τα δάση αυτά είναι δημόσια και είχαν παραχωρηθεί σε ρητινοσυλλέκτες.

Τέλος, το άρθρο 23, που αναφέρεται στις μεταβιβάσεις αγροκτημάτων, καθορίζει ότι αν σε ένα αγρόκτημα υπάρχει δασική συστάδα λιγότερη από πέντε στρέμματα, δε θεωρείται δάσος. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθούν οικολογικά και επιστημονικά κριτήρια. Επίσης, στην παράγραφο 5 του ίδιου άρθρου η διατύπωση είναι ασαφής και δίνεται η δυνατότητα ακύρωσης πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής από δάση ή δασικές εκτάσεις, τα οποία έχουν εκδοθεί με σωστό τρόπο.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η κυβέρνηση "καίει" τα δάση(1998-06-21 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ