Το εύλογο ερώτημα είναι ποιο, άραγε, είναι το «προφίλ» των χωρών, που προσελκύει τους «διεθνείς τρομοκράτες». «Η εξωτερική μας πολιτική δε δίνει ιδιαίτερες αφορμές για να θελήσει οιοσδήποτε να έρθει και να θελήσει να χτυπήσει», έδωσε μια απάντηση ο υφυπουργός του Χρ. Μαρκογιαννάκης. Αν κριτήριο είναι η εφαρμοζόμενη εξωτερική πολιτική, η ελληνική κυβέρνηση έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί. Εχει στρατευτεί και συμμετέχει πρόθυμα στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», είτε στέλνοντας στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν, είτε στηρίζοντας την επέμβαση και την κατοχή στο Ιράκ, είτε συμμετέχοντας στις «αερογέφυρες» των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο Σουδάν, κ.ο.κ. Ομως, αυτού του είδους η προσέγγιση είναι εντελώς ύποπτη, γιατί στο βάθος της κρύβεται η ιδέα ότι πίσω από την τρομοκρατία προέρχεται ή ταυτίζεται με την «ισλαμική τρομοκρατία». Ακόμα χειρότερα, τρομοκράτες είναι οι λαοί, που δε σκύβουν τα κεφάλια και αγωνίζονται ενάντια στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές... Ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο πλευρό και είναι αλληλέγγυος με όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για να μπορούν οι ίδιοι οι λαοί να διαφεντεύουν τις τύχες τους. Και αυτή είναι η καλύτερη αντιτρομοκρατική ασπίδα του...