Προβλήματα από τη ραγδαία αύξηση των τραπεζικών δανείων «ανακάλυψε» ξαφνικά η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας. Το σκεπτικό τους και τα αναμενόμενα μέτρα έχουν να κάνουν πρώτα και κύρια με τη διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζών από κινδύνους που είναι δυνατό να προέλθουν από την αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να αποπληρώσουν τα υπέρογκα χρέη τους. Ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας Ν. Γκαργκάνας, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στις ΗΠΑ για την ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ, διατύπωσε την άποψη πως τα επιτόκια δεν πρόκειται να παραμείνουν στα σημερινά «χαμηλά» - όπως ισχυρίστηκε - επίπεδα. Είναι φανερό ότι πλέον αναλαμβάνουν ρόλο «Πόντιου Πιλάτου», ενώ είναι γνωστό ότι πριν από λίγο καιρό ισχυριζόταν ότι ο τραπεζικός δανεισμός στην Ελλάδα είναι χαμηλός.

Η Τράπεζα της Ελλάδος πρόκειται να προχωρήσει σε «αυστηρούς ελέγχους», προκειμένου να διαπιστώνει το κατά πόσο θα τηρούνται οι «διαδικασίες αξιολόγησης» των δανειοληπτών. Από αυτό και μόνο γίνεται φανερή η ασυδοσία των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες στην προσπάθειά τους να βγάλουν και «από τη μύγα ξίγκι» φόρτωναν με τοκογλυφικά δάνεια τους πελάτες τους. Είναι, επίσης, φανερό ότι τα λεγόμενα «κόκκινα δάνεια» είναι πολύ περισσότερα από αυτά που εμφανίζονται στα επίσημα στοιχεία της ΤτΕ. Η κάθε τράπεζα αξιολογεί τις «καθυστερήσεις» με δικά της μέτρα και σταθμά, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις - προκειμένου να κρύψουν το πρόβλημα «κάτω από το χαλί» - χρησιμοποιούν διάφορα λογιστικά τρικ. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, η ΤτΕ εξετάζει το ενδεχόμενο να βάλει πλαφόν στο ύψος των τοκοχρεολυτικών δόσεων ανάλογα με το μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα. Ο «πονοκέφαλος» των τραπεζιτών αφορά πρώτα και κύρια στα δάνεια χωρίς υποθήκη ή άλλες εμπράγματες εξασφαλίσεις. Η σπουδή που δείχνουν πλέον για το ύψος του δανεισμού των νοικοκυριών, προκύπτει και από το γεγονός ότι παρήγγειλαν στην εταιρία ICAP τη διεξαγωγή νέας έρευνας για το βαθμό υπερχρέωσης των νοικοκυριών σε σχέση με το εισόδημά τους.

Η ξαφνική πρεμούρα του τραπεζικού κεφαλαίου έχει να κάνει με την εφαρμογή (από το 2007) του νέου εποπτικού πλαισίου των τραπεζών (Βασιλεία ΙΙ), το οποίο έρχεται να διασφαλίσει τα συμφέροντα του τραπεζικού κεφαλαίου στο σύνολό του.