Αυτό, ο ΣΥΝ το κάνει συνεχώς και ανεξαρτήτως εποχής! Με χαρακτηριστική ευκολία «αλλάζει» το σίριαλ που «προβάλλει», αλλά το έργο παραμένει πάντα ίδιο, γιατί ίδιος είναι ο ανομολόγητος στόχος του: Να βάζει εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων. Να υπονομεύει κάθε τάση απεγκλωβισμού λαϊκών δυνάμεων από την πολιτική και την ιδεολογία των αστικών κομμάτων.

Υπάρχει, όμως, μια σημαντική διαφορά μεταξύ των καναλιών και του ΣΥΝ: Τα μεν πρώτα κρατούν τα σίριαλ τους για να τα ξαναπροβάλουν, ενώ ο ΣΥΝ κρύβει τις «παραγωγές» του και παριστάνει και τον ανήξερο, όταν το έργο αποδεικνύεται φόλα...

Αυτό έκανε ο ΣΥΝ, όταν παρουσίαζε τη γαλλο-ιταλική «παραγωγή» της «Κεντροαριστεράς» ως το δρόμο για «αριστερά» στην Ελλάδα και κατάγγελλε για απομονωτισμό, δογματισμό κλπ. το ΚΚΕ, που την απέρριπτε και την αντιπάλευε ως αντιλαϊκή. Οταν, όμως, η «Κεντροαριστερά» έφαγε τα γιούχα των λαών για τον αντιλαϊκό και φιλοπόλεμο ρόλο της, τότε ο ΣΥΝ το έστριψε αλά γαλλικά...

Το ίδιο έγινε κι όταν έπιανε «καρέκλα» στους «κοινωνικούς διαλόγους» της συναίνεσης για το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό. Οταν έπιανε «καρέκλες» σε δημαρχίες και σε διάφορα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε συνεργασία, κυρίως, με το ΠΑΣΟΚ. Τώρα κάνει πως δεν ξέρει τίποτα γι' αυτά τα έργα!

Η «Αυγή» (Τρίτη 20 Σεπτέμβρη) στο πρωτοσέλιδό της, ανάμεσα στους πανηγυρισμούς, γράφει: «Η επιτυχία του "Κόμματος της Αριστεράς" (ΚΑ) οφείλεται στη ριζοσπαστική... προγραμματική του πρόταση» και στο εσωτερικό της αναφέρει πως το εκλογικό ποσοστό είναι «το νέο και ανατρεπτικό στοιχείο»!

Πρόκειται για μια νέα απάτη του ΣΥΝ! Μια συμμαχία που έγινε για να εμποδίσει και να περιορίσει το ριζοσπαστισμό του γερμανικού λαού την προβάλλει ως εγχείρημα υπέρ του ριζοσπαστισμού!

Είναι τόσο μεγάλη η λαθροχειρία τους που τους εκθέτει ο ίδιος ο πρόεδρος του «Κόμματος της Αριστεράς» Λ. Μπίσκι, δηλώνοντας πως «αποτελούν δημοκρατική και όχι ριζοσπαστική Αριστερά».!! Αυτόν, δεν τον απασχολεί το τι λένε οι εδώ συνασπισμένοι, τον ενδιαφέρει να μην παρεξηγηθεί από το γερμανικό κεφάλαιο...

Ετσι, ο πρόεδρος του ΣΥΝ στο χαιρετιστήριο που απέστειλε προς την ηγεσία του «Κόμματος της Αριστεράς» (ΚΑ) τα λέει κάπως αλλιώς (η γλώσσα του ΣΥΝ είναι πολύ «ευέλικτη» κι αλλάζει ανάλογα σε ποιον απευθύνεται), ενώ έχει ένα κάρο από χαρακτηρισμούς όπως: «η κοινωνική, οικολογική, φιλειρηνική και φεμινιστική αντινεοφιλελεύθερη πρότασή σας». «Ξεχνάει» εντελώς τη λεξούλα ριζοσπαστική!

Ωστόσο, προκύπτει κι άλλο ζήτημα από αυτά που αναφέρει. Ποια είναι αυτή η «αριστερή αντινεοφιλελεύθερη πρόταση» που γνωρίζει ο ΣΥΝ, αλλά το ίδιο το ΚΑ δεν την ξέρει;! Αν δεν την έχουν μεταφράσει από τα γερμανικά, ας μας πουν επιτέλους τη δική τους εναλλακτική πρόταση εξουσίας! Για ποιο σκοπό και τι στόχο έχει η «μεγάλη αριστερά» τους;

Από πότε, όμως, κάποια αιτήματα συνιστούν «προγραμματική πρόταση» και οδηγούν σε φιλολαϊκή λύση; Ποια αξία έχει η διατύπωση ακόμα και ενός φιλολαϊκού - αντιμονοπωλιακού αιτήματος, όταν αυτό δε συνδέεται με πρόταση και πάλη για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της κοινωνίας κατά του κεφαλαίου και για λογαριασμό των εργαζομένων; Και το χειρότερο, τι ρόλο μπορούν να παίξουν; Υπέρ του κινήματος και της αφύπνισης ή υπέρ του κατευνασμού του, όταν δεν αμφισβητείς αλλά τα εντάσσεις στις βασικές επιλογές και στόχους της πλουτοκρατίας;

Για παράδειγμα, ποια υπηρεσία προσφέρει στο κίνημα των Γερμανών εργαζόμενων το «όχι» που λέει το ΚΑ στην «ατζέντα 2010», δηλαδή στο εργασιακό πακέτο των αντεργατικών μέτρων του Σρέντερ, αλλά αποδέχεται τη στρατηγική της Λισαβόνας της ΕΕ; Οταν δεν καλεί σε ανυπακοή και πάλη για να μην περάσουν, όταν σφυρίζει αδιάφορα εκεί που οι εργάτες συνεχίζουν να ξεσηκώνονται, όταν η ηγεσία του ΚΟΔΗΣΟ έβρισκε (πριν ξεσπάσουν οι μαζικές διαμαρτυρίες) και θετικά μέτρα στην «ατζέντα 2010»;

Οσον αφορά στο «όχι στο στρατό εκτός επικρατείας», ποιος μπορεί να ξεχάσει πως την ίδια και πιο κατηγορηματική θέση είχαν και οι Πράσινοι της Γερμανίας, μα όταν βρέθηκαν στην κυβέρνηση μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες και στο υπουργείο Εξωτερικών έγιναν πιο φιλοπόλεμοι κι από τους ΝΑΤΟικούς;

Ξεχωριστό θέμα είναι οι θέσεις του πρώην υπουργού του Σρέντερ, του Λαφοντέν, που «θυμήθηκε» το κίνημα μόνο όταν του αφαίρεσαν τα υπουργικά μα και κομματικά σοσιαλδημοκρατικά αξιώματα. Αλήθεια, η θέση του «πως για την ανεργία φταίνε οι ξένοι εργάτες», πόσο βαραίνει στην εκτίμηση του ΣΥΝ περί «νέων δρόμων»;

Με δόλωμα την υπεράσπιση του λεγόμενου «κοινωνικού κράτους» της περιόδου που ο καπιταλισμός δεν είχε τις σημερινές δυσκολίες αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου και οι εργαζόμενοι μπορούσαν πιο εύκολα να κατακτούν, το ΚΑ, όπως εδώ ο ΣΥΝ, καλλιεργεί αυταπάτες, ισχυριζόμενο πως το σημερινό χτύπημα δικαιωμάτων οφείλεται απλά σε «δεξιά» απόκλιση της σοσιαλδημοκρατίας και όχι στο ρόλο της να υπηρετεί όπως και τότε τις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου!

«Θα πείσουμε την εργοδοσία πως έχει μεγαλύτερο όφελος με την ύπαρξη του κοινωνικού κράτους», έλεγε προεκλογικά ο Λαφοντέν στους αγανακτισμένους Γερμανούς εργάτες! Δηλαδή, ποιο μαγικό κόλπο διαθέτει αυτός, που δεν το έχει ο Σρέντερ, ώστε να αυξήσει την υπεραξία, χωρίς να ενταθεί η εκμετάλλευση των εργατών;

Να ποιος είναι ο στόχος της «μεγάλης αριστεράς»: Να πείσει δήθεν τη Σοσιαλδημοκρατία να αλλάξει χαβά! Και ο ρόλος της: Να εγκλωβίζει και να οδηγεί από την πίσω πόρτα τη λαϊκή αγανάκτηση στη Σοσιαλδημοκρατία! Σε κάθε περίπτωση όχι έξω από τον καπιταλισμό!

Ο Γκίζι το ομολογεί: «Ακόμα και χωρίς να σχηματίσουν κυβέρνηση οι Σοσιαλδημοκράτες, μαζί με τους Πράσινους και το Κόμμα της Αριστεράς θα συνθέτουν μια αριστερή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο»!! (Ασοσιέιτεντ Πρες, «Ελευθεροτυπία» φ. 20 - 9 -2005).

Και πιο κάτω συμβουλεύει τη Γερμανική Σοσιαλδημοκρατία (την Μέρκελ διαρκώς την αδικεί!) να βρει «το κουράγιο» και να συνεργαστεί με το ΚΑ, όπως συμβαίνει στην Ιταλία που η «μεγάλη αριστερά» δικαιώνεται!

«Θα συμμετέχουμε στην κυβέρνηση του Πρόντι, αλλά δε θα υπακούμε στις αποφάσεις της»!! (δηλώσεις του προέδρου Μπερτινότι στο «Μανιφέστο» - αναδημοσίευση «Εποχής»!) Φτάνει! Οχι άλλος ριζοσπαστισμός!

Κατά τα άλλα, εδώ ο ΣΥΝ έχει το θράσος να εγκαλεί το ΚΚΕ να καθίσει στην «καρέκλα» που μένει άδεια!.. Αλλά τι σημαίνει η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στις «τοπικές κοινωνίες»; Η πρόσκληση για κοινή δράση στην «Ολυμπιακή»; Τι σημαίνουν οι ευκαιρίες που δίνει ο πρόεδρος του ΣΥΝ στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για να αλλάξει; «Και δεύτερη και τρίτη και εκατοστή... ευκαιρία. Κανείς δεν πρέπει να καταδικάζεται για όσα έχει κάνει»! (Συνέντευξη Αλαβάνου στο «Εθνος της Κυριακής»,10 Ιούλη 2005).

Ας περιμένει ο ΣΥΝ όσο θέλει. Το λαϊκό κίνημα, οι ριζοσπάστες δεν έχουν θέση μαζί τους, αλλά μαζί με τους κομμουνιστές, απέναντί τους.