Κυριακή 3 Ιούλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«ΤΡΙΚΟΛΑΝ» - ΝΑΟΥΣΑ
Καθημερινό «παρών» στο προσκλητήριο του αγώνα

Τέσσερις απολυμένες εργάτριες μιλάνε στο «Ρ», εννιά μήνες μετά το λουκέτο στο εργοστάσιο

Τα «λουκέτα» και οι απολύσεις θα υπάρχουν όσο τα μέσα παραγωγής και ο ιδρώτας των εργαζομένων παραμένουν ιδιοκτησία μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών

Motion Team

Τα «λουκέτα» και οι απολύσεις θα υπάρχουν όσο τα μέσα παραγωγής και ο ιδρώτας των εργαζομένων παραμένουν ιδιοκτησία μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών
Εννέα μήνες στην ανεργία και ακόμη οι υποσχέσεις και τα ψευτομέτρα που τους έταξε η κυβέρνηση δεν έχουν υλοποιηθεί. «Εμπόριο ελπίδας» κάνουν και παίζουν με την αγωνία μας, λένε οι απολυμένες εργάτριες της ΤΡΙΚΟΛΑΝ στη Νάουσα. Ξέρουν πως ακόμα και τα ψίχουλα που τους υποσχέθηκε η κυβέρνηση - θέσεις μερικής απασχόλησης 18μηνης διάρκειας για 43 άτομα και ένταξη στο ΛΑΕΚ για 23 άτομα - είναι αποτέλεσμα του πολύμηνου και αποφασιστικού αγώνα τους. Αν έσκυβαν το κεφάλι, αν έριχναν τις απαιτήσεις τους, αν δέχονταν μοιρολατρικά το λουκέτο, ούτε αυτά δε θα τους έδιναν...

Δεν εγκαταλείπουν, ούτε εφησυχάζουν. Συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη για το δικαίωμα στη δουλιά. Κάθε Δευτέρα πραγματοποιούν Γενική Συνέλευση, εξετάζουν τις εξελίξεις, συζητούν και οργανώνουν τις αντιδράσεις τους. Μόλις την περασμένη βδομάδα πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τον ΟΑΕΔ της Νάουσας, συμμετείχαν μαζικά στην απεργιακή συγκέντρωση της 24ης Ιούνη. Σταθερά προσανατολισμένοι διεκδικητικά, απαιτούν μέτρα που θα τους ανακουφίσουν για όσο διάστημα βρίσκονται στην ανεργία.

Κάθε μέρα δίνουν το «παρών» στο προσκλητήριο αγώνα. Η εμπειρία τους πολύτιμη. Σήμερα ξέρουν πως δε φταίει το κακό το ριζικό τους που είναι άνεργες. Φταίει η πολιτική που χρόνια τώρα εφαρμόζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι επιλογές της ΕΕ, όλοι αυτοί που στο όνομα της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας κλέβουν τον πλούτο που παράγει η εργατιά και τον χαρίζουν στα αφεντικά τους, τους πλουτοκράτες.

«Επρεπε να ξεσηκωθούμε νωρίτερα...»

«Τα τελευταία χρόνια καταλάβαμε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών στην Ελλάδα. Οι ευνοούμενοι, αυτοί που τρώνε και δε χορταίνουν κι αυτοί που πεθαίνουν και δε νοιάζεται κανένας. Η Ελλάδα έχει πλούτο όχι 10εκ. ανθρώπους να ζήσει αλλά και άλλους τόσους. Ομως, όλος αυτός ο πλούτος χαρίζεται να τον εκμεταλλεύονται 100 τζάκια, 100 τσέπες, κάθε Λαναράς», μας είπε η Ολγα.

Τον περασμένο χρόνο πήρε κι αυτή το δρόμο για την ανεργία, μετά από 24 χρόνια σκληρής δουλιάς. «Το πρόβλημα ξεκίνησε από την ώρα που ψήφισαν το νόμο, για να μπορούν οι επιχειρήσεις να φεύγουνε επιδοτούμενες στα Βαλκάνια. Με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Από τότε έπρεπε να ξεσηκωθούμε. Ομως μας κοίμισαν. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει η διείσδυση στα Βαλκάνια. Αφού ξεζούμισαν τους Ελληνες εργάτες, πήραν το δρόμο για να εκμεταλλευτούν και τους εργαζόμενους των γειτονικών χωρών. Εκεί βρήκαν φθηνότερα εργατικά χέρια, εξασφάλιζαν περισσότερα κέρδη».

Σε τρεις μήνες τελειώνει το ταμείο ανεργίας και ο εφιάλτης ξαναγυρνά πιο αποκρουστικός. «Ξέρεις τι θα πει στα 43 και στα 45 χρόνια να μένεις άνεργη;» Μετά από 25 χρόνια δουλιάς έφτασα να παίρνω 700 ευρώ το μήνα. Τώρα παίρνω επίδομα ανεργίας 350 ευρώ και σε λίγους μήνες θα μας το κόψουν κι αυτό», λέει η Νίτσα. Ο σύζυγός της, κλωστοϋφαντουργός κι αυτός, βρίσκεται στη δίνη της νέας αντεργατικής επίθεσης που εξαπέλυσε ο Λαναράς. «Αν συνεχίσει να έχει τη δουλιά του, για να τα βγάλουμε πέρα θα πρέπει να κάνουμε αιματηρή οικονομία στο ρεύμα, στη θέρμανση, ακόμη και στο φαγητό. Αν τη χάσει...». Οργίζεται. «Αυτοί όλοι θέλουνε κέρδη. Κι όταν τους δίνεται η ευκαιρία, θα το επιδιώξουν με οποιοδήποτε κόστος».

«Θέλουν να μας ταΐζουν κουτόχορτο. Ο Λαναράς έκλεισε την ΤΡΙΚΟΛΑΝ, γιατί δεν είχε όσα κέρδη ήθελε. Και οι κυβερνήσεις τον διευκόλυναν», πρόσθεσε η Βίκυ.

Στη συζήτηση, εκεί μέσα σ' ένα γραφειάκι του Εργατικού Κέντρου Νάουσας που έχει γίνει το δεύτερο σπίτι τους, οι απολυμένες γυναίκες της ΤΡΙΚΟΛΑΝ, μιλούν για κάθε πτυχή της αντιλαϊκής πολιτικής που ξεσπάει πάνω στις πλάτες τους. Την ανεργία, την ακρίβεια, τους αναπτυξιακούς νόμους που φτιάχτηκαν για να μοιραστεί ζεστό και τσάμπα χρήμα στους βιομήχανους, για τους φραγμούς στη μόρφωση για τη νέα γενιά. «Εχουν καταλάβει πως όσο μορφώνεται ο κόσμος τόσο ξυπνάει και τόσο τα δικά τους τα παιδιά δε θα έχουνε σκλάβους. Κάθε χρόνο λοιπόν βάζουν και νέα εμπόδια στη μόρφωση των παιδιών μας. Πρέπει να πληρώσεις για τα πάντα από ξένες γλώσσες μέχρι και για τα πτυχία. Εμείς τους δίνουμε το μήνυμα ότι μέσα από τη φτώχεια μας, τα παιδιά μας θα τα μορφώσουμε για να μη γίνουν σκλάβοι», λένε.

Μιλούν και για την προπαγάνδα που εξελίσσεται από κυβέρνηση και ΜΜΕ με στόχο να ενοχοποιήσουν τους άνεργους, που δεν πάνε να δουλέψουν οπουδήποτε με οποιεσδήποτε συνθήκες δουλιάς. «Ψάχνουμε. Τι βρίσκουμε; Δουλιά χωρίς ένσημα, με εξευτελιστικό μεροκάματο, δουλιά για λίγο διάστημα. Εκεί θέλουν να μας γυρίσουν. Να δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί. Δε θα τους κάνουμε το χατίρι», λέει κοφτά η Ολγα.

«Είμαι περήφανη που δεν τους ψήφισα ποτέ»

«Ο υφυπουργός απασχόλησης, ο Γ. Γιακουμάτος σε μια επίσκεψή του στη Νάουσα είπε δεν επιδοτώ την τεμπελιά. Είναι ντροπή να το λέει. Θα ήταν τεμπέλης κάποιος αν με επιλογή του έμενε άνεργος, αν είχε δουλιά και δεν πήγαινε να δουλέψει», συμπληρώνει η Ελένη. Και συνεχίζει: «Από τη στιγμή που είναι επιλογή δική τους, πολιτική τους ευθύνη να μας ρίξουν στην ανεργία, σήμερα εμένα μετά από 29 χρόνια δουλιάς κι αύριο μεθαύριο και τα παιδιά μου, δική τους η ευθύνη λοιπόν να βρουν τρόπο να με ταΐσουν, να ζήσω. Εμείς δεν κάνουμε πίσω. Διεκδικούμε σταθερή και μόνιμη εργασία, 5ήμερο και 8ωρο, ταμείο ανεργίας για όσο είμαστε άνεργοι με το 80% του κατώτερου μισθού και ο χρόνος της ανεργίας να μετρά ως συντάξιμος».

Η Ελένη κλείνει και την κουβέντα. «Να πούμε όμως πως έχουμε κι εμείς ευθύνη. Κι ο εργαζόμενος και ο άνεργος. Ολοι όσοι ψηφίζουν τα κόμματα που με την πολιτική τους μας χτυπούν κάθε δικαίωμα στη δουλιά και τη ζωή. Εγώ μέσα σ' αυτή τη φτώχεια που μας έχουν καταδικάσει, αισθάνομαι πολύ περήφανη που δεν τους έχω ψηφίσει ποτέ. Στο χέρι μας είναι να τους καταδικάσουμε και να επιβάλουμε μια πολιτική που επιτέλους θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ