Ο χώρος του επισιτισμού και ιδιαίτερα των φαστ φουντ, είναι ένας άλλος χώρος που στην πλειοψηφία τους απασχολούνται νέοι εργαζόμενοι. Φοιτητές, σπουδαστές, αλλοδαποί, άνθρωποι που είναι «περαστικοί» από το χώρο, ειδικά τώρα το καλοκαίρι που κλείνουν οι σχολές και όλοι ψάχνουν μια δουλιά για μερικούς μήνες για να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους και που δε γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, είναι αυτοί που στελεχώνουν έναν εργασιακό τομέα που ποντάρει πολύ στη «βιτρίνα»...

Η Μαρίνα είναι 22 χρονών και έχει σπουδάσει λογιστική. Εδώ και ένα χρόνο δουλεύει με σύμβαση ημιαπασχόλησης, από 20 έως 40 ώρες τη βδομάδα, σε γνωστή αλυσίδα εστιατορίων για γρήγορο φαγητό. «Εμένα και όλους τους άλλους μας έχουν προσλάβει με σύμβαση μπουφετζή, ωστόσο κάνουμε τα πάντα. Από το καθάρισμα της τουαλέτας μέχρι το ψήσιμο του φαγητού!!!», λέει. Κάθε βδομάδα βγάζουν το βδομαδιαίο πρόγραμμα εργασίας, το οποίο αλλάζει.

«Οι ώρες δουλιάς δεν είναι ποτέ σταθερές, δεν μπορείς να κανονίσεις τίποτα στη ζωή σου. Ούτε δουλιά να ψάξεις να βρεις γύρω από το αντικείμενο που έχεις σπουδάσει. Δε σου αφήνει περιθώρια το κυλιόμενο ωράριο να συνδικαλιστείς, να ζήσεις, να διασκεδάσεις», υπογραμμίζει η Μαρίνα. Αν σε περίπτωση αρρωστήσεις, πρέπει να ειδοποιήσεις την εταιρία ότι δε θα πας στη δουλιά 12 ώρες πριν, αλλιώς είσαι υποχρεωμένος να πας. Οσον αφορά βέβαια τα εργατικά ατυχήματα που μπορεί να συμβούν και συμβαίνουν συχνά μέσα στα μαγαζιά, αυτά δε δηλώνονται πουθενά, ενώ οι εργαζόμενοι φοβούνται να μιλήσουν ακόμα και στις οικογένειές τους. Μόνη λύση για να αλλάξουν τα πράγματα, όπως σημειώνει η Μαρίνα, είναι «οι νέοι να μάθουν τα δικαιώματά τους. Να γραφτούν στα σωματεία ώστε να μπορούν να διεκδικούν από καλύτερες θέσεις αυτά που τους ανήκουν. Να παλέψουν για ένα καλύτερο μέλλον».

Σε εστιατόριο έτοιμου φαγητού δουλεύει και ο Μάνος, 30 χρονών σήμερα, είναι σε αυτό το χώρο εδώ και δέκα χρόνια. «Από 20 χρονών δουλεύω σε αυτούς τους χώρους, όταν ακόμα σπούδαζα σκηνοθεσία. Οταν ακόμα είχα όνειρα», λέει. Δέκα χρόνια τώρα και έχει δει πολλά. «Μας φέρονται λες και είμαστε αντικείμενα, μας μιλάνε ευγενικά αλλά ωστόσο σε στέλνει ο υπεύθυνος να καθαρίσεις την τουαλέτα. Στους αλλοδαπούς δε, εκεί δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Κάνουν τις χειρότερες δουλιές, καθάρισμα και πάλι καθάρισμα, από τα πεζοδρόμια μπροστά από τα μαγαζιά μέχρι τα σιφώνια που βουλώνουν από τα λάδια, παρέα με τα ποντίκια», λέει.