Οι εφιαλτικές σκηνές που ζωντανεύουν μέσα στην πολυαίθουσα του Εφετείου Αθηνών οι ναυαγοί μάρτυρες, όπως αυτή που περιέγραψε χτες ο μάρτυρας Δημήτρης Πλακουτσής, αποτελούν και μια σαφή προειδοποίηση ότι οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες δεν μπορούν να παραμένουν στα χέρια των εφοπλιστών, που λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος.
Ο ίδιος μάρτυρας, ο οποίος στην προσπάθειά του να σωθεί είχε τραυματιστεί στο κεφάλι και στο πόδι, συνεχίζοντας την κατάθεσή του, ανέφερε ότι τα σχοινιά των σωσιβίων, όπως αυτό του συναδέλφου του (υπάλληλοι και οι δύο κινητής τηλεφωνίας) κόβονταν με μεγάλη ευκολία. «Φαινόταν - είπε ότι ήταν κακή η συντήρησή τους».
Ανάμεσα στις χτεσινές καταθέσεις, αυτή που ξεχώρισε ήταν του ναυτεργάτη, μέλους του πληρώματος του ΣΑΜΙΝΑ Νίκου Γιαννόπουλου, ο οποίος ήταν ναυτολογημένος με την ειδικότητα του βοηθού θαλαμηπόλου. Ο ίδιος αν και απέφυγε να αναφερθεί στην κατάσταση του πλοίου, παραδέχτηκε ότι υπήρχαν καμπίνες κάτω από το γκαράζ, όμως, όπως είπε, μετά τη μετασκευή, δεν ήταν για επιβάτες, αλλά για το πλήρωμα. Εμμεσα παραδέχτηκε ότι ο χώρος αυτός ήταν ακατάλληλος είτε για παραμονή επιβατών, είτε για ενδιαίτηση πληρώματος, αφού υπήρχαν υδατοστεγείς θύρες. Αυτό σημαίνει ότι αν έκλειναν θα εγκλωβιζόταν κόσμος, ενώ αποτελεί μία επιπλέον απόδειξη ότι στο χώρος αυτός θα έπρεπε να είναι στεγανά του πλοίου.